Na weken van ‘uitstel’ liep ik dan toch eindelijk de kapper binnen. Niet dat ik er geen zin in had, maar ik was steeds te moe om er (alleen) op uit te gaan. Afgelopen vrijdag voelde ik mij fit genoeg om wat te laten doen aan die dooie punten. Heerlijk, weer fris en gezond haar met laagjes. Maar het is niet alleen ontspannen bij de kapper…
Gelukkig is het rustig. Wanneer ik binnenloop mag ik bijna meteen gaan zitten om als een hondje de kapster te volgen naar de wasbak. En daar, bij de wasbak, begint vaak al de ellende. Begrijp mij niet verkeerd, ik vind het heerlijk wanneer iemand aan mijn haren zit. Maar die wasbak…
Ik heb altijd het idee alsof ik met mijn hoofd in een toiletbril hang. De stenen wastafel met gat knelt de vaten in mijn nek weleens af. Doordat het zo ongemakkelijk voelt kan ik mij nooit helemaal ontspannen op het moment dat er vingers zalig door mijn haren woelen.
In mijn achterhoofd speel ik het verhaal af van iemand die ooit is overleden na een bezoek aan de kapper. De vaten naar de hersenen waren door de wasbak zodanig afgekneld geweest dat er een bloedprop was ontstaan. Waarom wilde ik ook alweer naar de kapper?
Op de vraag of ik ook een verzorgend masker wil – welke 5 minuten moet inwerken- antwoord ik maar gauw ‘nee’. Hoe sneller ik met mijn hoofd uit de toiletbril ben, hoe beter. Het water zelf heeft mij overigens nog nooit problemen opgeleverd. Ik ben de moeilijkste niet. Althans, buitenshuis.
Wanneer ik zelf onder de douche stankan ik er maar niet over uit welke temperatuur ik lekker vind. Gevolg: ik kan wel 20 keer van temperatuur wisselen. Van lauw naar even heerlijk heet naar lauw. Om vervolgens weer iets heter te eindigen. Maar dat zal ik deze kapster niet aandoen.
Ik mag na het wassen weer als een soort labrador mijn kapster volgen naar de stoel, gelukkig zonder riem. Er wordt mij wat te drinken aangeboden en even twijfel ik. Ik heb ontzettende dorst maar voel ook dat mijn blaas zich weer vult. Ik bedankt en stop maar even een kauwgom in mijn mond. Dat gewiebel lijkt mij onhandig wanneer je stil moet zitten. Ik neem weleens wat drinken aan hoor, maar vervolgens giet ik koude koffie of thee mijn slokdarm in aangezien ik stil moet zitten voor het beste resultaat.
En dan dat schort…negen van de tien keer drukt de cape tegen mijn keel aan. Voelt het eerst nog goed, later begin ik mij er vaak spontaan aan te ergeren. Ik kan er niet tegen wanneer iets tegen mijn keel drukt, hoe los het ook lijkt te zitten. Gelukkig ben ik niet in het bezit van een puntige adamsappel. Arme mannen.
Het knippen begint. De spiegel voor mij liegt niet…of wel? Zeg mij alsjeblieft dat je liegt.
Ik schrik altijd van de spiegel en de belichting bij de kapper. Althans, ik hoop van harte dat het aan de belichting ligt. Hoe mooi mijn haren ook worden geföhnd, het maakt weinig goed. Kon die cape maar hoger.
Tijdens het knippen dien je gezellig mee te kletsen met de kapster. Hoeft niet natuurlijk, maar ik voel altijd een soort plicht. Zij knipt mijn haar, ik klets gezellig terug. Vaak gaat het over hetzelfde in een vaste volgorde: ‘het weer, of ik een dagje vrij ben, wat voor werk ik doe en hoe lang geleden de laatste knipbeurt is geweest’. Jaar in jaar uit.
Tja, ik ben inderdaad vrij. Of ik elke vrijdag vrij ben? Ja. Wat voor werk doe je? Eh…ik werk niet. ‘Oh wat lekker, wat fijn dat je thuis kunt zijn met je dochter’. Eh…ja. Meestal vertel ik maar niet over de reden dat ik thuis zit.
Het kan namelijk twee kanten opgaan. Of ik veroorzaak een dichtgeslagen kapster, of ik moet mijn hele hebben en houwen delen met iemand die ik nog maar een paar minuten ken, maar die mij én mijn hoofdhuid inmiddels meer dan goed kennen.
