Een week die ik liever weer zo snel mogelijk vergeet. Stress van het feit dat ik niet kon bloggen, vermoeidheid en het grootste gedeelte van de week grieperig. Maar er waren ook veel lichtpuntjes, waaronder enkele leuke pakketjes die binnenkwamen.

Zondag

Gister hebben we met vrienden heerlijk gegeten bij pannenkoekenhuis ’t Jagershuys. Ze hadden er pannenkoeken in allerlei soorten (zoet en hartig) en het was er ontzettend gezellig. Ook zit er aan de andere kant een a la carte restaurant.

Samen naar het restaurant lopen. Lief!

Ik had een pannenkoek met carpaccio, rucola, Parmezaanse kaas, pijnboompitten en rode ui. Zo ontzettend lekker! Omdat het binnen zo donker was, had het geen zin om een foto te maken.  Sarah genoot van een pannenkoek met stroop en kreeg nog ijs. Bij een kindermenu mocht je ook een cadeautje uitzoeken en Sarah ging naar huis met haar nieuwe gele vriend.

Vandaag doen we verder niks. Het regent buiten dus echt erop uit wordt het niet. Wel gaan we de grote boodschappen doen en daar moet je op gekleed zijn. Het jasje kan nog maar net dicht…

Eenmaal terug trekken we weer pyjama’s aan en ik zet Netflix op. Aladdin was ooit één van mijn favoriete films. Sarah keek er niet naar om, maar mama wel. Haha.

Maandag

Deze week werk ik twee dagen achter elkaar om te ervaren hoe dat gaat. Vandaag en morgen moet ik vroeg op om dagdiensten te draaien. Na een goede nacht te hebben geslapen begin ik vol goede moed aan mijn nieuwe uitdaging. En het werk ging goed!

Maar echt een plezierig dagje wordt het niet. Mijn blog is wel te bereiken voor bezoekers, maar ik kan al een aantal dagen niets plaatsen. Dit is ontstaan na de verhuizing van hosting en niemand lijkt mij te kunnen helpen.
Mijn oude en nieuwe hosting sturen mij van het kastje naar de muur en ik moet het zelf uitzoeken. De hele avond ben ik aan het mailen en nog schiet het niet op. Het klinkt misschien gek, maar ik werd er echt moedeloos van. Ten eerste omdat ik heb betaald voor de verhuisservice en het alsnog niet werkt, ten tweede omdat ik het schrijven mis en ten derde omdat ik bang ben dat bezoekers ervandoor gaan (zo snel zal het niet gaan….maar toch).

Ik zette bovenstaande foto op Instagram. Veel mensen boden hun hulp aan, maar echt verder kwamen we niet. Het waren toch echt problemen die met name mijn oude hosting moest oplossen voor mij. Er waren bepaalde instellingen niet juist die zij voor mij hadden kunnen veranderen.

Hoe vind je trouwens Sarah haar beker? Deze kreeg ze in het pannenkoekenrestaurant. Ik denk dat ik hem ook ga gebruiken als koffiemok.

 

Vorige week was ik weer in het UMC en ik vertelde de arts over mijn branderige, rode ogen. Ik word er wakker mee en ga ermee naar bed, vreselijk. De volgende keer krijg ik een oogonderzoek, tot die tijd mag ik oogdruppels van de drogist gebruiken. En zo geschiedde. Alleen…deze druppels branden als een gek. Is dat wel de bedoeling?
Ik bel komende week toch maar even de huisarts om naar mijn ogen te laten kijken. Het kan bij mijn aandoening passen, maar misschien zijn ze ook wel gewoon ontstoken.Oh…en zie je die tanden in de dop? Als Geer een dopje niet open krijgt, probeer ik hem altijd met mijn kiezen te draaien. Oeps.

