Een Intensive Care opname is heftig, heftiger dan het in de eerste instantie lijkt. Afgelopen week kreeg ik na een gesprek een stempeltje op mijn voorhoofd gedrukt: PTSS. Oftewel Post Traumatisch Stress Stoornis.
Een week lang ik op de Intensive Care, maar ik heb in totaal maar één hele dag bewust en wakker meegemaakt. Dan zal de impact wel meevallen zou je zeggen, maar tijd en aandoening zeggen niks over dit alles. Er staan mij nog verschillende dingen bij. De angst die ik had en de benauwdheid die ik voelde voordat ik aan de beademing werd gelegd. De Cardioloog die zorgelijk op het scherm van zijn echo-apparaat keek en de dingen die ik zag maar die er eigenlijk niet waren. Welgeteld 5 uur heb ik bewust geweten dat ik daar lag, maar het gevolg is onvoorstelbaar groot, blijkt. Ik schrok maar voelde veel herkenning na een programma te hebben gezien van ‘IC overlevers’. Ik was duidelijk niet de enige die last had van terugkerende gedachten, nachtmerries en angsten. Maar ook werd duidelijk dat dit niet oké was.
En dat klopte, want na een uitgebreid gesprek kreeg ik vorige week de diagnose PTSS. Een psychische aandoeningen die je vooral (via de media) hoort en ziet bij militairen. Post traumatische Stress stoornis. Iets in je leven is zo heftig geweest en gaf zoveel impact, dat het je leven gaat beheersen. Angsten, nachtmerries, hartkloppingen en paniekaanvallen. Ook kunnen er depressieve gevoelens ontstaan en ben je heel erg prikkelbaar. Je krijgt het er allemaal bij, voor niks. Gratis.
Achteraf is het logisch dat ik op mijn werk gestrest was, niet langs de IC durfde te lopen en veel hartkloppingen had. Maar omdat ik zo graag weer aan het werk wilde heb ik deze signalen genegeerd.
De psycholoog vond het vreemd dat ik er al zo lang mee ben doorgelopen, dat niemand van mijn artsen er aan gedacht heeft. Ik ben na de intensive care opname één keer op de poli geweest voor een nazorg gesprek. Maar dat stelde weinig voor en daarna ben je uit beeld. Dus mocht je na een opname op de IC vreemde klachten hebben, schroom niet om dit te bespreken met je huisarts.
Kenmerkend voor PTSS is echter wel dat mensen vaak heel laat pas hulp zoeken, uit angst het hele verhaal weer naar boven te moeten halen. En dan ben ik ook nog eens eigenwijs en heel goed in het opzetten van een vrolijk masker.
Er bestaan gelukkig goede behandelingen voor PTSS. Ik kan kiezen tussen EMDR en cognitieve therapie. Dat laatste kost duidelijk meer tijd, namelijk een aantal maanden. Je verhaal wordt opgenomen en je luistert dit een aantal keer per week af, thuis. Net zo lang tot je neutraal naar je verhaal en de gebeurtenis kan luisteren en kijken.
Verwacht wordt dat ik met EMDR ga starten en mocht dat niet helpen, dan is er de cognitieve therapie. PTSS vertaalt zich ook naar de nasleep van het dodelijk ongeluk van mijn broer. PTSS kun je krijgen na het meemaken van een ongeluk. En ook al was ik er zelf niet bij, het kan er wel voor zorgen dat je het krijgt of dat de PTSS erger wordt. Zo ben ik schrikachtig in het verkeer en ben ik heel erg bang dat Sarah wat overkomt.
Ik vind het fijn dat er iets aan gedaan kan worden en dat het over zal gaan, maar zie er als een berg tegenop om alle herinneringen weer boven te halen. Het verhaal zal namelijk niet in grote lijnen naar boven komen, maar tot in detail. En dan gaat het met name om het meest indrukwekkende en heftige moment uit dat verhaal. Het moet, maar leuk is anders. En dan komt er een beeld in mijn hoofd tevoorschijn waar ik allerlei toeters en bellen aan mij heb hangen, paarse lippen heb van het zuurstofgebrek en Sarah als een pasgeboren meid nietsvermoedend bij mij ligt. Die angst die ik toen door de morfine niet voelde voel ik nu wel, achteraf. Als je ziet hoe ik op foto’s uit mijn ogen kijk dan zie ik niets meer dan leegte, shock en een waas van morfine. Het wordt tijd dat ik er iets aan ga doen en dat is fijn, maar het liefst wis ik dat filmpje voordat ik hem weer gezien heb.
Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?
Comments (45)
Wat heftig dat je PTSS hebt. Maar met deze diagnose weet je wel wat je nu precies hebt en kun je beginnen met proberen te verwerken, te genezen. Hopelijk kun je snel met de therapie starten. Ik wens je alle kracht toe.
Ik heb zelf na een traumatische bevalling, waarbij mijn zoontje bijna het leven liet en ik heel veel bloed ben verloren, zo’n 4 uur op de intensive care gelegen. In 1 woord: ik vond het een hel, ondanks de goede zorg van de verpleging en de artsen. Ik kon alleen maar huilen.
Wat fijn dat er een diagnose is gesteld en er goede behandelingen voor zijn. Ik weet niet wat EMDR inhoudt, maar hoop dat het je kan helpen. Heel veel sterkte, hou je taai! Xxx
Super knap dat je hier over durft te schrijven en fijn dat je nu een diagnose hebt, zo kunnen ze wat gerichter aan de slag. Ik heb zelf ook in het verleden die diagnose gekregen en heb daarvoor EMDR therapie gedaan, dit heeft mij heel erg geholpen! Natuurlijk gaat het daar niet helemaal van over. Het kost ook tijd en je zal het een plekje moeten geven en ooit zullen de positieve dingen erboven staan.
Poeh meis, wat heftig allemaal! Ik kan me voorstellen dat je er tegenop ziet, lijkt me ook vreselijk om alle herinneringen weer op te halen. Hele dikke knuffel en heel veel sterkte, hopelijk helpen de behandelingen je weer op de goede weg!
Wat knap dat je hier zo open in durft te zijn. Heftig, maar fijn dat je geholpen kunt worden. Ik kon het inderdaad alleen van militairen, maar dat kan dus echt iedereen overkomen. Ik snap dat je er als een berg tegenop ziet om al die herinneringen weer op te halen. Ik wens je veel sterkte met deze vorm van therapie en hoop dat je over een tijd hier kunt schrijven dat je geen PTSS meer hebt.
Wat fijn dat er een diagnose is en er nu iets aan gedaan kan worden. Heel veel sterkte de komende tijd! Liefs!
Heftig. Maar heel fijn dat je nu “weet” wat het is, en dat ze je kunnen helpen hier doorheen te komen.
Wat tof dat je dit deelt. Ik heb ook de diagnose PTSS gekregen enkele jaren geleden. Succes met de behandeling!
Het is inderdaad belangrijk om hulp te zoeken als je ergens nog zoveel last van hebt. PTSS is niet niks!
Ik krijg momenteel ook cognitieve gedragstherapie als verwerkingsmethode, maar gelukkig niet voor een PTSS.
Ik wens jou heel veel succes en sterkte met EMDR. Dat zal zeker wel heel lastig worden, maar op lang termijn hopelijk wel het beste.
Wow, heftig hoor! Maar gelukkig heb je nu aan de bek getrokken, je diagnose en een behandeling. En ook al wordt het ongetwijfeld heel er lastig, eng en moeilijk. Je komt er vast ook heel veel sterker weer uit. Maar tot die tijd: veel sterkte!
Dank je wel Marijke!
Heftig maar fijn dat je nu weet wat het is. Ik hoop dat EMDR gaat helpen en dat je mooie stappen zult maken. Heel veel sterkte!
Goed dat er een diagnose is en je het aan kan pakken, ondanks het zwaar zal zijn.
Ik kan je uit ervaring vertellen dat ik zeer te spreken ben over EMDR therapie, het heeft mij onwijs geholpen. Ik hoop dat het voor jou ook werkt, ik wens veel sterkte de komende tijd!
Pfoei, heftig. Super knap dat je hier zo open over schrijft. Ik heb met open mond zitten lezen. Op ic liggen is zo heftig, zelfs al maak je het niet bewust mee. Heel veel sterkte en beterschap ?
Dank je wel, wat lief!
Wat heftig! Wel fijn dat je nu een diagnose hebt en er een behandeling kan starten! Ik wens je heel veel sterkte!
