Een grote lobbes van 60 kilo vindt het prima als er aan haar oor getrokken wordt. De speeltjes van Sarah worden met rust gelaten en het nieuwe gezinslid werd al snel geaccepteerd nadat ze geboren was. Veel mensen vroegen mij naar tips. Hoe is dat gegaan en waarom heeft Shiva Sarah zo makkelijk geaccepteerd? Ik vertel je er alles over en deel wat belangrijke tips.

Voordat Sarah werd geboren hebben we ons al regelmatig verdiept in de combinatie hond-kind. De acceptatie van een hond van een nieuw gezinslid gaat namelijk niet vanzelf. We lazen veel op internet en hoorden ervaringen van andere hondenbezitters aan. Tijdens de zwangerschap merkte ik dat Shiva afwisselend geïnteresseerd en ongeïnteresseerd in mij was.
In de eerste weken van de zwangerschap moest zij niets van mij hebben. In het midden van de zwangerschap zocht ze juist veel toenadering. Naarmate de zwangerschap vorderde was ik weer niet interessant en werd ik genegeerd.
Toen Sarah geboren was heeft mijn man de eerste luiers en gedragen kleding van Sarah meegenomen naar huis. Verspreid over de vloer lagen daar de kleertjes van mini-me inclusief volgepoepte luiers. Shiva snuffelde erop los en leerde Sarah zo van een afstand kennen. Toen Sarah en ik (voor 1 dag) naar huis kwamen was het spannend hoe Shiva erop zou reageren.
Ik ging als eerste naar binnen met Sarah en vervolgens volgde mijn man. Shiva begon te ruiken aan het wezentje in de Maxi Cosi en was al snel uitgesnuffeld. Je zag aan haar dat ze dacht ‘hey, die ken ik’.

Om te voorkomen dat Shiva jaloers zou worden hebben we haar niet veel minder aandacht gegeven toen Sarah er eenmaal was. Shiva hebben we tevens veel betrokken bij het verzorgen van Sarah. Niet dat we haar aan konden leren om een luier te verschonen (hè…jammer) maar we stuurden Shiva nooit weg als we met Sarah bezig waren.
Ook probeerden we de aanwezigheid van Sarah een positief gevoel te geven voor Shiva. Zo namen we Shiva lekker vaak mee uit wandelen met de kinderwagen en kreeg Shiva aandacht als Sarah beneden was. Was Sarah boven aan het slapen? Dan lieten we Shiva ook met rust. Zo voorkom je dat een hond de aanwezigheid van het kind als iets negatiefs gaat zien. Sarah moest juist veel positiviteit geven aan het geheel.

Nu Sarah kan kruipen bevindt zij zich regelmatig bij of in de mand van Shiva, want wat is dat beest interessant! Er wordt aan haar oren getrokken, er gaat een vinger in haar neus of oog en de poten zijn ook een trekpleister. Als Shiva iets niet fijn vindt loopt ze weg of gaat ze anders liggen. Nog nooit heb ik haar zien grommen, blaffen of haar lip optrekken. Ze accepteert veel van Sarah en als het haar niet bevalt loopt ze rustig weg.
Vanaf het moment dat we Shiva hadden als pup hebben we flink lopen porren en prikken in haar gezicht. Heel bewust met als doel haar te laten wennen aan vingers en handjes. Ik denk dat dat veel geholpen heeft.

Wanneer er kleine kinderen op bezoek waren voordat Sarah geboren was, wilde Shiva heel graag spelen. Het liefst rende ze achter een kruipend blaag aan waardoor de desbetreffende blaag begon te huilen, want 60 kilo hond op je afkomen is niet niks. Nu Sarah rondkruipt merken we dat Shiva het niet meer nieuw en ongemakkelijk vindt. Ze blijft rustig liggen en gaat niet achter haar aan. Misschien dat ze eerder niet goed wist wat ze met een kruipend hoopje mens over de vloer aan moest. Is dat speelgoed? Een bijzondere vorm bal?
Nu weet ze dat het een kind is en vindt ze het niet interessant meer.
En dan zijn er nog de spullen en het speelgoed van Sarah. Er slingeren regelmatig spullen rond als speelgoed, doekjes en kleding. Tot onze verbazing doet Shiva er niets mee.
Behalve een bal van Nijntje, die vindt ze wel interessant. Sarah heeft Shiva al regelmatig uitgedaagd door de bal voor haar neus te houden en je ziet dat Shiva het moeilijk vindt om er vanaf te blijven. Toch weet onze trouwe viervoeter dat ze er niet mee mag spelen. Knap van haar!

Nog even alle tips op een rijtje:

• Laat je hond kennis maken met de geuren van de baby. Laat gedragen kleertjes en volgeproduceerde luiers uitgebreid besnuffelen. Ook hebben we alles wat wij in huis moesten halen aan spullen voor Sarah laten ruiken aan Shiva. En nog steeds gooien we nieuwe artikelen of speelgoed onder de neus van de lobbes.
• Betrek de hond net zo veel bij het gezin als voordat het kindje kwam. De hond mag nooit het idee krijgen minder aandacht te krijgen dan voorheen, want dan kan er jaloezie ontstaan.
  Is je kindje beneden geef je hond dan aandacht. Slaapt je kindje en is je kindje uit beeld voor de hond, dan laat je de hond ook met rust. Zo wordt de aanwezigheid van de baby geassocieerd met iets positiefs.
• Laat de hond wennen aan het trekken aan de oren en tenen en prik regelmatig met je vingers zachtjes in de neus, bij de mond en bij de ogen. Zo kan de hond er alvast aan wennen.
• Geef de hond zijn eigen speelgoed en maak duidelijk wat van hem/haar is en wat van de baby is. Accepteer het niet wanneer de hond met het speelgoed van het kindje speelt.
  Hierdoor kan er namelijk jaloezie ontstaan wanneer het kindje er mee gaat spelen. Ook is het niet zo fris.
• Verdiep je in kindvriendelijke honden. Een Bordeauxdog zoals Shiva is kindvriendelijk en een gezinsvriend. Het voordeel van een Bordeauxdog is dat het een hele rustige hond is.
  Heb je een klein hondje dan heb je kans dat hij/zij wel achter het kindje aan rent en op het kindje gaat springen (bijvoorbeeld op de bank).

Laat je kindje echter nooit alleen met de hond. Hoe groot het vertrouwen ook is!

Ik hoop dat jullie wat hebben aan deze tips! Ook ben ik benieuwd of er lezers zijn met een hond en kinderen? Hoe hebben jullie dit aangepakt?