Een paar weken geleden schreef ik een update na een opname in het ziekenhuis vanwege een longontsteking. De weken erna verliepen zonder problemen en ik knapte goed op.
Tag / persoonlijk
Je hebt vast wel gemerkt dat het op de blog al een aantal weken wat rustiger is.
Heftige titel, niet? Maar mooier kon ik het niet maken. Vijf jaar geleden werd ik naar de Intensive Care gebracht om vervolgens te moeten worden beademd voor een week.
Vorige week dinsdag was het de sterfdag van mijn moeder. Het is alweer een jaar geleden dat ze overleed en dat betekent ook dat ik een jaar geen moeder meer heb.
Ook jij hebt het als kind vast en zeker vaak gedacht….’was ik maar groot’. Groot zijn en en het volwassen leven klinkt op dat moment geweldig. Tot je daadwerkelijk volwassen bent.
Het is even een paar dagen wat rustiger hier op de blog. En dat heeft te maken met mijn gezondheid en hoe ik mij op dit moment voel. Want…het was best even schrikken de afgelopen dagen.
Afgelopen jaar kreeg ik een aantal keer een brief door de bus met de vraag of ik mijn BIG registratie wilde behouden.
Vorige week donderdag was het dan zover. Ik kreeg mijn sterilisatie gecombineerd met het wegbranden van mijn baarmoederslijmvlies. Zowel voor de ingreep als na waren er nogal wat hobbels op de weg.
Over een maand is het zover. Al een paar jaar staat de ingreep op de planning en deze kan eindelijk doorgaan. Ik kijk ernaar uit, maar weet tegelijkertijd dat het vooral een keuze is op basis van verstand.
Ik schreef voor de dood van mijn moeder een blog over het verschil tussen de verwachte en de onverwachte dood.