Dank je wel lieve Rosanne!
Hoi, wat goed dat je erover schrijft. Weet wat je bedoeld. Heb precies hetzelfde ondergaan na een coma van 2 weken op de IC. Ik heb inmiddels nog wel tips voor je maar dat kan ik beter een persoonlijk berichtje sturen mocht je daar belangstelling voor hebben, maar kijk eerst op mijn site en bij de links
hartelijke groet
Gerard Heijnen
Dank je wel, ga ik doen!
Wat heftig zeg. Fijn dat er een diagnose is gesteld, en dat de behandeling kan gaan starten. Heel veel sterkte en heel veel succes..
Lief dank je wel!
Een lieve dikke knuffel, wat moet dit moeilijk voor je zijn! Ik wens je veel kracht en sterkte toe!
Ik bewonder altijd enorm je doorzettingsvermogen, kracht en positiviteit. Wat goed dat je hier open over durft te schrijven. Sterkte meid!
Thanks, wat lief!
Wat heftig zeg! en dapper dat je er mee aan de slag gaat (je zou denken ik heb geen keus, maar dat heb je wel), dat is niet niks en alles behalve makkelijk. Hopelijk vallen dingen nu op hun plaats. Sterkte
Dank je wel voor je lieve reactie!
Wat een zwaar verhaal. Ik hoop dat de therapie je veel zal helpen en dat je dat stukje van je leven een plaatsje kan geven. Heel veel moed.
Dank je wel, lief!
Wat heftig.. Maar wat knap dat je het opschrijft en er hulp voor krijgt. Ondanks dat ik EMDR heb ( voor iets anders) heb ik er weinig bij stil gestaan dat mijn laatste operatie, IC en alles er om heen veel impact op mij kunnen hebben. Ik praatte altijd makkelijk over dat ik ‘ op een haar na bijna dood was en dat het een wonder is dat ik er nog ben’. Alsof ik over iemand anders praatte in plaats over mijzelf. Achteraf had ik een mega dik masker op. Het is moeilijk om deze af te zetten, maar ik vind het zó knap dat je aan je heftige gebeurtenis gaat werken. Heel veel succes!
Ontzettend herkenbaar dat masker, alsof je inderdaad een verhaal over een ander vertelt. Dat is bizar, helemaal omdat jij ook bijna dood was gegaan. Voor jou ook alle goeds en bedankt voor je lieve woorden!
Fijn dat je dit wil delen met ons via een blog.
Veel moed en sterkte bij de aanpak van je PTSD.
Heb ook al goede resultaten gehoord met EMDR.
Groet uit België,
Soraya
Dank je wel voor je lieve reactie!
Beste Geertje,
Ik wens je veel sterkte en wijsheid komende tijd.
Bijzonder dan je dit gedeeld hebt. Het is herkenbaar is voor velen.
Ik wil je doorgeven dat er een speciale dag komt over dit thema in kasteel Vanenburg in Putten op 14 april. Deze dag wordt georganiseerd door de stichting Family and Patient Centered Intensive Care. Kijk voor meer informatie op http://www.fcic.nl
Hartelijke groet,
Ruud Klerks
Hoi Ruud, dank je wel voor je reactie! Ik ga even kijken oo dat adres, bedankt!
