Laatst zag ik een mooie quote voorbij komen waarbij de vraag werd gesteld waarom de hemel geen bezoekuur heeft. Dat zette mij aan het denken en het inspireerde mij voor een blogje.
Je kunt in de hemel geloven of niet. Ook als je niet geloofd kun je ‘geloven’ in een leven na de dood, in iets moois, een plek waar het goed is. Of deze plek nou bestaat of niet (hier krijgen we ooit antwoord op, maar delen kan niet meer), de dood is een eindeloze afstand naar de mensen op aarde. Degene die is overleden is onbereikbaar, kwijt en niet meer vast te pakken. De persoon is nergens en tegelijkertijd overal. Dat maakt de dood zo definitief. ‘Iets’ kan nooit meer en nooit is voor altijd. Onbegrijpelijk maar waar.
Hoe zou het zijn als we af en toe een uurtje iemand in de hemel konden bezoeken? Dat je een aanvraag kan doen en even om de hoek kan kijken. Dat je even kunt praten en elkaar kunt zien en vasthouden. Vertellen hoe het gaat in je leven, hoe erg je degene mist en wat degene heeft gemist in de tijd dat hij of zij dood is. Hoe vreselijk gemis voelt aan de andere kant, hoe leeg de dagen kunnen zijn en de wereld blijft ronddraaien terwijl je wereld stil staat.
Ik zou natuurlijk mijn broer bezoeken, maar ook mijn opa’s en oma’s. Één opa heb ik nooit gezien, één oma heb ik maar kort gekend. Ik zou ze allemaal bekijken en vasthouden. Vragen hoe het met ze is, vragen hoe het ‘leven’ hierna is en wat ze van mij kunnen zien en meemaken. Misschien hoef ik ze niet eens bij te praten omdat ze alles al weten. Maar stel dat ze niets kunnen zien en horen, dan valt er enorm veel bij te praten. Ik zou willen weten hoe de dood voelt, of ze de mensen op aarde net zo missen als vice versa. Welke herinneringen mijn opa en oma zijn bijgebleven en wat zij aan ons missen.
Even een grapje maken met mijn broer, ondanks alle narigheid. Vragen hoe het met hem gaat, hem bijpraten over de ontwikkeling van zijn kinderen. Weer even mijn broer in levende lijve zien in plaats van op foto’s. Opnieuw zijn stem horen, zijn luide lach en genieten van zijn droge humor. Ik zou hem vertellen hoe trots ik op hem ben, dat ik van hem houd en hoe erg ik hem mis, want dat heb ik nooit tegen hem kunnen zeggen. Ik zou opnieuw afscheid van hem nemen terwijl hij mij nog kan horen. Dat bezoekuurtje zou veel en veel te kort zijn, maar alles beter dan niets.
Toch denk ik dat het naast heel fijn ook heel moeilijk is om iemand weer te zien. Na een uur is het bezoekuur afgelopen en moet je opnieuw afscheid nemen. Maar toch zou ik dat ervoor over hebben, want het maakt de dood een stuk minder definitief.
Wie zou jij willen bezoeken als de hemel een bezoekuur had?
Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?
Comments (16)
Dat lijkt me prachtig als dat zo zou zijn. Twee kindjes in mijn omgeving zijn nog geen twee weken hun vader kwijt geraakt, hun moeder haar man. Wat zouden zij graag eventjes op bezoek willen bij hun vader en man…..
Uiteraard mijn moeder. Ik zou haar graag ons zoontje laten zien. Maar helaas. Ik geloof niet dat er leven is na de dood en zeker geen hemel waar de overledenen nog happily ever after leven. Al hoop ik het wel natuurlijk.
Mijn opa, volgend jaar is ie er al de helft van mijn leven niet meer. Hij heeft zoveel moeten missen, ik en mijn broertjes en zusje zijn nu zo “groot” ik wil hem graag vertellen over onze bruiloft. En over Emily, als er iemand dol was op kinderen, dan was hij het. Heel zonde dat ie dit niet mee mag maken.
Hoe mooi zou dat zijn! Al denk ik ook dat het moeilijk is om dan weer afscheid te moeten nemen. Toch zou ik het graag willen. Al was het maar een keer.
Mijn vriendin Shirley die bijna 4 jaar geleden onverwachts overleed. En mijn lieve oma’tje die ons in 2013 heeft verlaten. Maar wat je zegt, het is daarna weer extra lastig om opnieuw afscheid te moeten nemen…:(
Hoe mooi zo dat zijn :). Ik zou wel heel veel moeite hebben met het opnieuw afscheid moeten nemen van die persoon. Maar ik zou er ook heel veel voldoening uit halen. Liefs Marjon
Mijn oma. Dat ik uiteindelijk inderdaad een dochter heb gekregen die ik vernoemd heb maar haar overleden dochtertje (waarover ze me met haar verdriet nergens terecht kon).
Twee weken voordat zij onverwacht overleed (2004) vertrouwde ik haar toe dat als ik ooit een dochter kreeg ik haar zou vernoemen. Tot 2014 leek het erop dat ik nooit moeder zou worden, maar dat gebeurde wel. Mijn dochter heeft als derde naam Renske. Zoals ik beloofd had.
Wat een intrigerende vraag. Ik zou mijn oma wel eens willen spreken.
Echt van heel dichtbij ben ik nog nooit iemand verloren. Laatst wel een super collega, die zou ik dan nog wel een dikke knuffel willen geven!
Mijn oma is vlak voor de geboorte van ons zoontje overleden, ze had nog zo graag even willen genieten van haar achterkleinkind. Helaas mocht dat niet meer… Ik zou haar gaan opzoeken samen met mijn zoontje!
Ik zou dan zeker mijn mama nog even willen zien. Om haar wijze raad terug te horen en om haar eens goed vast te pakken (iets wat ik veel te weinig heb gedaan toen ze er nog was).
Ik ben ook niet zo gelovig, maar denk voor mezelf toch dat ze van hierboven ergens meekijkt en voor me zorgt.
Als het zou kunnen, wat zou dat overigens geweldig zijn, dan zou ik mijn oma bezoeken. Om te laten zien dat ze binnenkort overgrootoma zou worden, wat zou ze dat geweldig hebben gevonden! En om haar te laten zien dat haar eigen dochter, mijn moeder dus, binnenkort zelf oma gaat worden en hoe goed ze dat gaat doen (want dat voel ik gewoon).
Wat een mooie gedachte! Ik zou ook wel in die rij willen staan..
Wat mooi geschreven! Ik zou graag mijn opa en oma zien en stephan zijn opa’s en oma. Ik geloof in God, dus automatisch ook in de hemel en onze dierbaren hebben het echt heel goed daar.
Wat prachtig geschreven! Heb er Kippenvel van! Het zou zo mooi zijn, maar inderdaad tegelijkertijd zo moeilijk omdat je weer afscheid moet nemen.. Ik zou zelf heel erg graag mijn overleden ex vriend en overleden beste vriend willen bezoeken, gewoon even checken hoe alles is, even een borreltje samen drinken en kletsen zoals “vroeger” of ze ook pijn hebben gehad (ex overleden aan Cystic Fybrosis en vriend door auto ongeluk omdat de rijders dronken waren)
Mijn opa!! Hij is nog geen jaar geleden overleden en ik mis hem verschrikkelijk!