Ik had afgelopen week een heerlijk weekje vakantie. Ik ruste uit, bracht veel tijd door met Sarah, ruste nog meer uit en kwam tot hele belangrijke inzichten. Kijk je mee?
Zondag
Gisteravond hadden we het feestje van mijn ouders, zij waren in juli 40 jaar getrouwd. Het was heel mooi en ontzettend gezellig. Wel merkte ik dat het onwijs vermoeiend was. De gesprekken voeren met mensen, het luisteren, alle prikkels om je heen en de drukte en lawaai. Vandaag doen we niets anders dan boodschappen doen.
En we krijgen een warm onthaal in huis. Dit zakje met thee kreeg ik ooit cadeau. Lief en het lijkt mij zo lekker, maar dan moet ik eerst een theezeefje aanschaffen (wilde bijna ‘zeeteefje’ typen).
Bij de Xenos hebben ze die vast wel, ik zal er volgende week even naar kijken. Ik wil ook opzoek naar een nieuw lijstje voor alle echo foto’s van Sarah, van begin tot eind (een horizontale lijst) en nieuwe foto’s danwel kaartjes voor in deze lijst. Project inzicht!
En we zingen en we springen….en zingen weer. Dit boekje is nu Sarah haar favoriet. Allemaal liedjes en op elke bladzijde een muisje die ze altijd meteen aanwijst met haar eigenwijze vingertje. Ze roept er dan ook ‘mais’ bij.
Even spelen met de Canon camera….kijk nou <3
Maandag
Giorgio moet gewoon aan het werk, maar mijn vakantie begint. Ik heb nog steeds wel pijn, maar het lijkt minder te worden. Vandaag had ik ook weer contact met mijn arts in Utrecht die blij was dat het wat beter ging. Ze kon verder niet veel voor mij betekenen.
Let niet op de kledingcombinatie, maar er zat veel kleding in de was. Opperste concentratie voor de liedjes en de muziek op de televisie.
Inclusief pennenstrepen all over the place. Sarah is dol op tekenen met een pen. Op papier, maar ook op puzzels, kleding, in boekjes en op haar handen. O en de televisiemeubel is ook versiert. Geeft niet, maar het is wel even heel erg opletten.
Ook vandaag bestond uit uitslapen, zingen, lezen, dutjes doen, bloggen en uitrusten. Zo fijn, ik begin mij langzaam weer beter te voelen.
Maar eerst….zoeken we de beer en de peer.
En alle muurschilderingen…
Dinsdag
Ik probeer om zonder Tramadol de dag door te komen en dat gaat redelijk goed. Wel doe ik heel rustig aan en gaan we nog niet uitgebreid aan de wandel. Er stond een afspraak gepland maar deze ging niet door, dus hebben we een dag zonder plannen. Ik pakte de camera erbij en besloot de dag te filmen. Deze video hebben jullie gister kunnen zien.
Er zit een Saar Veerkamp op mijn schoot. Ze wil alleen bij mij zitten en nergens anders. Prima en gezellig.
Ze heeft zo’n ander koppie met het staartje. Het blijft niet de hele dag zo zitten, maar naarmate het steeds langer wordt gaat het beter. En ze houdt het elastiek gewoon in!
Na haar slaapje gaan we een stukje wandelen. Het is heerlijk buiten en de bomen zijn prachtig.
Ik maak in de avond heerlijke Enchilada’s met pittig gehakt, dat was zo lekker.
In de avond heb ik zin in sushi en stuur manlief op pad met mijn pinpas. Lieverd.
Woensdag
Doordat de dagen zo op elkaar lijken moest ik heel goed nadenken wat ik ook alweer gedaan had deze week. Vandaag bestond ook uit uitslapen, rustig ontbijten, niets moeten en lekker uitrusten. In de middag zijn we nog even bij mijn moeder geweest.
En die middag ben ik aan het denken gezet. Nu ik niets hoef en elke dag mijn rust kan pakken, voel ik mij veel en veel beter. Eigenlijk zoals ik mij vroeger ook wel eens voelde. Ik blijf vermoeid en vaak met een gevoel van ziek zijn, maar dit is opzich wel te behappen. Het zweet breekt me uit en ik besef ineens waar ik mee bezig ben: ik ben ver over mijn grenzen heen aan het gaan. Het is leuk en aardig dat ik weer zoveel wil werken in de hoop de oude Geer te worden en te doen alsof er niets aan de hand is, maar dat kan niet. Ik word niet meer de oude en wat schiet ik ermee op om elke keer weer over mijn grenzen heen te gaan? Ik houd niet van falen, maar dit is niet verstandig.
