Hoe je het ook wendt of keert, het leven komt zoals het is. Ook je toekomstplannen vallen daarbij soms (gedeeltelijk) in duigen. Daar is niet altijd wat aan te doen en in dat geval kun je maar beter roeien met de riemen die je hebt. En tegelijk die riemen zo stevig en mooi mogelijk te maken.
Waar ik naartoe wil? Naar een potje omdenken. Want wat zijn de voordelen van een gezin met 1 kind? Het zijn er in ieder geval genoeg!
Eerst even een snelle disclaimer erbij: dit zijn de voordelen die ik persoonlijk ervaar, vanuit mijn oogpunt. Voor een ander kan het weer heel anders zijn.
Ik ben ervan overtuigd dan de band tussen mij en Sarah en tussen Giorgio en Sarah sterker is dan sterk. Sterker dan dat het geweest zou zijn als er inmiddels een broertje of zusje rond zou kruipen. Of misschien wel twee.
Aandacht hoeven wij niet te verdelen en er is niemand die tijdens een gesprek of knuffelsessie met Saar de aandacht vraagt.
Omdat Saar geen broertje of zusje heeft om mee te spelen of om mee te praten en te geinen brengt ze ontzettend veel tijd door met één van ons of met ons allebei tegelijk.
Natuurlijk speelt ze met kindjes uit de buurt en van het kinderdagverblijf, maar thuis brengen we veel tijd door met haar. Dit is zeker weten ook de reden dat de problemen met hechting (na mijn complicaties bij de bevalling) zo snel hersteld zijn.
Gezinnen met één kind zijn goedkoper in levensonderhoud. Ik hoef niet uit te leggen dat meerdere kinderen ook meerdere kosten met zich meebrengen. Er moeten meer luiers worden verwisseld, meer monden worden gevoed, meer lijfjes worden aangekleed en meer hobby’s worden uitgevoerd.
Wanneer je één kind hebt om voor te zorgen zit je nog vrij laag in de kosten. Natuurlijk komen er kosten bij wanneer je eerste kind is geboren, maar dit zal altijd lager zijn dan de kosten in grote gezinnen.
Dan heb ik het nog niet eens over de kosten van een ouder kind, wanneer de middelbare schooltijd is aangebroken (studieboeken en studiegeld). of de kosten voor rijbewijs, vervolgopleiding, op kamers gaan…Voor één kind is dat makkelijker te behappen dan voor meerdere kinderen.
Vakanties en uitjes zijn rustiger. In plaats van alle ogen op alle kinderen te moeten houden, hoeven wij ons maar te richten op één meisje. Ik ben al iemand die haar kind het liefst in een glazen kistje doet om te beschermen en ik verlies haar geen moment uit het oog.
Tijdens een dagje uit ben ik aan het einde doodmoe door het opletten, laat staan als ik een hele groep kinders in de gaten zou moeten houden.
Met één kind heb je nog redelijk wat vrijheid. Het plannen gaat nog vrij soepel, de dagen zijn over het algemeen rustig en je kunt makkelijker de deur uit met en zonder kind wanneer je op het laatst besluit ergens naartoe te gaan. Je hoeft maar met de dagindeling van één kindje rekening te houden.
Of het bij iedereen zo voelt of niet, voor mij voelt dit wel zo: omdat we weten dat we niets over kunnen doen aan de baby- en kindtijd genieten we met 3000% procent.
We missen niets, schrijven alles op, maken overal herinneringen en zetten het vast op foto’s. Gewoon omdat het zo bijzonder is en omdat we het nooit meer nog een keer kunnen meemaken. Werkelijk alle tekeningen worden hier bewaard en alle woorden en zinnen worden opgeschreven. Hier is niets vanzelfsprekend!
Heel veel mensen herkennen het vast: ruzie met je broer en/of zus. Ondanks de onvoorwaardelijke liefde voorkom je niet dat er af en toe ruzie is. Van korte duur en geheel onschuldig, maar het zorgt toch altijd voor geschreeuw, rode hoofden en dichtslaande deuren.
Dat probleem hebben wij niet met één kind in het gezin, al weet ik wel zeker dat die deuren op een dag heel hard dichtslaan als Sarah vroeger thuis moet zijn dan ze zou willen. Maar dat duurt nog even en voorlopig is het hier in huis heerlijk rustig!
Voor wie is dit herkenbaar? En heb je nog aanvullingen?
Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?
Comments (9)
Mooi om te lezen, ik heb mezelf nooit als een vrouw gezien met een hele rits kinderen aan de eettafel. Vooral omdat ik snel overprikkeld ben.
Maar ik zou enorm dankbaar zijn om het wel 1 x mee te mogen maken, omdat het anders ook maar wat saai blijft denk ik.
En eerlijk; ik houd gewoon niet van schreeuwende kinderen om mij heen en het feit dat ik al mijn aandacht elke dag weer moet geven aan kinderen.
(laatst staan financieel, niet te doen hoe duur het gaat worden ‘later’ en ik ben nou eenmaal niet hoogopgeleid.
Ik kom uit een gezin van 1 broer en 1 zus maar die zijn veel ouder dan mij dus als kind speelde ik al veel alleen omdat hun al uit huis waren.
Ik was dat zo gewend, dus ik vond het altijd heerlijk alleen te spelen.
