Kijk je mee? Lifestyle

Photodiary. Memory Lane 19-25 maart

Jeetje alweer de laatste volle week van maart is voorbij! Een bewogen week met hoogtepunten maar ook wat spannende en verdrietige dieptepunten en een bezoek aan het ziekenhuis.

Zondag

Gisteren was zo fijn en heerlijk, maar de prijs betaal ik er vandaag wel voor. We hebben veel van de Efteling gezien en ondanks de tussenstops en pauzes flink gelopen. Halverwege voelde ik mijn batterij steeds sneller knipperen, maar ik ging door omdat het zo fijn was. Soms moet je je prioriteiten even wat anders stellen. Maar wat was het gezellig en mooi! Ondanks een zaterdag was het goed te doen qua drukte en hebben we nergens langer dan 15 minuten hoeven wachten. We zagen o.a de Droomvlucht, Carnaval festival, het Sprookjesbos, we gingen met het treintje en bezochten het volk van Laaf.

Oké waar moeten we naartoe?

Dit was een heel lief gezicht. Neef en nicht!

En geef mij zulke lange benen! Alleen Sarah haar buik is wel erg groot zo 😉

Schatje, helemaal in haar fantasie. Zo mooi om te zien.

En aan alles komt een eind. In de middag rijden we weer terug naar huis en een paar tellen nadat we vertrokken zijn was Saar ook vertrokken. Met haar nieuwe vriendje stevig vast.

Zondag aan het eind van de ochtend kwam nog wel een vriendin langs met haar zoontje. Om even bij te kletsen en nog een beetje voor de verjaardag van Sarah. Ze kreeg mooie meisjes sieraden en dit prinsessenbord. En die moet natuurlijk meteen uitgeprobeerd worden. Met pannenkoeken!

Die avond voel ik mij echt niet oké. Ik merk dat ik gigantisch over mijn grens ben gegaan en krijg zelfs koorts. Ook dat had ik er voor over, al voel ik me nu wel belabberd.

Maandag

Ik sta weer op met een kater en besluit de rest van de dag dan ook niet zoveel te doen. Eens kijken hoe lang het duurt voor we zijn bijgekomen! Wel komt er om 11 uur iemand op de koffie, maar daarna kunnen we onze rust alsnog pakken. Maar eerst samen wakker worden met een ontbijtje en een tekenfilmpje.

Daarna moeten er koekjes worden gebakken voor de visite. Met Playdoh welteverstaan. De koekjes maakte Saar, de toefjes slagroom mocht ik er op maken.

Wanneer het bezoek er is klets ik gezellig bij met een lotgenoot. Fijn altijd om veel herkenning te horen, ook al is het verdrietig dat er meer jonge vrouwen hartpatiënt zijn geworden nadat ze moeder werden. Voor de lunch beleg ik een left over pannenkoek van gister met taugé, ham, ketjap en champignons. Daaronder wat gesmolten kaas….heerlijk! Na de lunch duiken Sarah en ik ons bedje in, waar we een paar uur later pas weer uit komen.

Een klein beetje uitgerust maken we opnieuw taartjes. En een foto, Sarah wilde ‘kusje geven en dan foto maken’. Wat een heerlijke lach van haar!

Nou ja….ze lacht meestal. Soms is het uiteraard brullen tijdens het opzoeken van grenzen. En heel grappig, want zo lijkt ze precies op mij als kind. Kijk maar…

Maandagavond lukt het mij om een blogje te tikken, maar daarna is het wederom vroeg slapen. Ik voel me net een oud mens wat is wezen stappen en een week moet bijkomen. Niet tof.

Dinsdag

Het is gelukkig weer wat mooier weer buiten en in de ochtend spelen we in de tuin in de zon. Ik kan niet wachten tot we zonder jas heerlijk buiten kunnen vertoeven, nat kunnen worden zonder het koud te krijgen en de deuren open kunnen blijven. Nog heel even geduld!