Na wat luchtige ‘koetjes en kalfjes’ geblaat reken ik af bij de kassa. Ik beloof mijzelf plechtig dat ik over drie maanden weer moet gaan, want dat is beter voor je haar. Nu nog maar even op de antwoorden oefenen…
Voor de dames en heren die naar de kapper gaan: herkennen jullie dit? Want vind jij altijd ongemakkelijk?
Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?
Comments (22)
Ja bij dat wassen, lig je nooit echt comfortabel. Maar verder geniet ik er wel van. Ik moet wel zeggen dat ik veel met mijn kapsters klets. Ook met de onbekende. Levert altijd mooie gesprekken op. Laatst lang over mijn blog gesproken. Kapster twijfelde namelijk over feit of ze nu al kinderen wilde (ze was nog jong, maar met oudere vriend samen) of niet.
Haha, heel herkenbaar inderdaad! Dat wassen vind ik ook altijd zo niet fijn en het kletsen met de kapper voelt meer als een verplichting dan als iets leuks. Gelukkig weet ik het ook altijd wat oppervlakkig te houden. Hopelijk was het resultaat uiteindelijk alle ongemak waard bij de kapper 😉
Hahaha zo herkenbaar dit!!
Vind het ook niks
En dan dat geklets van mij hoeft t niet!!!
Ooh dat wassen! Ik heb ooit gehad dat ik niet goed tegen de bak aanlag en dus mijn rug helemaal nat was geworden. Dat voel je eerst niet. omdat het water zo lekker warm is.
Die cape! Ik begon er ook al na 2 minuten aan te sjorren (heb t idee dat ik in een vorig leven gewurgd of opgehangen ben, ik kan tegen niets in mijn hals). En zwart is inderdaad geen flatterende kleur bij de kapper. Ik heb altijd een beetje medelijden met de mensen die mij altijd zien.
En het geklets inderdaad, grrrr. Als het nog eens ergens over ging…..
Allemaal enorm herkenbaar dus!
Haha leuk verhaal weer! Ik was m’n haar altijd thuis omdat ik altijd dacht dat het extra kosten. Dus het hoeft alleen als ik voor een verf beurt kom. En gelukkig heb ik altijd het zelfde vrouwtje die me knipt en verft dus gespreksstof hebben we genoeg ?. Zit wel bij een duurdere kapper maar is het wel helemaal waard. Ben hier geen nummer maar echt een naam.
Wahahaha, daarom hebben wij een thuiskapster. Zelf je haar wassen op een afgesproken tijd zonder nare bak. Ze komt elke keer dus inmiddels ken ik haar heel goed. Ze knipt mij en de kinderen, ik ken haar kinderen. Geen stom gebabbel over het weer maar simpel over hoe het gaat met de kinderen, op school etc. Dat trek ik allemaal nog net ?
Een kennis van ons knipt ons altijd, dus dan is het ongemakkelijke praatje minder ongemakkelijk. Maar dat wassen blijft verschrikkelijk!
Ja herkenbaar, ik hoef alleen te wassen als ik high lights laat zetten, dus dat is maar 1x in de 3 maanden gemiddeld.
Eerder kon ik daar ook wel tegenop zien om over koetjes en kalfjes te praten, maar nu denk ik stil zijn is ook ongemakkelijk.
Maar ik heb wel vaker moeite om te praten met mensen die ik niet ken dus dat is mijn probleem en niet van de kapster.
En het helpt dat je denkt : ik ga voor het mooie resultaat, want dooie punten zien er gewoon heel onverzorgd uit.
Haha, zo herkenbaar! Ik vind de spiegel ook altijd zo onflatteus, doe altijd wat extra make-up op als ik naar de kapper ga:p.
Alsof je zo uit mijnhoofd schrijft!! Vreselijk vind ik het!!
Heel herkenbaar. Ik denk ook steeds dat ik mijn nek ga breken door die wasbak ;-). En ik heb het liefst gewoon stilte tijdens het knippen. Want zitten praten en dan gaat de haardroger ook nog eens aan, dan zit je daar echt heel stom. Ik kan er eigenlijk wel van genieten maar ben toch steeds weer blij als het achter de rug is. Bijkomend iets: ik vind het heerlijk om na de was-en knipbeurt de eerste keer opnieuw thuis mijn haar te wassen.
