Mama

Het voorkomen van ruzie met je peuter. Hoe kalmeer je het beest in haar?

Ruzie is misschien niet het juiste woord. Met ‘ruzie’ denk ik aan afkeurende blikken en zwijgende monden. Mijn peuter en ik zijn de beste vrienden, alleen ze zit nu in een soort puberteit. En dat zorgt voor een verhit peuter-hoofd, stampende voeten, zeurende geluiden en luid gekrijs met tranen. Liever voorkom ik het dan dat ik oog in oog sta met het beest in haar…

Elke ochtend vraagt ze standaard om een boterham met hagelslag EN chocolade. Ja, chocoladehagelslag inderdaad. Maar er zitten ook van die figuurtjes bij van witte en bruine chocolade. Dat is één groot feest natuurlijk, maar soms komt er gewoon geen figuur uit het pak. Wanneer ik een chagrijnige peuter uit bed heb weten te lokken ben ik al op mijn hoede. O wee als ik haar een boterham met hagelslag ZONDER figuurtjes voorschotel. Dat komt het beest los.

Dus schud ik soms minutenlang met het pak van Venz tot ik een figuurtje spot om die pontificaal op het broodje te drukken. En soms lijkt er geen figuurtje te komen en leeg ik eerst de hele inhoud in een schaaltje zodat ik er een figuurtje uit kan pikken. Triest ja, ik weet het. Maar alles voor een gekalmeerd beest in huis, vooral op de vroege ochtend.

Niet alleen Sarah neemt plaats aan tafel in de ochtend, ook haar vrinden mogen aanschuiven. Elke ochtend is het weer een verrassing wie er bij Sarah heeft geslapen en ik mag hopen dat dit geen voorbode is voor de toekomst. Hoe dan ook, de tafelgasten krijgen ook altijd een ontbijt. De ene keer een sinaasappel, dan weer een appel of een kiwi. Gister waren het kiwi’s. Ik durf onderhand niet meer zelf iets te pakken, want dan krijg ik de wind van voren. Ik laat het Saar zelf pakken en ik zet de kiwi’s onder de snuiten van de knuffels. Precies zodat het lijkt alsof ze eten. Want o wee als het fruit iets te ver van hun mond staat. Dan komt het beest weer een beetje los.

Voorbereiden, voorbereiden, voorbereiden….Dat is het sleutelwoord voor hier in huis. Aan al het leuks komt een eind, dus ook aan een bezoekje aan de kinderboerderij of speeltuin. Wanneer je ineens zegt dat het tijd is om naar huis te gaan ben je ten dode opgeschreven. Gevolg? Een stampend, krijsend en weigerend kind. Ik zal haar bij wijze van aan haar voeten over het gras mee moeten sleuren om deze meid mee te krijgen. Om vervolgens door alle Edenaren te worden aangestaard omdat ik teveel decibel achter op mijn fiets heb zitten.

Nee hier bereiden we alles voor, tot in de puntjes. Dat betekent dat we aankondigen wanneer we bijna gaan. Dat we alleen nog één of twee toestellen langsgaan en dat het dan genoeg is geweest. Meestal gaat het dan goed, als je pech hebt gaat het alsnog niet goed. Andersom voorbereiden is trouwens ook een goede tip. Wanneer er iets leuks gaat gebeuren vertellen we het kort van tevoren. Om te voorkomen dat ik een half uur lang een beest achter mij aan heb lopen die mij dwingt om mijn jas aan te trekken. ‘Mama schiet op, kom nou. Mama kom nou’. Tegenwoordig kondig ik het dus net voor vertrek aan, zodat ik nog wat kan eten en mijn blaas kan legen.

Soms ben ik aan het dagdromen hoe het zal zijn wanneer ze door hormonen een tijdelijk beest gaat worden. Met een glimlach en een beetje angstzweet kijk ik er naar uit, benieuwd of ze op mij gaat lijken. Gekscherend roept Giorgio weleens dat hij tegen die tijd de deur uit haar kamer haalt zodat de deur niet dicht kan worden geslagen. Maar wat doen we met de trap? Stampvoetend zie ik haar al boos naar boven dreunen. Bubbeltjesplastic? Piepschuim?

Het komt wel goed met dat lieve en mooie beest van mij. Tot nu toe kan ik er nog om lachen en geniet ik er van. Wat een portret….<3

Heb jij ook een ‘beest’ in huis?

Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?

Print Friendly, PDF & Email

Hoi! Welkom op Lifesabout.nl. Mijn naam is Geertje. 32 jaar, levensgenieter, mama en vrouw van... Schrijven is mijn passie en dat doe ik graag over alles wat mij een gelukkig en mooi mens maakt. Denk aan health, lifestyle, moeder zijn, fashion, uiterlijk en koken. Maar ik stel mij ook kwetsbaar op en schrijf over mijn leven als hartpatiënt. Dagelijks vind je hier vooral veel positiviteit en neem ik je mee naar wat mij zoal bezighoudt. Enjoy!

Comments (3)

  • Mij werd ooit verteld dat hoe erger de peuterpuberteit, hoe makkelijker de echte puberteit. Ik heb vast de uitzondering, en mag genieten van 2 stampvoetende meiden op de trap, deuren die dichtgegooid woorden, en heel veel nee. Oh en die Venz? Die komt er niet meer in.

    Beantwoorden
  • Pick your battles, choose your fights. Tip voor de peuterpuberteit 🙂 Niet bij alles toegeven, maar die kleine dingetjes als Venz-figuurtjes kunnen geen kwaad inderdaad. Zo doen we het hier ook.

    Beantwoorden
  • Hmmm…Of was het nou: Choose your battles, pick your fights?

    Beantwoorden

Write a comment