Wat heftig lieve Geertje, wat zet je het knap op papier maar wat een flink trauma 🙁 goed dat je het uitwerkt, ik denk dat het snel onderschat wordt of dat men gewoon doorgaat zoals je zelf ook beschrijft. Je bent echt een topper, dikke knuffel en ook een dik respect voor jou! <3
Hoi Geertje,
Sinds een paar weken heb ik je blog ontdekt. Ik woon denk ik in dezelfde woonplaats als jij. Wat we nog meer delen, is PTSS na een IC opname. Bij mij is het inmiddels 17 jaar geleden. Bij mij was er niet eens een nazorg gesprek, ik moest het zelf maar doen, blij zijn dat ik het op het nippertje had overleefd. Er was niet eens een nazorg gesprek en ik kende ook niemand die deze ervaringen had. Pas 10 jaar later ben ik er mee aan de slag gegaan, omdat ik vast liep. Helaas heb ik ook al eerder in mijn leven PTSS opgelopen, dus was er aardig wat werk aan de winkel. Ik herken heel erg wat je zegt, alsof je over iemand anders praat. Alsof je beleving ‘uit’ staat en je op de meest ongelegen momenten bespringt. Bij mij zijn de klachten veel minder, maar ik merk wel dat ik nog steeds snel overprikkeld ben en niet altijd kan herleiden welke oorzaak dat heeft. Ik vind het in combinatie met mijn 2 kinderen best pittig. Ik heb sinds 4 jaar gelukkig geen nachtmerries meer, kan gewoon in het ziekenhuis komen, IC ben ik nooit meer geweest. Ik heb vooral ook oefeningen gekregen om in het hier en nu te blijven, niet te gaan ‘dromen’, maar letterlijk mijn voeten op de grond te zetten, iets vastpakken en goed ademhalen. Dat helpt me wel om mijn angst te beheersen. Toch lukte mij dit pas toen ik heb erkend dat ik bijna dood was, dat dat heeeel eng was, dat ik daar nog heel veel van weet, dat het logisch is dat ik daar last van heb en dat ik daarin voor mezelf mag/kan/moet zorgen. Tjonge. Heel verhaal. Nou, als je me eens wilt mailen, ervaringen delen, of anderszins, welkom!
Sterkte hoor! Tracé
Ehm, Grace is de naam, tracé is weer iets anders….typfoutje?
Ik wens jou heel veel sterkte om dit traject in te gaan. Maar je hebt zoveel “liefde” om je heen om voor te vechten. Het gaat je vast lukken!!
Wat een heftig verhaal, knap dat je het kunt delen op deze manier. PTSS na een IC opname wordt echt onderschat. Hopelijk zal de behandeling je helpen om je nare ervaring te verwerken! Heel veel sterkte! Xxx
Wat ontzettend heftig dat je ptss hebt. Hopelijk heb je al een EMDR-sessie achter de rug? En ik hoop dat het voor jou net zoveel effect heeft als het bij mij heeft gehad. Mocht je er behoefte aan hebben om ervaringen uit te wisselen oid, let me know. Heel veel sterkte en op naar een angstvrije en zonnige toekomst!
Ik mag nog niet starten met emdr omdat ik eerst minder somber moet zijn, dus krijg eerst medicatie en over een tijdje begin ik met emdr. Fijn dat jij er zoveel baat bij hebt gehad!
[…] weken geleden deelde ik in een blog mijn verhaal over de traumatische opname op de Intensive Care en het feit dat ik PTSS heb. Voordat […]
Geertje, wat goed dat je dit hebt gedeeld! Belangrijk dat er steeds meer over bekend wordt! De uitzending van Kruispunt heeft het inderdaad meer op de kaart gezet. Dank dat jij dat ook doet.
In 2007 lag ik zelf op de IC met een septische shock. Ik ben oud-verpleegkundige en dacht, bij gebrek aan nazorg: dat kan anders! Gelukkig komt er steeds meer bewustwording rond dit thema. Zelf begeleid ik, vanuit Sepsis en daarna, als ervaringsdeskundige en oud-verpleegkundige nu (ex-)Intensive care-patiënten en hun naasten en het klopt: ik hoor vaak dat mensen pas na het nazorg-gesprek (als dat er al is) klachten ontwikkelen, juist als het leven weer meer van ze begint te vragen. Herstellen te midden van een jong gezin is een hele opgave, zacht uitgedrukt. Herstellen is sowieso veelomvattend en bestrijkt alle terreinen van het leven. Omdat ik bij het herstel na mijn sepsis bijna geen informatie kon vinden over herstellen na sepsis, heb ik het boek Septische shock geschreven, als houvast en uitleg voor lotgenoten. Gelukkig is er nu ook meer mogelijkheid voor lotgenotencontact via http://www.opeenicliggen.nl. En zo timmeren we samen aan de weg, zodat het voor toekomstige patiënten en hun naasten misschien iets lichter wordt.
[…] Een maand met vooral spannende en bepalende momenten. Op Lifesabout schreef ik over de diagnose PTSS die ik kreeg na de opname op de Intensive Care en begon ik met de Wereldgerechten zonder pakjes en […]
Wat een indrukwekkend verhaal Geertje. Vooral die laatste alinea. Daar ben ik stil van.
Heel blij dat het goed is afgelopen en ik bekijk de foto’s van en met je dochter altijd met veel plezier!