Eenmaal weer binnen gaat Saar tekenen en ze vertelt elke keer wie of wat ze tekent. De strepen zijn verleden tijd, ze probeert nu echte vormen te maken. De hele familie werd getekend, waaronder ook oom Siep (mijn broer) <3

Na de lunch komt Sabrina langs, zij laat mij kennis maken met heerlijke geurende oliën en hun werking. Niet om een aandoening te genezen (dat zou ik ook niet aandurven) maar om persoonlijke eigenschappen, dromen en ambities waar te maken. Oliën die je kracht geven, die je rustig maken bij stress…etc. Ik mag ze uitgebreid testen en ik laat over een aantal weken weten op de blog wat mijn verwachtingen waren, hoe het ging, wat het deed en wat mijn eindoordeel is. Ook probeer ik een paar oliën om mee te koken, zoals Tijm, Orange en Lemon. Spannend!

Wanneer ze weer weg is wil Sarah niet slapen maar een boek lezen. Ik pak een boek erbij die ze net voor haar verjaardag heeft gekregen en terwijl ik lees voel ik een meisje op mijn schoot langzaam knikkebollen en wegzakken. Ze slaapt. Voorzichtig leg ik haar op de bank en ze tukt alsnog een uur. Lastig hoor die overgang naar geen slaapje meer. Ze kan nog echt niet zonder.

Net voor etenstijd wordt ze wakker wanneer Giorgio thuiskomt en tja….zo chagrijnig als het maar zijn kan. Ook na wat eten en drinken ontdooit ze niet en aan tafel is het niet erg gezellig. Maar wel een geweldig koppie.

Vanavond is mijn sportavond maar ik kom echt nog geen meter vooruit. Lijf voelt nog zwaar en vermoeid, ik besluit naar mijn lijf te luisteren ook al betekent het dat ik de rest van de avond niets meer doe. Het zij zo.

Woensdag

Ook vandaag is geen saaie dag, want aan het eind van de middag komt er een student van het UMC om wat vragen te stellen en testjes te doen. Hij onderzoekt namelijk pijnklachten bij ex IC patiënten. Het schijnt nogal vaak voor te komen dat mensen die op de IC hebben gelegen pijn overhouden (onverklaarbaar). Zo heb ik meer hoofdpijn dan vroeger en ook ervaar ik vaak pijn met ademen. Het is fijn dat er onderzoek wordt gedaan om hier meer bekendheid over te krijgen. Wie weet kunnen er mensen in de toekomst goed mee geholpen worden!

Maar first things first…ontbijten! Gelukkig is dit meisje weer helemaal vrolijk.

En ze gaat de kamer rond met een tas en spulletjes en loopt erbij als een echte dame met haar arm in de lucht. Hier sjouwt ze met een vloerpuzzel. En dat moest ze natuurlijk even laten zien terwijl mama dacht even in alle rust op het toilet te kunnen zitten.

Na de lunch gaan we naar de kinderboerderij. Mijn ouders willen graag mee dus fietsen we eerst langs hen om vervolgens met zijn allen van het zonnetje te genieten. Dat voelt ongeveer zo:

Eind van de middag zijn we weer thuis, net voordat de student van het UMCU langskomt. Het onderzoek met de vragen duurt nog geen half uur en al snel is alles klaar. Gelukkig maar, want het concentreren en antwoorden geven was slopend.  Sarah en ik zijn moe en hangerig. Gelukkig hebben we een heerlijke bank met fijne kussens.  Jut en Jul hangen!

Maar er moet toch avondeten worden gemaakt en dit is wat we vanavond eten: verse frietjes met vis en broccoli.

Donderdag

De wekker gaat om 8.45 want Sarah gaat straks naar het KDV. Na het ontbijt, aankleden en tas inpakken fietsen we richting de opvang. Aan het eind van de rit breekt er iets en mijn fiets maakt een nogal vreemd geluid. Nadat ik Saar heb afgeleverd kijk ik goed en zie ik dit…

Aan beide kanten van mijn achterrek zit een breuk. Het rekje waar het kinderzitje aan vast zit is doorgebroken….het stoeltje wiebelt en ik schrik me rot, want Sarah had gewoon achterover kunnen kieperen. Ik fiets dus niet meteen naar huis maar ga eerst langs de fietsenmaker om het te laten maken. Ik krijg een leenfiets mee en kan mijn fiets een paar uur later ophalen.

Verder is het vandaag een spannende dag. We kregen deze week vervelend nieuws binnen de familie en vandaag zou er na onderzoek meer over bekend worden. De hele dag zat ik dus in de zenuwen en met een steen in mijn maag. Gelukkig kreeg ik eenmaal thuis iets leuks op de deurmat….

