‘Zeg me wie je ziet, wanneer je naar mij kijkt. Als je mij met vroeger vergelijkt’. Een letterlijke zin uit een nummer van Marco Borsato. Wat zou iemand die mij niet (goed) kent, aan mij kunnen zien? En in welk opzicht ben ik veranderd qua uiterlijk ten opzichte van vroeger?
Ik schrok best toen ik laatst wat foto’s van tien jaar terug bekeek voor de ’10 jaar tag’ met vragen over tien jaar geleden. Mijn huid was glad, er zaten geen blauwe kringen noch zakjes onder mijn ogen en mijn ogen straalden.
Die vier grijze haren die ik nu tel waren toen nog lang niet zichtbaar. Ook was ik slank en zat ik goed in mijn vel. Man wat ben ik veranderd. De afgelopen vijf jaar is niet verlopen zoals ik vroeger droomde en dat is aan mij te zien. Met name de afgelopen 2 jaar jaar ben ik, voor mijn gevoel, misschien wel tien jaar ouder geworden.
Dat ik meer heupen heb gekregen scheelt mij eigenlijk nog het minst. Ik gebruik ze graag om Sarah te dragen wanneer ze moe is. Ook schijn je langer te leven wanneer je als zandloper op deze aardbol paradeert. Maar de grootste verandering is toch wel mijn gezicht en mijn houding. Ik lig absoluut nog niet vol in de kreukels, maar sinds ik mama ben en ziek ben geworden zijn er in rap tempo rimpels, kringen en wallen ontstaan. Alsof je bij het naar bed gaan nog niets bijzonders ziet en je ’s ochtends in de spiegel kapot schrikt. Dat gevoel.
Door de stress, het minder goed slapen, de zorgen, het verdriet en niet te vergeten alle medicatie. Medicijnen moet je niet onderschatten in dat opzicht. Ze zijn echt nodig en doen goed hun werk, maar laten soms ook hun sporen na. Neem mijn plasmedicatie, waardoor ik soms een enorm droge huid heb. Een droge huid werkt niet mee om rimpels te voorkomen.
Ik verbaas mij wat stress, angst en verdriet met je lijf doet. Naast dat heel veel niet zichtbaar is, zie je het ook aan je uiterlijk. Bizar wat voor impact dat heeft en bijzonder om te merken dat je gezicht zoveel spreekt. Kijk maar eens om je heen als je mensen voorbij ziet lopen. Vaak kun je aan iemand zien of degene gelukkig is of niet. Een lach zegt niet alles, wanneer de ogen dof zijn en niet meelachen, is het geluk ver te zoeken.
Ik smeer met oogcrèmes, klop verschrikt en in haast met mijn vingertoppen het spul in de huid rond mijn ogen, maar de tijd lijkt mij in te halen. Het lijkt alsof ook mijn gezicht wil zeggen dat er teveel is gebeurd in een te korte tijd en het ook niet kon bijbenen. Gezichten spreken boekdelen zeggen ze wel eens. En dat beaam ik, evenals dat verdriet je gezicht kan tekenen. Ik houd het niet tegen maar laat het gebeuren, terwijl ik ondertussen braaf mijn crèmes blijf smeren. Ook al weet ik dat dat niet veel zal uitmaken.
Wanneer ik op straat zou worden gezet en mensen naar mij zouden kijken, zien ze naast die beginnende kreukels en zilveren sprietjes ook een schouderpartij wat iets voorover hangt. Geen kin in de lucht, schouders naar achteren en borstjes vooruit.
Nee, hoofd en kin naar beneden schouders naar voren. Even geen energie noch interesse in wat er om mij heen gebeurt. Maar ooit, ooit wil ik met mijn kin de lucht in en mensen aankijken. Vol energie de wereld betreden en met een lach mensen begroeten. Weer die twinkelingen in mijn ogen zien wanneer ik in de spiegel kijk. Voelen in mijn lijf dat ik mij ergens enorm op verheug en dat ik zo blij word dat ik bijna explodeer.
Die rimpels, kringen, grijze haren en wallen zullen niet meer verdwijnen. Maar dat hoeft ook niet, ze maken wie ik ben en dat is goed. Ik schaam mij er niet voor, ze zijn er bij zoveel mensen. Ik hoop op een dag nog meer expressie in mijn gezicht te kunnen boetseren, maar dan door middel van lachrimpels.
Ik ben heel benieuwd naar jouw veranderingen naast natuurlijk het gewoon ouder worden. Kunnen mensen aan jou zien hoe jij je voelt en hoe gelukkig je bent?
Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?
Comments (9)
Ik denk het wel. Momenteel zit ik niet altijd even lekker in mijn vel en ik weet zeker dat mensen dat aan mij kunnen zien. Dat ik dat uitstraal en dat mijn ogen niet meer stralen. Ik hoop dat het snel verandert, want het is geen prettig gevoel om ongelukkig te zijn.
Degenen die mij echt kennen zien wel als het minder met mij gaat, als ik erg moe ben dan zie je dat meestal ook wel goed 😉 Verder vind ik dat je er heel mooi uit ziet 🙂
Mooi geschreven. Ik vind je overigens een prachtige vrouw! Mensen kunnen zeker aan mij zien hoe het met mij gaat. Met name als mijn eczeem weer op komt zetten, dan voel ik mij heel onzeker en een beetje lamlendig. Had ik het maar op mijn buik denk ik dan weleens. Dan kon niemand dat zien.
Volgens mij ben je nog steeds slank en beeldschoon, maar zie je vooral jezelf anders. Mensen kunnen aan mij zeker zien hoe het met me gaat. Als ik moe ben, dan straalt dat van mijn hele gezicht af.
Denk ik zeker dat je aan me kunt zien dat ik ‘ouder’ ben geworden sinds de geboorte van Maxime. Maar dit omarm ik ook met alle plezier 🙂 Liefs Marjon
Mooi geschreven! Je ziet er hartstikke goed uit hoor! Aan mij kunnen mensen niet goed zien hoeveel last ik heb van mn endometriose. Ik zou dat ook niet willen denk ik. Verder ben ik wel ouder geworden sinds de geboorte van Emily, als ik foto’s vergelijk zien we er ineens “volwassen” uit maar wel heel gelukkig
Je ziet er prachtig uit! Ik denk dat vooral jij de imperfectie van jezelf ziet..
Ik ben ouder geworden, anders maar niet in slechte zin. Met mijn lichaam worstel ik zo nu en dan en dat is meer hoe ik het zie en voel dan mijn omgeving. De mensen die mij echt kennen die zien aan mij hoe ik mij voel. De buitenwereld zeer zeker niet. Dat is dubbel aan de ene kant heb ik daar ook geen behoefte aan maar anderzijds maakt het mijn leven ook moeilijk (er).
Ja, dat denk ik wel.
Sinds ik gezonder eet en meer beweeg voel ik me beter en dat merken mensen echt wel op!
Ik gun het je om over een tijdje met een open,zelfverzekerde en gelukkige houding rond te lopen.
Aan mijn gezicht is vaak weinig te zien. Behalve dat als ik moe ben ik chagrijnig kijk, altijd fijn haha…
Aan mijn lichaam wel maar niet heel opvallend. Meestal sta ik ook wat voorovergebogen en schouders die hangen..