Ik zie het steeds vaker om mij heen: kinderen van Sarah haar leeftijd die een mobiele telefoon bezitten. Vaak omdat ze zelfstandig naar school zijn gaan fietsen, na schooltijd makkelijk willen kunnen afstemmen om ergens te gaan spelen of gewoon om contact te houden met vriendjes.
Ergens voelt het deels verplicht om op een gegeven moment je kind een mobiele telefoon te geven. Er zit een zekere druk achter, omdat je niet wil dat je kind achterblijft en straks de enige in de klas is zonder telefoon. Hoe gaan wij hiermee om?

Leuke voornemens werken vaak niet

Ik riep altijd dat mijn dochter pas een telefoon zou krijgen als ze naar de middelbare school gaat en een jaar of 12 is. Eerder vind ik nog steeds niet nodig, omdat ik haar nog steeds naar school breng en van school haal en ik makkelijk met ouders van haar klasgenoten kan afstemmen wanneer en waar er gespeeld gaat worden.
In Sarah haar klas (groep 6 nu) hebben nog weinig kinderen een mobiele telefoon. In groep 7 is dit al heel anders. Klasgenoten houden via hun telefoon contact met elkaar en gaan vaak zelfstandig naar school.
Dat laatste snap ik heel goed: het is gewoon fijn als er iets is onderweg, dat je kind jou kan bereiken.

Een mobiele telefoon voor Sarah zal er sowieso ooit komen. In dat geval gaan we kiezen voor Sim Only, omdat dit de goedkoopste keuze is en we dan niet vastzitten aan een duur abonnement.
Je kunt heel makkelijk het verbruik checken, de kosten onder controle houden door een plafond en de prijzen zijn heel duidelijk. Zo weet je wat je kwijt bent en kun je de kosten en het verbruik goed in de gaten houden.

Regels die wij opstellen

Ik heb besloten dat Sarah in groep 7 ook een telefoon krijgt met een Sim Only. Ze zal dan waarschijnlijk ook zelf naar school en naar huis fietsen en dit geeft dan toch een fijn gevoel.
Mocht ze pech hebben met haar fiets of na school willen overlegen waar ze gaat spelen, dan kan ze mij makkelijk bereiken. Dat ze tegen die tijd contact zal hebben met vriendinnen uit haar klas is een tweede voordeel.
Daar bedoel ik mee: het feit dat ze bereikbaar is en ons kan bereiken vind ik het belangrijkst. Maar dat ze contact kan houden buiten schooltijd met haar beste vriendinnen is dan leuk meegenomen. En eerlijk? Het lijkt mij hilarisch om te kunnen whatsappen met Sarah, zoals deze moeder al eens beschreef over haar dochter en een mobiele telefoon.

Er zullen wel wat regels gaan gelden. Zo zullen er maar een paar apps op komen te staan die ze echt nodig heeft om ons te kunnen bereiken, waaronder whatsapp. Maar het belangrijkste is is dat ze kan bellen en gebeld kan worden. Naarmate ze ouder zal worden kunnen er eventueel ook andere apps op worden gezet, die nu nog op haar Ipad staan.
Het is dus niet de bedoeling dat ze overdag continue met haar telefoon in haar handen zit. En heel belangrijk: op de fiets moet ze hem in haar tas laten. Hoeveel kinderen ik wel niet zie fietsen met een telefoon in hun handen. Levensgevaarlijk.

Veilig op pad

Niet alleen voor je kind is het handig veilig op pad te gaan met een mobiele telefoon. Ook als volwassene zorg je met een paar instellingen en apps dat hulpdiensten je contactpersonen sneller kunnen bereiken en indien nodig je medische noodzakelijke gegevens in kunnen zien.
Ik schreef er acht jaar geleden dit artikel over.