De nieuwe Vriendin met daarin mijn interview die ik een tijdje terug had in Amsterdam! De Vriendin ligt nu in de winkel, dus als je benieuwd bent…

Ik ben dus gestresst en moe en besluit een warm bad te maken om wat te ontspannen. Ik had nog een paar ballen van Lush over (kerstcollectie) en ik mik er een lekker fris exemplaar in.

Uiteindelijk werd mijn bad oranje en rook alles naar citroen en mandarijn. Heerlijk!

Koken brengt mij, hoe moe en gestresst ook, altijd tot rust. Het was vandaag weer tijd om een recept te maken voor de blog. Het recept kwam vrijdag online en het was echt heel erg lekker en ontzettend eenvoudig.

Die avond brengen we Sarah naar mijn ouders om te logeren. Daarna heb ik geen puf meer om te bloggen, dus plof ik op de bank. Het was een slopende rare dag.

Vrijdag

De wekker gaat om 7.30. Er staat een bezoek aan het UMCU op de planning en we moeten om 9.30 bij mijn arts zijn. Dit is een klinisch immunoloog en zij begeleidt mij bij de APS en SLE.

Aanschouw deze geweldig mooie gele vloer.

We zitten er bijna een uur in totaal en gezien de klachten en hoe het gaat krijg ik nu officieel een ‘SLE’ stempel. Eerder waren de klachten ‘SLE achtig’ naast de afwijkingen in mijn bloed. Dit betekent verder niet veel, behalve dat ik wat strenger in de gaten wordt gehouden en ongeveer elke 3/4 maanden gezien moet worden. Ook mag ik weer een hoop bloed afgeven voor onderzoek.

Eenmaal thuis heb ik trek, want ik moest al die tijd nuchter zijn. Ik maakte gebakken ei met kipfilet, kaas, komkommer en augurk.

Die middag wil ik slapen alleen de bladblazers zijn weer present. Ik besluit horizontaal op de bank te ploffen met een tijdschrift, internet en de tv. Aan het eind van de middag wordt Sarah weer thuisgebracht door mijn ouders. Mijn lieve wervelwind is weer thuis en we gaan meteen aan de slag met tekenen.Grappig, ze tekent steeds meer herkenbaar en ik vind dit oprecht knap voor een meisje van net 3.

Vrijdagavond is: hangen, gekriebeld worden, televisie kijken en vroeg naar bed. Burgerlijk, maar ik ben kapot.

Zaterdag

De dag begint zonnig en dat is al een goed teken! In de ochtend doen we het rustig aan en kuchen we onder het genot van een film. We zijn allebei (alweer) verkouden met snot en kriebelhoest. Hopelijk echt de laatste keer! Na de lunch gaat Sarah even naar bed maar slaapt uiteindelijk niet. Aan het eind van de middag vertrekken we richting de kinderboerderij en de speeltuin, afgesloten met een heerlijk ijsje. Een chocolade ijsje natuurlijk!

Inclusief bruine snor. Ze genoot er ontzettend van en het was ook super zo in het zonnetje.

Daarna naar de winkel voor wat boodschappen en eenmaal thuis weer in de tuin spelen en tekenen. Mét hoedje. Alvast voor Curaçao! Het is net een kunstenaar/artiest zo met dat hoedje.

En toen was de zaterdag alweer voorbij! Morgen een dag met wederom fijn en mooi weer, dus we zien wel waar we zin in hebben. Even naar de hei of op de fiets…De komende week gaat wederom spannend worden, maar wel minder druk als afgelopen week. Ik wens jullie allemaal nog een heerlijk weekend!

Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?

Print Friendly, PDF & Email

Hoi! Welkom op Lifesabout.nl. Mijn naam is Geertje. 32 jaar, levensgenieter, mama en vrouw van... Schrijven is mijn passie en dat doe ik graag over alles wat mij een gelukkig en mooi mens maakt. Denk aan health, lifestyle, moeder zijn, fashion, uiterlijk en koken. Maar ik stel mij ook kwetsbaar op en schrijf over mijn leven als hartpatiënt. Dagelijks vind je hier vooral veel positiviteit en neem ik je mee naar wat mij zoal bezighoudt. Enjoy!

Write a comment