Lifestyle Random

Van fragiel meisje naar volwassen vrouw.

Wanneer je terugkijkt naar de persoon die je was in je jeugd zie je als het goed is een enorm verschil met nu. En zeer waarschijnlijk zie je ook iemand die in positieve zin gegroeid is. Mijn spillebenen en afgeplakt oog zijn verleden tijd. Ik ben een volwassen vrouw. Met iets dikkere benen weliswaar en nog steeds een scheel oog bij vermoeidheid.

Ik was onzeker, verlegen en een kat die het liefst in de boom bleef zitten. Met mijn dunne spillebenen vol schaafwonden van het struikelen zette ik stappen in de grote wereld. Ik keek door een bril met één oog. Dat andere oog zat verstopt onder een pleister. Het was namelijk de bedoeling dat mijn luie oog meer werk ging verrichten en dus werd het goede oog afgeplakt. Een ramp, want ik zag heel slecht. Misschien dat ik daarom zo vaak viel op straat. De littekens op mijn knieën herinneren mij aan de vele valpartijen.

Op de pleister zat een wrijfplaatje. Het was een soort sticker die ik elke keer op een nieuwe pleister mocht plakken. Zogenaamd om het dragelijker en leuker te maken. Het was in elk geval niet uit de mode, maar veel plezier had ik er zelf niet van. Ik zag namelijk met dat andere oog bar weinig maar hopelijk heeft mijn omgeving er plezier van gehad.
Onzeker was ik en verlegen, wat ook niet gek was met een modern bloempotkapsel. Maar gepest ben ik nooit. Naast die dunne benen, schele ogen en fout geknipt haar was ik namelijk ook in het bezig van een vrij grote mond. Verlegen en een grote mond? Jawel! Die combinatie bestaat. Misschien dat ik mijzelf probeerde te beschermen aangezien ik met mijn uiterlijk geen mensen omver blies.
Wel was ik onzeker als ik een opmerking kreeg die ik als persoonlijk opvatte. Ik kon er dagenlang mee bezig zijn en van alles bedenken wat ik ermee zou doen. Vrienden en vriendinnen had ik genoeg, er was altijd iemand om mee buiten te spelen en ik kon altijd aanbellen.

IMG_1714

Wanneer ik nu in de spiegel kijk zie ik alles behalve spillebenen. Heel dik zijn ze niet, maar de proporties zijn normaal. Ze staan symbool voor het feit dat ik steviger in mijn schoenen sta.
Je blaast mij echt niet snel omver en opmerkingen kan ik makkelijker afwimpelen dan vroeger. Ik laat ze sneller los en ik trek het steeds minder persoonlijk aan. Dat haar is ook redelijk goedgekomen, want ik kan nu zelf naar de kapper om te bepalen hoe de schaar er in gaat.
En die pleister op het oog. Tja, ik ben blij dat die verdwenen is. Ook die bril draag ik niet meer sinds ik ‘erover heen ben gegroeid’. Maar scheel kijken doe ik nog steeds als ik moe ben. Wel ben ik een stuk zelfverzekerder als volwassen vrouw. Mij druk maken om kleine imperfecties doe ik niet meer, zoals in de puberteit. Naarmate je ouder wordt kom je erachter dat die imperfecties er niet toe doen en totaal niet belangrijk zijn.

IMG_1716

Ik had nooit verwacht dat dat fragiele meisje in de boom, struikelend over haar lange latten, een sterke volwassen vrouw zou zijn op haar dertigste die de verantwoordelijkheid neemt om een kindje in liefde op te laten groeien. Om goede en wijze levenslessen door te geven aan haar dochter en die met een glimlach terugkijkt op haar jeugd.
Want ook al was ik misschien niet moeders mooiste, mijn jeugd was wonderbaarlijk mooi. Er was fantasie, oneindig veel fantasie. En er was geen angst voor de toekomst of voor de wereld om mij heen. Niemand was kwaad, oorlog bestond niet en mensen waren allemaal aardig tegen elkaar.
Natuurlijk zaten er wel eens monsters achter mij aan wanneer ik droomde, maar dan was de voordeur van het huis het begin van veiligheid. Binnen waar mijn ouders waren, daar was ik veilig. Niemand kon mij wat maken en ik kon de wereld aan. En eigenlijk is dat nooit veranderd.

Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?

Print Friendly, PDF & Email

Hoi! Welkom op Lifesabout.nl. Mijn naam is Geertje. 32 jaar, levensgenieter, mama en vrouw van... Schrijven is mijn passie en dat doe ik graag over alles wat mij een gelukkig en mooi mens maakt. Denk aan health, lifestyle, moeder zijn, fashion, uiterlijk en koken. Maar ik stel mij ook kwetsbaar op en schrijf over mijn leven als hartpatiënt. Dagelijks vind je hier vooral veel positiviteit en neem ik je mee naar wat mij zoal bezighoudt. Enjoy!

Comments (4)

  • Wat mooi geschreven. Ik werd vroeger veel gepest en was ziekelijk verlegen. Durfde niet eens af te rekenen in de supermarkt. Dat heeft even geduurd, maar ben er overheen gegroeid.

    Beantwoorden
  • Mooi gezegd en je bent ook gewoon een stoere vrouw! Hier was ik vroeger ook erg verlegen en nu nog steeds wel. Maar hier sta ik door het moederschap toch steviger in mijn schoenen!

    Beantwoorden
  • Heel mooi gezegd! Je bent echt een mooie sterke vrouw geworden, dat straal je zeker uit.

    Beantwoorden
  • Ik was vroeger ook heel erg verlegen. Pas vanaf mijn dertigste is dat veranderd en durf ik meer mezelf zijn en voor mijn mening uitkomen. Wat een fijn gevoel!! En dat allemaal mede dankzij mijn ontzettend lieve partner :-).

    Beantwoorden

Write a comment