Dat bloggen een uitlaatklep is, is voor de meeste mensen wel te begrijpen. Schrijven is vermaak, verwerking, ontspanning en leegt je hoofd.. In schrijven heb ik mijn grootste passie ontdekt. Maar het bloggen leert mij ook hele andere dingen dan alleen schrijven en kritisch denken.

Bloggen is vooral heel leerzaam. Je ontwikkelt niet alleen je schrijfvaardigheid, maar leert ook anders te kijken naar bepaalde onderwerpen en hersenspinsels. Een persoon denkt vaak op een eigen manier over iets en kijkt op een eigen manier naar iets. Het levert echter een behoorlijke blinde vlek op wat je iemand trouwens niet kwalijk kunt nemen. Maar lastig is het wel. En dan zijn er lezers die voor jou even die bril willen opzetten.
Afgelopen donderdag zette ik een persoonlijk artikel online over iets dat mij raakte en pijn deed. Als ik dit niet had geschreven, was ik er over blijven malen. Als ik het niet had geplaatst, had ik alleen mijn eigen gevoel de kans gegeven om naar boven te komen. Door het artikel aan mensen te laten lezen en hun mening te laten geven, besef ik dat mijn gevoel (gelukkig) niet altijd klopt. Wat ik dacht dat veel mensen dachten, klopte blijkbaar in de meeste gevallen niet. Snap je het nog?

Door met elkaar in gesprek te gaan krijg je een veel beter beeld over een bepaalde gedachte of onderwerp dan dat je het voor jezelf houdt. Het naar buiten brengen heeft een positief effect in die zin, dat je er heel anders over gaat nadenken. Iets wat eerst voor jou een big issue leek, blijkt achteraf helemaal niet zo big te zijn. En dat heb je maar mooi bereikt door te communiceren waardoor mensen met je mee gaan denken.Wat ik ook het afgelopen half jaar steeds meer leer is op die manier te schrijven dat iedereen begrijpt wat ik bedoel. Ik kan wel heel enthousiast over een onderwerp tikken, maar een buitenstaander die er minder kaas van gegeten heeft kan zich afvragen waar ik het in vredesnaam over heb. Door mij even te verplaatsen in een ander persoon probeer ik duidelijker over te komen, iets waar ik in het begin niet echt rekening mee hield.
Ik merk wel dat ik, voordat ik ga schrijven, probeer een situatie van verschillende kanten te bekijken.
Ik stel mijzelf vragen als ‘doe ik hier niemand pijn mee?’Of ‘kan ik hier iemand mee kwetsen, is het onderwerp vrij van keiharde meningen die als vervelend ervaren kunnen worden?’
Communicatie is namelijk niet kwetsen, maar je open en kwetsbaar opstellen en mensen uitnodigen om eens met je mee te denken.

En dat is bloggen; communiceren. Jij schrijft, de lezer ontvangt en reageert. Soms hardop, soms in zichzelf. Door te schrijven hoe je over iets denkt en wat je daarbij voelt ben je open naar anderen toe. Je bent het kwijt, het lucht op en mensen geven je steun, begrip of laten een hele andere kant zien die je anders niet gezien zou hebben.
Ik ben een type dat niet heel goed is in het vertellen in real life. Iets met maskers of er gewoon geen woorden voor hebben. Mijn vingers weten dat echter dondersgoed en vertellen vaak wat ik denk. Daarom vind ik schrijven zo fijn en leuk, omdat ik een manier heb gevonden om te kunnen communiceren met mensen. En nou moet je niet denken dat ik in het echte leven contactgestoord ben.
Ik houd heel erg van een praatje en ben een gezelligheidsmens. Maar als het op gevoelens aankomt kan ik beter schrijven dan praten.
Door te bloggen ben ik in staat om gevoelens te uiten en te delen en daardoor interactie te veroorzaken tussen schrijver en lezer. En die lieve lezers denken mee, voelen mee en praten mee. Laten soms mij de andere kant zien die ik alleen nooit had kunnen vinden. En dat maakt bloggen zo mooi en zo leerzaam.

Voor de bloggers onder ons: wat heb jij vooral geleerd van het bloggen?

Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?