Ziek word je pas als je oud bent. Althans, zo dacht ik vroeger. Tassen vol pillen, willen zitten in de bus als er geen plek meer is en een versleten hart…het overkomt je allemaal als je ouder bent.
Tag / chronisch ziek
Het is niet zo dat ik vroeger mijn huis altijd keurig aan kant had. Het liefst poetste ik even snel al het zichtbare stof weg en schoof ik de rommel onder het bed of in een kast. Schoonmaken….
Vroeger dacht ik weleens moe te zijn. Ik kan er nu om lachen, want dat ‘moe’ zijn stelde niets voor, als ik het vergelijk met nu. Natuurlijk was ik in de avond moe, wanneer ik naar bed ging.
Een jaar geleden zat ik nog volop in de EMDR en ik was net gestart met antidepressiva om de somberheid wat te verminderen, zodat ik de therapie beter aan kon.
Het was donker en stil in de kamer. Het enige licht wat ik kon zien was het licht van de gang en het enige geluid waren de bellen van de verpleegkundigen. Ik hoorde te slapen, maar ik sliep niet.
Voor mij is het dagelijkse kost en ik weet inmiddels niet beter.
Wanneer iemand ziek is, ziet degene er vaak ziek uit. Althans, daar gaan we van uit. Een gebroken been zit in het gips, iemand met buikgriep ziet witjes (of groen) en hangt boven een emmer.
Verbaast en verrast las ik vorige week de reacties na het plaatsen van mijn artikel over het kwijt zijn van het vertrouwen in mijn lijf.
Over een paar weken wordt Sarah twee. En naast dat dit een heugelijk en wonderlijk feit is, betekent dat ook dat ik twee jaar geleden op het randje van de dood balanceerde.
Wanneer je chronisch ziek bent of door wat voor reden dan ook (tijdelijk) moet dealen met een lijf dat hapert, ben je vaak bezig met jezelf te vergelijken met een ander.
