Toen ze nog geen acht maanden oud was klonk het woord ‘mama’ al over haar lippen. Het is een makkelijk woordje om je taalvaardigheid mee te starten. Ik vond het prachtig, maar besefte ook dat ze ‘mama’ nog niet kon linken aan mij. Maar sinds een week of twee noemt ze mij ook daadwerkelijk mama. Ze weet dat ik dat ben en dat ze mij daarmee kan roepen. De mama in mij is compleet.
Met haar armen in de lucht roept ze mij. Ze zit achter me terwijl ik in de keuken bezig ben. Ze wil dat ik haar optil en even bij haar houd. Soms weet ze nog niet goed wat ze wil, want vervolgens wordt ze ongeduldig en eist ze bijna weer te worden neergezet op de grond. Maar waarschijnlijk is het spelletje heel leuk. Mama roepen, armen uitstrekken en opgetild worden.
Even later komt ze voorbij gelopen, als ik een kopje koffie drink op de bank. Ze legt haar handje op mijn been, kijkt mij met grote ogen aan en roept weer ‘mama’.
Een minuut lang klinken er mama’s en ze maakt mij week van binnen. Vooral wanneer ze je verliefd aankijkt terwijl ze mij de allermooiste naam geeft die er is.
Nooit gedacht of geweten dat het zo leuk zou zijn om geroepen te worden. Mijn naam is Geertje, al bijna dertig jaar lang. Maar de leukste naam heb ik pas sinds twee weken en ik ben er maar wat trots op. Over een tijdje, als we samen naar de winkel lopen en Sarah mij roept, kan iedereen horen dat zij mij mama noemt en zien dat ik haar mama ben. Daar kijk ik zo naar uit!
Ook papa is trouwens steeds meer het onderwerp van de dag. Met de komst van het bewuste woordje ‘mama’, kwam ook al snel ‘papa’. Ze ziet hem al van meters afstand aankomen (kan ook niet anders met zo’n breed geschouderde man) en roept hem dan al enthousiast. Of als er post door de brievenbus komt. Het geluid van de voordeur associeert ze met de thuiskomst van papa. Helaas moet ik haar meerdere keren per dag teleurstellen en haar droevige gezichtje met een liedje of een kietelbeurt weer opvrolijken.
Het klinkt werkelijk als muziek in de oren. Een zachte meisjes-stem die met een lief lachtje ‘mama’ naar je roept. En niet één keer, maar de hele dag. En hoe vaak ik het ook hoor, hoe vaak ze het ook zegt, mijn hart maakt iedere keer weer een sprongetje. Het verveelt niet en dat zal het ook nooit doen. Ik ben mama!
Comments (5)
Supermooi geschreven! Echt prachtig he? Vooral als ze zo blij zijn om je te zien en helemaal enthousiast mamaaaaaaa roepen!
Wat een lief en herkenbaar artikel. Het wordt ook alleen maar leuker. Bij mijn dochter komt er na ‘mama’ een heel verhaal dat steeds beter te verstaan is. Zo schattig, dat communiceren.
Daar verheug ik mij ook heel erg op!
Lief artikel, hier is het ook steeds vaker bewust mama en dan smelt ik ook helemaal 🙂 Mooi meisje heb je!
Prachtig stukje, ik kan ook helemaal smelten als ze me roept. En dan die blik in haar ogen… Onbetaalbaar!