En dus schrik ik van mezelf en van de hele situatie. Het feit dat mensen mij verwachten op het werk geeft mij stress. De helft van de tijd voel ik mij zo moe en ziekig dat ik moet afbellen. Soms ga ik alsnog werken en pleeg ik letterlijk roofbouw op mijzelf. Potverdikkie.
Even afleiding zoeken met dit mooie en lieve meisje.
Die avond zet ik het even naast mij neer en scroll ik door oude foto’s. Voor de post pregnancy tag had ik een buikfoto nodig. Ik heb er niet veel, maar dit is één van de laatste.
Aan het eind van de middag is papa weer thuis en dan is papa ook alles!
Ik keek trouwens vandaag ook een aflevering op NPO over IC overlevers. Ontzettend herkenbaar, vooral de vergeetachtigheid en de vermoeidheid. Het was de moeite waard om te kijken.
Donderdag
Ik bestelde voor Giorgio een mooi horloge en er zat een zakje tickels bij. Hoe lang geleden is dat! Deze met drop blijven lekker. Ook als ontbijt.
Ik had een wrap over en lunchte met een goedgevulde kanjer. Kipfilet, feta, champignons en paprika. Jummieh.
Vandaag kwam er een artikel online waarin ik een paddenstoel kus.
En ik maak vanavond een recept die morgen online komt. Kunnen jullie het raden? Bladerdeeg, kip, mais en glasnoedels.
Vrijdag
Vandaag is geen goede dag. Ik ben sinds gisteravond al enorm gespannen en het feit dat mijn lijf niet doet wat ik wil voelt als enorm falen. Ik ga hier geen heel verhaal over neerzetten, maar ik heb vannacht geen oog dichtgedaan en heb alleen maar gepiekerd. Overdag was ik niet vooruit te branden en lag stoïcijns op de bank. Al mijn energie was weg en ik wilde even helemaal niets.
Sarah liet hier prima zien hoe ik mij voelde.
En ik bracht haar naar bed, maar er werd eerst vooral gespeeld.
Gelukkig sliep Sarah een paar uur in de middag en had ik even niet het gevoel verantwoordelijk te zijn.
Rond half vier kwam Giorgio gelukkig thuis en bracht hij mooie bloemen mee. Zo lief, het vrolijkte mij even op.
Ik had geen zin om te koken en Giorgio ook niet. Thuisbezorgd.nl it was.
En dit als toetje, ook mede mogelijk gemaakt door manlief. Wat heb ik het eigenlijk toch goed!
En omdat mijn man een feeder is, ben ik blij met de volgende uitspraak….
Zaterdag
Tja, hoe het allemaal nu verder moet? Ik heb nog geen flauw idee. Ik ben wel flink gestraft door mijn lijf en besef nu dat ik het anders moet aanpakken. Het wordt tijd dat ik voor mijzelf kies en mijn gezondheid en dat ik beslissingen maak die goed zijn voor mij en mijn gezin. Hoe dat er allemaal uitziet weet ik niet, maar komt tijd komt raad….zeggen we dan.
Ik wens jullie allemaal een heel fijn en gezellig weekend toe!
Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?
Comments (3)
Aah wat lief dat staartje bij Sarah zeg!! Wat een lekker eten komt er allemaal voorbij. Ik hoop dat je de tijd krijgt om goed na te kunnen denken en goed tot rust te komen.
Jeetje Geertje wat heftig. Je was de laatst tijd zo positief dat het werken zo goed ging en zelfs een paar diensten achter elkaar. Wat moeilijk is het dan dat je er nu je rust hebt achter komt dat het eigenlijk helemaal niet gaat. Wat lijkt het me lastig dat je lijf niet wil wat je eigenlijk wel heel graag wilt doen… Hopelijk voel je je na je weekje vakantie wat beter! Sterkte komende tijd! Xxx
Pfoe! Wat een heftige week was dit voor jou! Ik weet dat je er waarschijnlijk niks mee kunt: maar soms is zo’n week wel nodig om je dingen te laten beseffen denk ik. Lijkt me heel erg moeilijk om zoveel te willen en het dan niet helemaal te kunnen. Maar wat je al zegt: je moet geen roofbouw plegen op jezelf. Ik hoop dat de komende week wat beter en positiever voor je uitpakt. In ieder geval heb je Giorgio, Sarah en Sushi nog. 😉