Lifestyle

Zelfdiagnose. Ik lijd aan uitstelleritis

Onlangs stelde ik na jaren van uitstellen mijzelf een confronterende diagnose. Ik lijd aan het zogenoemde uitstelleritis. Niet levensbedreigend, wel heel irritant. En eindelijk schrijf ik er een blogje over.

Op de middelbare school heeft denk ik iedereen er wel last van: uitstelgedrag. Soms ook wel ‘studieontwijkend’ gedrag genoemd, soms gewoon luiheid. Er zijn gewoon leukere dingen dan verplichte activiteiten waar je op dat moment geen zin in hebt. Ik dacht dat ik als volwassen vrouw wel enigszins bij zou trekken wat betreft het uitstellen van dingen, maar niets is minder waar.
In plaats van braaf meteen mij to do lijstje af te vinken staar ik zeer regelmatig naar open vierkantjes. Geen vinkje, geen kruisje, geen dikke streep.  Na jaren van ontkennen (en uitstellen) zeg ik het dan eindelijk: ik heb uitstelleritis. Ik stel dingen uit tot op het laatste moment behalve als het urgent is. Rekeningen stel ik trouwens ook niet uit, aangezien ik een hekel heb aan openstaande rekeningen. Maar het feit dat ik mijn diploma’s op zak heb mag dus een wonder heten. Alle toetsen, verslagen, praktijktoetsen en scripties heb ik tot het laatste moment uitgesteld. Op de één of andere manier werkte dat uitstekend voor mij. Vol met adrenaline door de deadline knalde ik er zo een ijzersterk verslag uit. Ook stampte ik vol gas literatuur of begrippen in mijn hoofd. Om het een week later weer vergeten te zijn, dat wel.

IMG_2566

Maar wat stel ik dan wel allemaal uit? Eigenlijk alles wat niet in het straatje past van ‘leuk en ontspannend’. Mailtjes, belletjes, afspraken die niet leuk zijn en prima kunnen wachten. Ik heb geen zin in een moeizaam telefoongesprek met een zingend kind op de achtergrond. En voordat het telefoongesprek daadwerkelijk plaats vindt luister ik minutenlang naar een vrolijk, oppeppend deuntje omdat ik in de wacht sta. Ik heb geen geduld daarvoor en weet zoveel leukere dingen te doen op dat moment. Hetzelfde geldt voor de nieuwe lay-out voor mijn blog. Ik weet nu al dat het niet zonder problemen zal verlopen (althans, daar ga ik van uit). En dat ik stront chagrijnig achter de computer zit en met mijn handen in het haar moet roepen om een wonder.

Tegenstrijdig klinkt dit alles wanneer ik zeg dat ik voor afspraken die wel doorgaan en leuk zijn, altijd op tijd ben. Te vroeg zelfs. Ik ben nooit, maar dan ook nooit te laat en erger mij dan ook mateloos aan de traagheid van mijn man. Iets met Antilliaanse genen. Waarom haasten? Tien minuten later maakt niets uit.
Eigenlijk heeft hij gelijk, want wat maken die paar minuten nou uit? Je druk maken en haasten is niet goed voor je, dan maar iets te laat komen. Nu ik deze diagnose heb gesteld ben ik blij dat ik geen Antilliaan ben. Dit had mijn uitstelleritis uit de hand doen lopen. Mijn telefoon had de deur uit gekund, evenals mijn agenda.