Nog nooit bij al die dingen stilgestaan eigenlijk, hier dus niet zo’n kapselfobie. Niet dat ik vaak ga, een keer of 3 à 4 per jaar.
Ja, heel herkenbaar! Vind het lange zitten ook een hel. Mijn haar is nogal dik en dat kost flink wat tijd. Ik ga dan ook vaak pas als het echt moet, 2 keer per jaar ofzo…
Ik heb echt een hekel aan de kapper, toevallig zelf ook nog een paar maanden terug een blog over geschreven. Dus ja ik herken dit zeker. Een reden om mijn volgende kappersbezoek zo lang mogelijk uit te stellen
Oh ja, heel herkenbaar!
Ik ga nu wel al een tijdje bij dezelfde kapster (eenmanszaak) dus zij weet dat ik heel veel last heb van mijn nek in de wasbak. Ze houdt er rekening mee en tussendoor laat ze me dan steeds even omhoogkomen.
Verder een tip: maak je net even wat meer op dan je normaal doet voordat je naar de kapper gaat. Ik heb daar in het verleden ook vaak gezeten met een gezicht waarvan ik dacht dat ik bijna doodging…zo bleek met doodse ogen. Nu doe ik net wat meer blush op en sowieso een lijntje om de ogen en wat meer mascara en lipgloss of lipstick. Scheelt veel!
Oh en wat me nog invalt: precies wat jij zei: ELKE keer die vraag: heb je lekker een dagje vrij? Wat zeg je dan? Ja, lekker een dagje vrij. Of: nee, ik ben afgekeurd (en dan je hele verhaal aan wildvreemde moeten vertellen die het eigenlijk helemaal niet wil horen). Eigenlijk gebeurt dit niet alleen bij de kapper maar een paar keer per week wel..
Ik vind naar de kapper gaan ook echt een drama. Het begint al met het feit dat ik het niet prettig vind om door onbekenden aangeraakt te worden en dan al helemaal niet aan mijn haren/hoofd. Die wasbak voelt inderdaad vervelend en daarna krijg je de handdoek om, terwijl het water nog in je oren zit. Ik ga zo min mogelijk.
Tegenwoordig laat ik me altijd door dezelfde kapster knippen. Scheelt een hoop standaardvragen elke keer… 😉 en meestal was ik het ’s morgens ook gewoon zelf. Ik ben wel blij om te lezen dat ik niet de enige ben die weleens zo’n OMG-ben-ik-dat-in-die-spiegel-momentje heeft, aargghh!
Haha ik heb hardop zitten lachen om sommige stukjes, omdat ik het zoooo herkenbaar vond! Verschrikkelijk. En het erge is, ik loop meestal de kapper uit met het gevoel dat het ontzettend relaxed was en ik dit veel vaker moet doen. Maar echt, die afschuwelijke wasbak inderdaad, het verplichte kletspraatje, dat gekriebel van je cape en die stomme verlichting (ik weet gewoon zeker dat het daaraan ligt!) Nee.., zo’n pretje is het eigenlijk helemaal niet 😀
[…] kapsel dat je fantastisch staat. Toch? Maar toen las ik dus dit blog van Geertje. Ze legt precies de vinger op de zere plek en zo bezien vind ik de kapper helemaal niet zo fantastisch. Ik heb af en toe hardop zitten lachen, […]
In mijn Salon in Bloemendaal wordt het haar juist droog geknipt, in de “natuurlijke valling”, in half uur weer weg
er is een flexibel knipkraagje met magneten over de kapmantel, zodat deze niet zo strak om de hals hoeft.
Mocht je toch moeten wassen, in de wasbak zit een rubber randje, zodat het juist lekker zacht ligt…
Over dat kletsen, ik vind het wel relaxed, gewoon lekker jezelf zijn, deze kapsalon is een 1-vrouwszaak, heel gezellig en relaxed, dus net alsof je een privé-kapper hebt
Hallo daar, ik vind het heerlijk om te gaan ontspannen bij de kapper! Ik laat m’n haar 2X wassen en geniet van de hoofdmassage, echt ontspennend, mijn kapster heeft wel een degelijke wastafel! En die kapmantel zit nooit te strak 🙂