Kinderen en dronken mensen…samen de eerlijkste mensen op aarde toch? Kinderen kijken door beperkingen heen, dragen voor de moeilijkste situaties oplossingen aan en roepen tegelijk alles wat ze zien en denken. Zo werd mijn uiterlijk laatst volledig onder de loep genomen. Ongecensureerd. En ik ben niet de enige die geanalyseerd wordt.

‘ Mama wat doe jij?’ Ik doe make-up op mijn gezicht. ‘ Waarom mama?’ Omdat mama dat mooi vindt. ‘ Ja vind je dat mooi?
Mama je hebt rode wangen. En je ogen (lees: wallen) zijn blauw. Mama waarom heb je zulke gekke wenkbrauwen?’
Nadat ik mijn make-up klaar heb zit ik vol zelfvertrouwen om de straat op te gaan. Niet dus. Ik zie inmiddels een moeder voor mij met scheven wenkbrauwen, blauwe kringen en rode wangen.

Onder de douche of in bad komen de vragen helemaal. Ten eerste over mijn voorgevel. Ze moet er altijd hard om lachen, slaat er op en prikt er in. ‘ Mama die van jou zijn groot en die van mij klein. Kijk!’
Vervolgens pakt ze een badeend en zuigt de eend vaccuum op mijn voorgevel. Het blijkt zo leuk dat ze zich er een paar minuten mee vermaakt en ik mijn badsessie eindig met zuigplekken all over the place.

Tijdens het afdrogen tikt ze op mijn billen. ‘ Woahh mama jouw billen zijn echt groot. Jij hebt een dikke kont! Ze zijn heeeeel groot mama heb je dat gezien?’ Ja dat weet mama al jaren. Daar hoef ik niet eens voor in de spiegel te kijken lieverd.
Vervolgens probeert ze haar eigen kadetjes te aanschouwen door zich half om te draaien. Ze kijkt weer naar die van mij en weer naar die van haar. Zou ze weten dat die bewuste kadetjes zo’ n issue zullen vormen als ze ouder is?

Ze spiegelt zich sowieso veel aan mij, want niet gek is aangezien ik overdag altijd met haar thuis ben. Doordat ze zich zo spiegelt gaat ze tegenwoordig de deur niet uit zonder luchtje (van Huisdiergeheimen, jawel…) en lippenbalsem.
Ze is een kind dat houdt van rituelen en zonder deze rituelen gaan we tegenwoordig de deur niet uit. Is het goed of niet dat ze zich zo spiegelt? Ik probeer in ieder geval te benadrukken dat je er niet mooier of beter van wordt, maar dat het gewoon fijn is om verzorgd te zijn en lekker te ruiken.

En niet alleen bij mij roept Saar wat ze denkt of ziet. In de supermarkt roept ze zonder pardon door de winkel dat die meneer wel een erg vreemd hoofd heeft. En die mevrouw in de rolstoel, waarom mag zij met een auto naar binnen? Is ze een beetje lui mama?
Kijk nog een mevrouw met een gek hoofd’. Ik reageer er meestal niet op, maar het is nou eenmaal wat ze ziet en denkt. Zonder schaamte of terughoudendheid.

Mijn lieve peuter, zo eerlijk en oprecht in wat ze ziet en denkt. Aan de ene kant is het maar goed ook dat je op oudere leeftijd niet meer roept dat iemand in de winkel een gek gezicht heeft.
Aan de andere kant is het stukje eerlijkheid en puurheid zo mooi dat het jammer is dat het op een gegeven moment verloren gaat.
Nu ben ik nog haar voorbeeld en ben ik de allerliefste en leukste als ik met mijn slaaphoofd vraag wat ze het leukste vindt om te doen. Zonder make-up en met ongepoetste tanden.
Nog even en ze vergelijkt zichtzelf met gephotoshopte dames. En tegen die tijd kan ik niet meer beweren dat make-up niet nodig is om mooier te worden en dat putjes in de mode zijn…

Roept jouw peuter/kleuter ook alles wat hij of zij denkt? En ben je weleens met je mond vol tanden komen te staan?

Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?