Even terug bij het onderwerp: uitstellen. Waarom ik het doe weet ik niet. Ik heb vaak gewoon geen zin of energie om iets te ondernemen wat prima kan wachten. Elke dag weer bedenk ik mij dat ik de tandarts moet bellen voor een afspraak, of even terug moet mailen met een antwoord. En elke dag is er datzelfde stemmetje die zegt ‘maar morgen kan het ook prima’.
En voor je het weet ben je drie maanden verder. Op de één of andere manier weet ik dat het een probleem is wat zich afspeelt onder het merendeel van de Nederlanders.
Misschien zelfs van de wereldbevolking. Voor je uit schuiven, morgen is er weer een dag. Net zo lang tot dat stemmetje in je hoofd tegen je zegt dat je NU moet bellen of mailen, anders gaan mensen zich aan de andere kant van de lijn ergeren of zorgen maken.  Van uitstel komt afstel zeggen ze. Dat is misschien van toepassing als het iets betreft wat niet hoeft plaats te vinden. Nou gaan de afspraken die ik moet plannen of de telefoontjes die ik moet plegen altijd wel door, ooit. Maar voordat het zover is…

Voor 1 april moet de belastingaangifte binnen zijn en ik weet nu al dat het waarschijnlijk 31 maart gaat worden dat ik de aangifte invul. Ook staat er op mijn to do list het zinnetje ‘school zoeken voor Sarah’. Ik had haar en mijzelf plechtig beloofd om een school te zoeken voordat ze 2 zou worden. Dat is nu 3 dagen geleden en ik moet nog met de zoektocht beginnen. Ik hoop nu al dat Sarah deze aandoening niet van mij geërfd heeft. In combinatie met haar Antilliaanse genen kan dat niet veel goeds voorspellen. Of zou het betekenen dat ze heerlijk lang thuis blijft wonen?

Is dit voor jullie herkenbaar?

Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?

Hoi! Welkom op Lifesabout.nl. Mijn naam is Geertje. 32 jaar, levensgenieter, mama en vrouw van... Schrijven is mijn passie en dat doe ik graag over alles wat mij een gelukkig en mooi mens maakt. Denk aan health, lifestyle, moeder zijn, fashion, uiterlijk en koken. Maar ik stel mij ook kwetsbaar op en schrijf over mijn leven als hartpatiënt. Dagelijks vind je hier vooral veel positiviteit en neem ik je mee naar wat mij zoal bezighoudt. Enjoy!

Comments (18)

  • Haha, ja heel herkenbaar. Stomme dingen blijf ik wegschrijven onder het smoesje ‘geen tijd, te druk’. De belastingaangifte overigens niet, altijd nieuwsgierig of we wat terug krijgen en hoeveel!

    Beantwoorden
  • Leuk geschreven. Het is niet herkenbaar. Ik word namelijk erg onrustig van uitstellen omdat het dan de hele tijd in mijn hoofd blijft spoken. Bijna altijd doe ik alles meteen. Ook wel eens vermoeiend.

    Beantwoorden
  • Ik lijd aan hetzelfde. Praatgroep beginnen?

    Beantwoorden
  • Vroeger stelde ik het leren van proefwerken altijd uit tot de dag voor de toets. Nu ben ik gelukkig een stuk georganiseerder. Vervelende klussen doe ik altijd ’s ochtends, want anders blijft het liggen en prop ik mijn dagen vol met alleen maar leuke dingen. Er is alleen een heel leuke, maar toch ook weer hels karwei wat ik maar blijf uitstellen: het maken van fotoboeken van de afgelopen 7 jaar. Ik kan me er maar niet toe zetten….

    Beantwoorden
    • Mijn vriend is trouwens ook altijd te laat, altijd aan het treuzelen als we weg moeten (en hij is geen Antilliaan) 🙂

      Beantwoorden
  • Klinkt allemaal heel herkenbaar. Maar juist omdat Nederlanders zo gehaast zijn, is het soms fijn om dat zelf even niet te zijn. Uiteindelijk komt het (meestal) wel weer goed!

    Beantwoorden
  • Ik herken er vooral mijn zusje in. Ikzelf ben niet zo van uitstellen, al gebeurt het me soms ook wel eens. Zeker als ik me wat minder in mijn vel voel, dan heb ik helemaal nergens zin in en dan worden dingen op de lange baan geschoven.
    Maar anders probeer ik toch zo snel mogelijk te doen wat er moet gebeuren, dan ben ik er ook ineens vanaf.

