BikkelharT Halfvol Lifestyle

Voel je je wel helemaal lekker? Over chronisch ziek zijn en teleurgesteld raken in jezelf.

In je hoofd zitten doelen en wensen. Ze zitten er om nagestreefd en behaald te worden. Zowel je lijf en je geest zijn sterk genoeg om bergen te verzetten zodat jij die doelen ook daadwerkelijk behaald. Tot je lijf en/of je geest ineens niet meer zo sterk zijn. Wat is dan je doel?

Ook al zijn het dromerige ideaalbeelden die je als puber had, dat trouwen en een gezin stichten stond toch wel vaak op nummer 1. Of een geweldige functie op een advocatenkantoor na een cum laude behaalde studie.
Dat geweldige huis waar je elke dag langsreed met je fiets zou je op een dag kunnen betalen en jij en je gezin hebben de eerste doelen behaald. Voor mij zag het ideaalplaatje er ook zo ongeveer uit, op dat advocatenkantoor na. Een ziekenhuis met wit uniform volstond ook en op een dag liep ik dan ook daadwerkelijk door de gangen van het ziekenhuis. Als professional.

Nu ik er vooral rondloop als patiënt zal ik ook mijn doelen moeten bijstellen. Dat fijne gezin en dat leuke huis heb ik in de pocket, maar de rest van mijn toekomst is achterhaald. Klinkt gek hè? Een toekomst die achterhaalt is? Maar zo voelt het wel een beetje, want al die doelen en wensen die ik had kunnen van tafel.
Verder studeren, opklimmen qua functie en naast een ballen gooiende moeder zijn ook een huishouden runnen én tijd en energie overhouden voor leuke borrels buiten de deur.

Maar dat zal mijn toekomst niet meer zijn. Natuurlijk zal ik op zijn tijd nog een borrel buiten de deur hebben, maar dan zal de rest van mijn dag dodelijk saai zijn.
Een hogere functie interesseert mij geen biet meer, maar haalbaar zal het ook niet meer zijn. Die ballen die ik in de lucht zou houden laat ik lekker op de grond liggen, naast al het stof aangezien ik het huishouden niet meer elke dag omarm. Maar wat is/wordt dan mijn doel?

Voornamelijk gelukkig zijn met het kleine en met het nu. Niet meer doelloos doelen bedenken voor later en loopbanen uitstippelen, maar paden bewandelen waarop ik nu loop. En lekker om mij heen kijken zonder haast. Bewonderen en verwonderen. Zonder mijzelf en mijn leven te vergelijken met het ideaalbeeld of met het leven van een ander. Ik schiet daar niets mee op, want het leven van een ander is mijn leven niet. Ik heb zelf ook maar éénmalig één leven. Een leven die elke dag een dag korter wordt met een toekomst die elke dag korter wordt.

Ik ben wel heel eerlijk: in het begin raak je teleurgesteld in jezelf. Omdat je steeds dat ideaalbeeld van vroeger in je hoofd heb en je uitgestippelde toekomst totaal niets meer waard is. Dat opstel moet je overnieuw schrijven terwijl je daar helemaal niet achterstaat. Iemand anders wist jouw toekomst door je opstel te verscheuren en er een propje van te maken. Begin maar overnieuw. Maar wel met een paar regels: alles wat je had opgeschreven mag je niet nog een keer opschrijven. Dit keer moet het haalbaar zijn en je zult rekening moeten houden met een aantal lichamelijke en/of geestelijke gebreken.
In het begin ben je dus boos en teleurgesteld en lijkt alles wat je daarna opschrijft niets waard. Je krijgt het gevoel dat je faalt, dat je leven veel minder waardevol zal zijn en dat je je geluk niet meer zo snel kunt vinden.

En soms ben ik echt nog wel een beetje boos op het feit dat alles anders zal zijn dan ik voor ogen had. Dan denk ik verdorie, ik ben nog maar 31 en mijn dagen zijn soms nog saaier dan die van een 70 jarige vrouw. Ik hoor nu toch in de bloei van mijn leven te zijn? En wat was het mooi en stoer geweest als ik nog een paar opleidingen had kunnen afronden en uiteindelijk een hoge functie kon uitoefenen. En dat wanneer ik thuiskwam na een drukke dag, ik na het koken nog prima het huishouden kon aanpakken voordat ik naar de stad ging voor een borrel.
Dat is tevens een stukje vanzelfsprekendheid die je kwijtraakt. Alles gewoon kunnen doen zonder na te hoeven denken. Zonder te hoeven plannen omdat je lijf je anders finaal in de steek laat.
Maar ja die bloei van je leven hoeft dus niet per definitie een carrière of jongleer sessie te betekenen. Het kan ook betekenen dat je je een rijker mens voelt dan voorheen omdat die bloei ook iets anders moois kan inhouden. Niks werk of ballen hoog houden, maar bloeien in je eigen ik en bloeien in het leren leven van dag tot dag.

