Lifestyle Mama

Van baby, dreumes en peuter naar kleuter…een heel hoofdstuk afsluiten! Yay or nay?

Een voordeel van niet kunnen werken vind ik het fulltime kunnen zorgen voor Sarah. Dag in dag uit waren we samen en na een mislukte start hebben we heel goed kunnen werken aan onze binding en hechting. Ik blik terug op die afgelopen vier jaar, want na ruim 1000 hele dagen samen zijn is het tijd voor de basisschool en komt er een eind aan dit tijdperk van vier jaar!

Baby

Een heel klein meisje werd geboren op 14 maart 2014. Haar stembanden en lijfje kwamen niet overeen, want met 4 pond kon ze prima van zich laten horen (nog steeds trouwens qua decibel). Ze groeide goed, ze ontwikkelde zich prima en was een voorbeeldige baby. Toen ik na een maand eindelijk naar huis mocht en kon gaan ‘moederen’ was het wennen, vooral voor mij. Want wie was dat meisje dat naast mij in een wiegje lag? Giorgio kende haar huiltjes, ik nog niet. Na een week of twee was ik er ook bekend mee en flesjes geven en luiers verwisselen deed ik alsof ik nooit anders had gedaan.

Onze hechting had flink aandacht nodig, maar in dat eerste jaar is dat helemaal goed gekomen. Toch hebben we er iets (handigs) aan overgehouden: Sarah kan makkelijk zonder mij en ik kan haar zonder problemen wegbrengen of ergens achterlaten (KDV, school, familie). We kunnen niet zonder elkaar maar toch hebben we nooit tranen hoeven laten om het wegbrengen.

Dreumes

Ik weet nog goed dat ik de baby-fase lang vond duren en dacht ‘nu mag ze wel gaan kruipen en lopen’. Kruipen heeft ze zo goed als overgeslagen, maar met nog geen 14 maanden kon ze los lopen. Trots dat we waren! Maar niets was meer veilig en voor het eerst maakte ik kennis met de ogen in mijn achterhoofd. Ogen die vanaf toen nooit meer rust hebben gekregen. Ondertussen groeide Saar nog steeds heel goed, ontwikkelde ze zich perfect en liep ze rond met een lekker laagje spek om haar benen en armen. Er kwamen tanden, er werd gebrabbeld en gekwijld. Toen dacht ik: ik kan niet wachten tot ze kan praten!

Peuter

De eerste woorden en zinnen kwamen en al snel werden de zinnen steeds langer. Toen Sarah een peuter werd maakte ik ook kennis met een eigenwijze dame en opvoedings-skills. Wat had ik soms heimwee naar de periode dat ze nog baby was. Ze wilde niet meer zomaar bij mij liggen en ik zat soms met de handen in het haar als ik te maken had met een peuter die doodleuk begon te krijsen in de winkel.

Maar ook dat heeft zijn charmes vind ik. En wat vooral heel erg leuk was: haar overdenkingen, de vragen die worden gesteld, communiceren met andere kindjes. Ik kwam erachter dat ik toch wel een enorm slim kind heb geworpen die zonder problemen puzzels maakt en de Ipad bediend. Geen babyvet meer, geen ondergekwijlde slabbetjes, maar hele gesprekken en een echt mensje in wording.

Ik heb na de derde verjaardag nog regelmatig teruggedacht aan de babyperiode. Ze zeggen dat het snel gaat, maar ook al geniet je van elke seconde…het blijft snel gaan. Helemaal wanneer je beseft dat je het nooit meer zal meemaken. Hoewel ik elk jaar dacht ‘het kan mij niet snel genoeg gaan’, dacht ik op een gegeven moment ook ‘ik zou willen dat ze weer even baby was!’

Kleuter

Niks ervan…ze wordt groter en wijzer. Mijn peuter is sinds afgelopen week een kleuter! Een eigenwijze, een echte dame. Precies zoals ik mij had voorgesteld toen ze nog maatje 68 droeg. Ze telt inmiddels 113 centimeter, 19 kilo en schoenmaat 30. Een vrouw-in-wording met grote platvoeten.

Maar ze is zo mooi en zo wijs, enorm sociaal en bijna altijd vrolijk. Ook al heb je je dag niet en scheld je voor de zoveelste keer omdat je een lego blokje onder je voeten krijgt, ze maakt je altijd aan het lachen. Onze clown en therapie! Vier jaar moeder, vier jaar mijn wereld zoveel leuker dan vroeger. We hebben een hoofdstuk afgesloten en brengen nu elke dag een meisje naar de basisschool. En nu ik dit schrijf…gaat dit wel over mijn kind? Dat meisje dat vorige week werd geboren?

Indien jij een peuter of kleuter in huis hebt: kijk je ook met een beetje heimwee terug?

Volg je mij al op FacebookTwitterInstagram en Bloglovin?

Print Friendly, PDF & Email

Hoi! Welkom op Lifesabout.nl. Mijn naam is Geertje. 35 jaar, levensgenieter, mama en vrouw van... Schrijven is mijn passie en dat doe ik graag over alles wat mij een gelukkig en mooi mens maakt. Denk aan health, lifestyle, moeder zijn, fashion, uiterlijk en koken. Maar ik stel mij ook kwetsbaar op en schrijf over mijn leven als hartpatiënt. Dagelijks vind je hier vooral veel positiviteit en neem ik je mee naar wat mij zoal bezighoudt. Enjoy!

Comments (2)

  • Heel begrijpelijk. Maar je hebt nu meer tijd voor jezelf. Niet vervelend toch ?

    Beantwoorden
  • Baby tijd, leuke tijd om foto’s van terug te kijken. Maar mis de tijd totaal niet. Vind opgroeiende schoolgaande kinderen toch stiekem veel leuker.
    Moest wel enorm wennen toen de eerst naaf school ging. Na 6 md was ik nog niet gewent. Vond het een vreselijk gemis in huis en dat terwijl er nog eentje rond liep. Dacht zoveel tijd te hebben voor het huishouden, maar niks kwam uit handen. Dit ging ik pas doen als ze weer thuis was, hahha lekker slim hé.

    Beantwoorden

Write a comment