Ik heb er al een paar keer eerder een blog over geschreven: over ‘mommywars’, bloggers wars en anderen in hun waarde laten. Maar vandaag ga ik verder dan dat, want ook zogenaamde bangmakerij en het vergroten van onzekerheid bij moeders ben ik eigenlijk meer dan zat. Naast rijstwafels en de schrikbarende hoeveelheid suiker in pakjes drinken (wat eigenlijk heel logisch is en niet heel erg verrassend nieuws) zag ik de afgelopen tijd ook nieuwtjes voorbij komen over kankerverwekkende stoffen in kinderservies en verzorgingsproducten.
Naast dat loop je als moeder overigens ook risico, want tampons zijn hartstikke giftig.
Maandverband over een jaar trouwens ook, dus ik denk dat we de boel maar moeten laten lopen. Gewoon, in de vrije natuur. We kunnen eventueel ook terug naar de tijd dat we nog bamboebladen tussen de benen plakten.  En voor je het nog niet wist: kind wassen met water is meer dan voldoende en van de grond eten gaat prima. Oké, we slaan dus door.

Elke dag pak ik een bordje voor Sarah uit de kast. Hij is gemaakt van het zogenaamde melamine en kan kankerverwekkend zijn. Ik pak er een bijbehorende beker bij en vul deze met Optimel. Ja, met een beetje suiker. Sarah vindt het hartstikke lekker en ze krijgt zo toch zuivel binnen. Ja klopt, melk van de koe. Schijnt ook niet zo gezond te zijn.
Na het eten puzzelen we graag samen of spelen we met het keukentje. Deze is gevuld met plastic servies en plastic groenten en fruit. Ook staan er V-tech poppetjes op. Ook van plastic. Mijn dochter heeft elke dag weer zoveel speelplezier en dan maakt het mij al snel niet meer uit of het speelgoed van hout is of van plastic.

Angst zaaien, met de komst van social media lijkt dit bijna een trend te zijn geworden. Misschien kloppen de berichten, misschien niet. Misschien zijn de borden en de bekers van Sarah wel kankerverwekkend. Maar ik kies ervoor om mij er niet al te druk over te maken. Waarom niet? Omdat, wanneer ik het volgens sommige mensen goed wil doen, ik als een fulltime baan mij bezig kan houden met alles om mij heen wat slecht zou zijn.
Studies maken van etiketten lezen, de jackpot betalen voor verzorgingsproducten die 100% natuurlijk zijn en constant op mijn hoede zijn van wat eventueel niet goed zou zijn. Worden we daar gelukkig van? Nee. Relaxed? Nee, allerminst. Sarah zal haar hele leven in contact komen met dingen die niet goed voor haar zijn. Op het KDV krijgt ze ook dat plastic bordje voor haar neus en speelt ze ook met V-tech. Ze smult daar van een rijstwafel en is gelukkig. Buiten spelen gaat gepaard met zon, welke in grote mate ook kankerverwekkend is. Ik kan haar simpelweg niet overal tegen beschermen en al kon ik het, dan is het nog de vraag of ik dat zou willen.

Zo heb ik al diverse groepen op Facebook verlaten omdat ik niet de informatie kreeg die ik graag wilde zien en lezen. Ik werd er eerder onzeker en moedeloos van en scrolde met kriebelende handen door mijn tijdlijn. Zou ik reageren? Nee, ik doe het niet. Met een hoge hartslag en het antwoord al in mijn vingers kon ik het 9 van de 10 keer laten om daadwerkelijk mijn hart uit te storten. Elkaar een slecht gevoel geven schijnt hip te zijn, in plaats van een compliment uitdelen en een ander gelijk te geven. Waarom is het zo belangrijk gelijk te krijgen? Willen we iets winnen? De eeuwige roem ofzo? Of uitverkozen worden tot de beste moeder van het jaar?

Bedrijven zijn trouwens erg goed in het uitlokken van reacties op social media. Plaats een artikel waar menig Nederlander een mening over heeft en men gaat los. Hetzelfde effect krijg je als je 100 hongerige wolven in een kooi zet met 1 stuk vlees. Elke wolf wil degene zijn die de beste is, het stuk vlees te pakken krijgt en uitgekozen wordt als winnaar. Het enige verschil is, is dat wij als mensen graag naderhand elkaar ook nog opeten. Gekke wereld.

Bloggen is ook zo’n ding. Regelmatig kom ik artikelen tegen waar mijn nekharen van overeind gaan staan. Er is weinig vermaak te vinden, wel heel veel (voor)oordelen. Bloggen doe je op de eerste plaats voor jezelf, dus hoe kun je een ander vertellen hoe hij of zij moet bloggen? Blog je trouw elke dag? Knap, lekker blijven doen. Blog je wanneer het jou uitkomt? Knap, lekker blijven doen. Doe wat jij wil, zoals het volgens jou moet. Dan doe je het altijd goed, wat een ander ook kan denken of zeggen. Ontvang je veel gratis spullen en blog je daarover? Hartstikke leuk! Hou je er niet van om daarover te bloggen of iets te ontvangen? Ook prima. Maar houd je oordelen over een ander lekker voor jezelf, want daar wordt de wereld veel leuker van.

Wat ik hiermee duidelijk wil maken? Luister naar je hart, doe lekker wat jij wil en wat goed voelt. Geef je je kindje pakjes drinken? Of plastic speelgoed en plastic bordjes en bekers? Vooral blijven doen. Trek dagelijks een rijstwafel uit de kast en geniet van je dag en van het leven.
Of trek je je wel alles aan van het nieuws en doe je alles om te voorkomen dat er iets slechts in de buurt van je kindje komt? Ook vooral lekker blijven doen, mits dit je eigen keuze is en niet de keuze van iemand die jou vertelt wat je zou moeten doen.  En voor jezelf? Als moeder kun je er gerust een tampon in blijven duwen zonder dat het angstzweet op je bovenlip moet komen te staan. Welkom bij de echte club van relaxte moeders.

Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?