Want weer ben ik heel eerlijk: je leven zal veel waardevoller zijn dan daarvoor. Je tweede opstel over je toekomst zal veel reëler zijn en meer van waarde zijn dan je eerste opstel.
Omdat je nu wél weet wat belangrijk is en wat er toe doet. Want je wordt niet perse gelukkiger van een goede opleiding of een groot kantoor. Je wordt gelukkig van datgene wat jou echt gelukkig maakt. En dat is geen uitgestippelde loopbaan, maar het pad zelf waar je op loopt. Ook de stenen, de struiken en de mensen die je tegenkomt. Daar gaat het om.

Mijn vraag aan jou: ben jij weleens teleurgesteld in jezelf omdat iets niet meer lukt of omdat de toekomst er anders uitziet dan je had verwacht?

Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?

Print Friendly, PDF & Email

Hoi! Welkom op Lifesabout.nl. Mijn naam is Geertje. 32 jaar, levensgenieter, mama en vrouw van... Schrijven is mijn passie en dat doe ik graag over alles wat mij een gelukkig en mooi mens maakt. Denk aan health, lifestyle, moeder zijn, fashion, uiterlijk en koken. Maar ik stel mij ook kwetsbaar op en schrijf over mijn leven als hartpatiënt. Dagelijks vind je hier vooral veel positiviteit en neem ik je mee naar wat mij zoal bezighoudt. Enjoy!

Comments (8)

  • Zo herkenbaar en dan ben ik nog ‘maar’ 27. Ik laat wel eens t gedrag avn een bejaarde zien. Laatst zat ik nog te denkwn wat ik vroeger had bedacht te gaan doen. Wat een verschil. Ergens als ik weer eens energie heb komt er nog wel wat over online.

    Beantwoorden
  • Dit is iets waar ik de laatste tijd heel erg mee bezig ben en vind dat behoorlijk moeilijk. Maar hoe mooi beschrijf je het door die beeldspraak met het opstel. Die ga ik onthouden als ik weer eens op zit te piekeren. Ben nu ook een boek aan het lezen over het onderwerp ‘Plan B’, soms behoorlijk confronterend, maar het geeft me wel heel wat inzichten.

    Beantwoorden
  • tranen in de ogen, vooral bij het stukje over dat het tweede opstel meer reëel is en van meer waarde. En toch vind ik het zo moeilijk dat eerste opstel los te laten, al zorgt dat inderdaad alleen maar voor frustratie!

    Beantwoorden
  • Daar heb ik ook best een poos mee geworsteld. Niet alleen qua werk, maar ook wat betreft het moeder en partner zijn. Inmiddels wel wat meer vrede mee, maar hopelijk hoef ik dat opstel niet nòg eens te schrijven. 😉

    Beantwoorden
  • Ik heb wel 1 ding. Ik had 2 mooie zwangerschapppen verwacht. Zwanger zijn leek me geweldig. Niks van dat was het beide zwangerschappen waren vreselijk waar andere de 2e als toppunt vanaf week 5 zat ik al thuis werken ging niet meer diverse redenen. Ik moet zeggen dat een 3e mij nog wel wat leek maar dat gaat niet meer gebeuren en ik ben blij met mijn 2 kindjes. Des de meer kan ik meegenieten van zwangeren om mij heen met fijne goeie zwangerschappen. Daar geniet ik dan echt in mee. Na een dag hard werken lukt dat koken nog maar net en die gezellige borrel avond met mijn man of vrienden. Mmmm daar moet ik nog even wat op verzinnen. Kan jij meegenieten van andere mensen? Die mogelijk wel iets hebben wat jij had willen hebben of zijn? Heeft mij wel even tijd gekost maar het is echt fijn. Liefs xxx

    Beantwoorden
  • Zo herkenbaar. Ook mijn toekomst is totaal anders dan ik 10jaar geleden had gedacht.

    Bij vlagen vind ik het nog steeds moeilijk maar ik heb inmiddels een nieuwe toekomst waar ik eigenlijk toch ook wel blij mee ben. Zo heb ik tijd om in de keuken bezig te zijn en daarvan te genieten. En zo nog 101 andere kleine dingen. Dingen die voor de buitenwereld niet altijd even zichtbaar zijn.
    Niet iedereen lijkt door te hebben dat mijn toekomst er anders uit ziet dan verwacht. “Als je echt wil da kan alles” en vergelijkbare opmerkingen vliegen mij soms om de oren. Dat vind ik op het moment nog het meest frustrerend.

    Beantwoorden
    • Ach ja dat kan ik mij heel goed voorstellen! Dikke knuffel voor jou!

      Beantwoorden

Write a comment