Mijn moeder zei laatst ; het is wel een heel ‘eng’ bezit als je er maar 1 hebt, mocht er wat gebeuren. Maar is een kind verliezen niet het ergste wat er is, ook al heb je er 3 denk ik dan…
Ik heb 4 bonuskids (waarvan 2 pubers die bij ons wonen en de andere 2 om het weekend en vakanties) en 1 dochter samen met mijn man. Nu maakt dat het anders maar herken je punten vanuit dat oogpunt dus wel degelijk ?
Ik begrijp je standpunten en omdenken in een situatie waar het medisch is uit gesloten om nog voor een 2de te kunnen gaan. Ik ben gezegend met 2 leuke jongens. Zelf ben ik wel enig kind. Ik heb er nooit echt problemen mee gehad. Had genoeg vriendjes en vriendinnetjes. Een levendige fantasie dat ik een oudere broer had ergens ( maar niet heus). We konden heel veel dingen doen maar ik werd niet verwend met spullen of met te veel aandacht. Nu ik ouder ben en ondertussen al een ouder ben verloren is het soms wat lastiger. Het komt toch allemaal op mij neer. Geen broer of zus waar ik wat mee kan delen. Maar wel een partner en vriendinnen. Dus ik geloof echt niet dat Sarah het minder fijn heeft dan een gezin waar meer kinderen zijn. Soms hebben we geen keus !
Ondanks dat wij ook graag anders wilden en hadden gedacht zijn wij ook #team1kind en genieten volop van haar. Voordeel is ook dat we makkelijker kunnen aanpassen, ze niet hoeft te kiezen tussen dansen of zwemmen, de aandacht krijgt van 2 ouders en ipv goedkope schoenen ( bij wijze) de duurdere of betere schoenen kan krijgen zonder problemen. De ruimte in m’n woonkamer is ook wel erg fijn trouwens.
Ook voor mijn moeder was het medisch gezien beter dat er geen kindjes meer bijkwamen en ik bleef hun enige (levende) kind. Ik werd ‘verwend’ met gezonde aandacht (vanwege mijn moeders gezondheid was zij heel veel thuis) En inderdaad geen 10 paar goedkope schoenen maar gewoon 1 paar goede schoenen of een goede winterjas. Ik had heel veel vriendinnetjes en vriendjes en heb veel logeerpartijtjes gehad met hun ( meestal bij ons thuis, want ik plakte wel een beetje aan mijn moeder) en met neefjes en nichtjes die in Eindhoven woonden en wij in Ede. Ik herken mijzelf wel in het verhaal van Zara. Ik had ook nog een stille wens dat ik ergens een grote broer had rondlopen tegen beter weten in 😉 Mams was wel wat beschermend naar mij toe maar zeg eens eerlijk, ik heb zelf twee kinderen en daar ben ik ook wel heel zuinig op hoor. Nu met het ouder worden (ik word bijna 54) en met het ouder worden van mijn ouders (mams is al 10 jaar geleden overleden) is het inderdaad lastiger aan het worden. Dan heb ik ook vaak het idee er alleen voor te staan, maar er zijn grote gezinnen genoeg waar als het er op aankomt ook altijd dezelfde personen de zorgtaken hebben voor ouders. Nu kan ik alles doen wat ik samen met mijn pap de beste oplossing vind zonder verantwoording hoeven af te leggen bij wie dan ook. Kan ook heel prettig zijn 😉 en gelukkig wonen we dicht bij elkaar.
Geertje, wat ik lees en zie doen jullie het super goed met jullie kleine meid. Die komt er wel en “verwen” haar maar zo veel als je wilt. Xx
Wat een lieve woorden, bedankt!
Hier hetzelfde, ook een 1-kind gezin met een meisje. Ik had graag meer kinderen gehad. Zo zalig dat jij dit schrijft, ik volg jouw blog heel graag. Ik ga daar wat op oefenen, op dat omdenken, denk ik 🙂 En 3000% genieten!
[…] je hoe dan ook altijd handvatten om verder te gaan en je leert altijd van elke val. Of het artikel over de voordelen van een gezin met 1 kind, waarbij ik stilsta bij alle positieve punten. Belangrijk om dat te blijven […]
Ik wilde altijd al een gezin. Is er nooit van gekomen. Maakt achteraf niet uit. Ze hadden toch op een rotwereld terecht gekomen. Ik denk dat ik zo het beste aan ze geef, door ze niet op de wereld te zetten. Liefde is een ‘voor de gek houd systeem’ waardoor wij ons maar voort blijven planten. Maar misschien worden ze wel ongelukkig, of misschien stopt de voortplanting van deze tak van de familie. Mijn broer en ik zijn beiden goed opgeleid en knap, maar het stopt hier toch echt. Allebei geen kinderen. Jammer voor mijn ideaalplaatje die ik ooit had. Jammer voor mijn ouders die graag een kleinkind hadden gezien. Maar achteraf is het beter. Het leven houd in, veel vechten voor je bestaan, met tegenslagen en verdriet. Dit hoef je ze dan niet aan te doen, je bespaart ze dit.
En zelf de treurnis mee te maken van een afgestudeerd kind, die wat overkomt op zijn 19e ofzo,….ik wil het me nu toch besparen dat verdriet. De wereld is meer rot dan liefdevol dus voor mij is het duidelijk.