    Beantwoorden
  • Haha zo herkenbaar! Ik kan je echt de hand schudden. Soms heb ik ook totaal geen zin in dingen ook al kost het maar een paar minuten, ik doe liever iets wat ik wel leuk vind.

    Beantwoorden
  • Oh wat apart! Ik heb echt precies het omgekeerde. Ik zou willen dat ik af en toe iets kon laten liggen tot later. Ik had bijvoorbeeld vreselijk de pest in dat het zo druk was op de site van de belastingdienst op 1 maart. Ik wilde ook!!! Op zich is het wel handig om altijd bij te zijn, maar ik zou graag een beetje wat van jou hebben. Gewoon de gulden middenweg zeg maar.

    Beantwoorden
  • Soms doe ik dat ook maar gelukkig lukt het me steeds vaker om niet zo lang meer te wachten. Heb een man die me vaak herinneringen stuurt dat zal schelen. Ja dat zal ik vandaag nog doen zeg ik dan. Nee bel meteen even hoor ik dan. Na wat gezucht en gesteun doe ik het en dan is het toch ook fijn als dat gedaan is.

    Beantwoorden
  • Haha, ik herken mij hier zelf wel in. Ik merk dat ik het schrijven van blogs wel eens voor me uit blijf schuiven. Verder doe ik dingen die ik het minst leuk vind altijd als laatste. Niet heel slim, maar ja. Liefs Marjon

    Beantwoorden
  • Ehm… ja… schuldig! Dat heb ik dus ook. Vooral in het huishouden ben ik hier volleerd in.. Maar ja, op een gegeven moment moet je toch hè (en je zou zeggen dat je daarvan leert – maar ik niet hoor haha)

    Beantwoorden
  • Oja heel herkenbaar. Ik moet al twee weken de dierenarts bellen voor zijn vaccinaties. Maar daar weten ze het al, als ik niet tijdig reageer sturen ze gewoon weer een oproep. Dus blijkbaar ben ik niet de enige.

    Beantwoorden
  • Wat een ontzettend herkenbaar stukje! Ik spreek hier uit ervaring aangezien ik nummer 1 uitsteller ben. Ook ik ben een echte deadline werker. En op dit moment ben ik dat weer eens flink aan het bewijzen: er staan een aantal dealines voor mijn studie en ook de tentamenweek zit er weer aan te komen. Ik heb studiegenootjes die al vanaf week 1 alles netjes bijhouden maar ik ben er zo een die al weken een perfecte planning klaar heeft liggen maar het steeds uitstelt om ermee te beginnen.
    Maar ook het te laat komen herken ik helaas. Dit zijn niet mijn goede punten haha.

    Beantwoorden
  • Haha, stiekem wel grappig om te lezen hoor. Ik heb nog wel een contact voor je voor het aanpassen en omzetten van je lay-out. Zij heeft alles geregeld en vlekkeloos verlopen. Heel erg betaalbaar ook (heeft mijn hele lay-out, logo’s e.d. gemaakt). Als je interesse hebt, stuur me dan maar een pb-tje. Kun je deze weer afstrepen 😉

    Beantwoorden
  • Heel herkenbaar. Zelfs leuke dingen stel ik soms uit, zoals een gezichtsbehandeling of naar de kapper. Reserveren voor uit eten.. bizar eigenlijk, vroeger altijd op het laatste moment een boekverslag bij elkaar Googlen. Thats life ? ik ga nu het ramen Lappen uitstellen tot volgende week

    Beantwoorden
  • Waarom iets morgen doen, wat ook tot overmorgen kan wachten?
    Stiekem doet iedereen mee aan de 10 Antilliaanse geboden ?.

    Beantwoorden
  • Herkenbaar ? de keukenkastjes uitpluizen zou ik maandag doen…. tja nu nog steeds niet gedaan en betwijfel of ik het ook ga doen vandaag ?

    Beantwoorden

Write a comment