De titel klinkt een beetje tegenstrijdig. Want hoe kan een dag mooi zijn als iemand sterft? Toch kan het, naast heel verdrietig, ook mooi zijn. Zo ook afgelopen maandag 12 februari. Mijn moeder vond het een mooie dag voor de dood.
Nog geen vier weken geleden schreef ik over het nieuws wat mijn moeder kreeg van de arts. De tumoren en uitzaaiingen waren in omvang toegenomen en ze ging harder achteruit dan we eerder dachten. In plaats van een jaar sprak de arts over enkele maanden. Twee maanden ongeveer dus. Maar dat werden drie weken.
De laatste week voor haar dood kwam ze amper haar bed nog uit, zo moe en zwak als ze was. Ze was op en had rust en vrede met het feit dat ze zou gaan overlijden. Zo groot als ze zich eerst hield, zo klein was ze nu. Het was goed zo, vechten hoefde niet meer. Zowel zij als mijn vader vonden rust.
Precies een week geleden was ze nog steeds onvoorstelbaar moe. Luisteren naar de verhalen van het bezoek was teveel, praten was te vermoeiend en er ging enkel nog een oog open bij een kus op de wang of bij een vraag wat ze van de bezorgde bloemen vond. Ze was helder en aanspreekbaar, maar zo op.
Die middag zei ze tegen mijn vader ‘ik houd van je, mag ik nu gaan?’ Mijn vader zei tegen mij dat ze wilde vertrekken, ze was er klaar mee. Maar wachtte ze nog ergens op?
Zo lijkt het wel. Die middag kwam de dominee langs, gewoon uit zichzelf. Hij dacht ‘ik moet er heen’ en hij belde aan. Mijn moeder heeft met hem gepraat en hij heeft nog wat voor haar gezongen.
Hij stond na een tijdje weer buiten toen mijn moeder mijn vader riep om een washandje, want ze was aan het transpireren. Terwijl haar vermoeide, bleke gezicht werd opgefrist viel ze weg en sliep ze in. Geen pijn, geen benauwdheid, geen ongemak. Precies zoals wij hadden gehoopt en gewenst.
En dan sta je aan het eind van de middag weer bij het huis van je ouders (ik was er in de middag ook) wetende dat je je moeder kwijt bent. Mijn vader had mij gebeld toen het ineens slecht leek te gaan, maar ze was al overleden voordat we vertrokken van huis.
Liggend in haar warme, veilige bed met haar wederhelft naast haar. Niets hield haar nog tegen om te vertrekken.
Ze lag nog in haar bed toen ik kwam, was nog klam van het zweet. Het was mijn lieve mama in dat bed, maar zonder inhoud. Ik heb door mijn werk al zoveel overleden mensen gezien maar je eigen mams is toch wel even wat anders. Er zit een hoop emotie en gevoel bij.
Maar jeetje…het ging allemaal te snel, te oneerlijk. Maar wat zijn we blij met het feit dat ze zo in alle stilte is weggegaan.
Afgelopen zaterdag was haar prachtige en ontroerende uitvaart. Een kerk vol, enorm veel handen schudden, ontroerde en verdrietige mensen. Maar ook tekeningen van de kleinkinderen op de kist, een zee van bloemen, de zon die doorbrak op het kerkhof tijdens de begrafenis en zoveel mensen die mijn moeder liefhebben.
De eerste week is voorbij. Een week van veel regelen, nadenken, praktisch bezig zijn en piekeren. En dan ineens is er rust en valt er niets meer te regelen.
Dan pas besef je wat er is gebeurd, welke consequenties het missen van je moeder heeft en hoe energieslopend zulke tijden zijn. De leegte is er en hij is leeg, heel leeg. Maar wat was het voor haar een mooie dag voor de dood…
Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?
Comments (29)
Gecondoleerd, heel veel sterkte. En wat een prachtig stuk schrijf je over je moeder.
Gecondoleerd en veel sterkte de komende tijd!
Wat heb je dit prachtig geschreven. Ik wens jullie heel veel sterkte.
Wat heb je een prachtig stuk geschreven. Hoe oneerlijk ook, het klinkt alsof je moeder (en jullie) er het beste van heeft gemaakt. Ik hoop dat ze bij haar zoon is.
Hoewel ik je niet ken en jij mij niet, heb ik met regelmaat aan jullie gedacht. Wat een hoop verdrietige dingen hebben jullie meegemaakt.
Heel veel sterkte met het verwerken.
Wat prachtig geschreven. Het klinkt heel mooi en liefdevol; voor zover je er zo over kan spreken. Ik hoop dat ze op een mooie plek is nu.
Ook al kennen wij elkaar niet: ook ik heb de laatste week enorm veel aan jullie gedacht. Veel sterkte met de stilte na de storm. ❤️
Mooi geschreven, niet te begrijpen hoe het moet voelen om je moeder te verliezen.. heel veel sterkte gewenst. X
Wat is dat snrl gegaan zeg. Gecondoleerd en veel sterkte met je verlies.
Wat prachtig en ontroerend geschreven Geertje!
De uitvaart was zo mooi!
En het plekje waar ze nu ligt is prachtig!
ik wens jullie allemaal veel sterkte met het grote gemis dat nu extra voelbaar wordt nu al het geregel achter de rug is en de rust wederkeert.
Denk met liefde terug aan je moeder en alle fijne herinneringen die jullie gemaakt hebben.
Wat liefdevol en mooi! En dat voor zoiets vreselijks als afscheid nemen. Heel veel sterkte de komende tijd met alle energievretende momenten waarop je het gemis voelt!
Ik was er zaterdag ook bij. En na het lezen van deze collum dacht ik aan de songtekst van Blof;
De zon, het zand, de hitte en de rustige rivier
De stilte en de droogte, en de leegte van dit hier
De hemel en de aarde, de wijsheid van het land
En de wijsheid van een man, dat is genoeg
Er is niets waar ik op wacht
Morgen blijft het nacht
Ik overdacht mijn zorgen en de wereld
En alle keren dat ik wakker lag
Ik besloot
Wat een mooie dag
Wat een mooie dag
De grond, het gras, de wegen naar de horizon die trilt
De tijd is hier de ruimte, de diepte hier is wild
De onzin en de noodzaak, ze naderen de grens
De liefde van één mens, was mij genoeg
Er is niets waar ik op wacht
Morgen blijft het nacht
Ik overdacht mijn zorgen en de wereld
En alle keren dat ik wakker lag
Ik besloot
Wat een mooie dag
Wat een mooie dag
Er is niets waar ik op wacht
Morgen blijft het nacht
Ik overdacht mijn zorgen en de wereld
En alle keren dat ik wakker lag
Ik besloot
Wat een mooie dag
Wat een mooie dag
Er is niets waar ik op wacht
Morgen blijft het nacht
Ik overdacht mijn zorgen en de wereld
En alle keren dat ik wakker lag
Ik besloot
Wat een mooie dag
Wat een mooie dag
Wat een mooie dag
Wat een mooie dag
voor de dood……..
Hoe mooi kan het gaan, heel veel sterkte de komende tijd, met veel liefdevolle herinneringen aan je moeder
Mooi geschreven zeg… Heel veel sterkte! X
En nu de stilte…het zorgen en regelen voorbij…
Rust,om zoals ze zo mooi zeggen,alles een plekje te geven……
Wij zijn nu 4 maanden verder,ons pap was er ook klaar voor ,maar wij niet,toen niet,nooit niet…
Het missen doet oh zoveel pijn,en toch…langzaam komen de mooie herinneringen boven
Ik wens jullie heel veel kracht toe,en houd elkaar maar goed vast❤
Ik ben diep onder de indruk van je mooie tekst. Om helemaal stil van te worden. Ik wens je veel sterkte in deze “lege” periode! Zorg goed voor je vader en familieleden en ook voor jezelf!
Jeetje Geertje, met tranen in m’n ogen lees ik je verhaal. Wat een mooi einde toch nog voor je moeder. Heel veel sterkte en dikke knuffels.
Pffff wat mooi geschreven!
Gecondoleerd!
Heel veel sterkte voor nu en de komende tijd.
Mooi beschreven en nogmaals heel veel sterkte… Het is leeg en het zal altijd een leeg plekje blijven maar ook al is het leeg, het is een plekje…
Je schrijft heel mooi en liefdevol over haar, mooi om te lezen. Maar wat onwijs verdrietig, ik wil je veel sterkte en kracht toewensen!
Wat mooi Maartje, de dood als iets heel natuurlijks….Luister naar Requiem van Fauré, In Paradisum. Weet zeker dat de engelen jouw moeder zullen vergezellen naar de hemel en dat ze daar eeuwige rust zal vinden.
Wat weet je dat mooi te verwoorden lief. Bijzonder hoe je mama haar moment heeft aangevoeld en gekozen. Ik ben in gedachten bij jullie en wens je veel kracht, liefde en mooie herinneringen xxx
Prachtig geschreven Geertje En fijn dat ze zo rustig gegaan is, naast haar geliefde. Heel veel sterkte, het gemis zal groot zijn.
kippenvel. Wat mooi geschreven. Sterkte
Wat een leegte laat ze achter en wat een gemis. En wat heb je het mooi beschreven. Veel sterkte.
Mooi en heel herkenbaar geschreven. Een jaar geleden is mijn vader plotseling overleden en wij zijn dankbaar dat hij niet heeft geleden, maar het gemis blijft groot…, koester de mooie herinneringen! Fijn dat het afscheid “goed” voelt, met de warmte van alle lieve mensen om je heen en neem vooral de tijd voor het verwerken, heel veel sterkte !
Wat een prachtig, mooi en emotioneel verhaal. Ik wens jou, je gezin en je familie alle kracht en sterkte toe de komende tijd. Heb vaak aan je gedacht ook al hebben we maar een keertje mail contact gehad.
Liefs Martine
Gecondoleerd en heel veel sterkte en kracht toegewenst!
Prachtig geschreven! Heel erg veel sterkte in de tijd die nog gaat komen.
Ppff jeetje, wat heb je dit prachtig en liefdevol geschreven.
Ik kreeg er tranen van in mijn ogen.
Bijzonder maar ook mooi hoe jou moeder toestemming vroeg of ze mocht gaan, de dominee aan de deur stond en haar toe zong en ze na zijn bezoek met jou vader aan haar zijde rustig ingeslapen is.
Ze heeft haar moment gekozen en dat is ondanks het vreselijke verdriet ook weer mooi.
Maar ik lees het verdriet en het intense gemis.
Ook al weet je dat het er aan gaat komen, je weet nooit wanneer en hoe… Maar zo snel… Dat moet zwaar zijn.
Ik wens jou, je gezin en familie enorm veel sterkte toe.
Liefs, Denise
Wat heb je dit mooi en ontroerend geschreven. Mijn moeder is 9 jaar geleden overleden. Na dubbele medische fouten tijdens een operatie is ze na 3.5 week in slaap gehouden te zijn overleden.. rustig. En dat het rustig ging is voor mij het meest waardevolle aan dat hele proces geweest. Gelukkig ging het rustig..
Het neemt niet weg dat ik na 9 jaar haar nog net zo gruwelijk mis als bij dag 1, dat ik nog een miljoen dingen had willen vertellen, en dat mijn kids haar nooit leren kennen zoals ik haar ken. Sterkte in het gemis!