Dinsdag

Ik sta weer om 6.00 op en heb redelijk goed geslapen. Maar echt goed voel ik mij niet. Ik ga ervan uit dat het komt doordat ik gister ook al heb gewerkt en ik eraan moet wennen om wat dagen achter elkaar te werken. Giorgio brengt mij met de auto weg, omdat het zo regent. Sarah brengen we ook gelijk naar het KDV. In de ochtend gaat het eigenlijk wel goed met werken, tot de koffiepauze.
Ik word ineens ontzettend moe en dit wordt gedurende de dag steeds erger. We hebben lunchpauze, maar ik voel me verschrikkelijk.
Ook de rest van de middag weet ik geen raad met mijzelf. Ken je dat? Dat je je zo ontzettend moe voelt dat je niet meer kunt denken, praten, zien en lopen? Het voelde alsof ik elk moment door mijn benen kon zakken. Om half vier droeg ik mijn werk over en kwam Giorgio mij halen. Ik loop thuis regelrecht de trap op en ga op bed liggen. Heel even slaap ik, maar niet echt lang.

Ik ga beneden liggen op de bank en Giorgio zorgt straks voor het avondeten. Shiva houdt mij in de gaten…

En ook Sarah leeft mee en neemt dezelfde houding aan.

Het eten van vanavond: rijst, kip met kerrie en broccoli. Niet heel erg spannend, maar veel trek heb ik toch niet.

Ik doe in de avond een oproepje op Twitter. Kan die extreme vermoeidheid te maken hebben met mijn aandoening? Als ik naar de symptomen zoek komt vermoeidheid zeker voor, ook extreme vermoeidheid. Toch wil ik er met andere patiënten over spuien. Ik vroeg om een retweet van mijn oproep en op dit moment hebben 300 (!) mensen daar gehoor aan gegeven. Wow!

Ook heb ik weer mailcontact met mijn oude en nieuwe hosting. De mailtjes vanuit mijn kant worden er niet vriendelijker op. Door de vermoeidheid en alle gedoe eromheen weet ik niet meer wat ik moet doen. Gelukkig pikt een andere hosting mijn roep om hulp op en stuurt mij een privéberichtje. Een hele lieve vrouw wil met mij meekijken en helpt mij uiteindelijk uit de brand. Geweldig! Gewoon, zomaar. Wat zij voor mij heeft gedaan had mijn oude hosting moeten doen. Even log ik in en schrijf ik een testartikel. Ik kan weer bloggen! Eeuwig dankbaar.

Maar die werkdagen…Ik baal ontzettend, want ik ben bang dat twee dagen achter elkaar toch echt teveel is. Lekker dan, hoe moet ik ooit weer volledig aan de slag? Die avond duik ik om 21.30 het bed in na een warm bad. Morgen weer een dag.

Woensdag

Ik heb opzich wel goed geslapen, maar was heel vaak wakker en heb rare dromen gehad. Het leek wel alsof ik koorts had. Zo voel ik mij ook; mijn lijf voelt grieperig en ik heb enorme hoofdpijn. Zou dat het gister geweest zijn? Laten we het hopen.

Sarah wordt (helaas) om 6.30 wakker en ik wil het liefst de hele dag slapen. Gelukkig is daar power-oma (mijn moeder) die wel even op kan passen. Heerlijk! Ik slaap drie uur en werk even wat vitamientjes naar binnen.

Ik blijf heerlijk in bed liggen en open Netflix. Maar al gauw worden mijn ogen zo moe dat ik ze weer sluit…

Na een uurtje ga ik toch maar naar beneden, omdat ik mijn medicijnen nog niet heb ingenomen.  En ik ben net op tijd beneden, want er wordt een pakketje bezorgd. Lief! Lifestyle vroeg of ze wat kleding mochten opsturen voor Sarah en ze stuurden een hele outfit op, zo leuk! Je kunt binnenkort Sarah bewonderen op de blog met deze leuke kleding aan.

Ook al heb ik geen trek, ik begin toch alvast met koken. Ik probeer een nieuw recept uit; zalm met pasta, gewokte spinazie en avocado. Zondag meer!

Donderdag

Ik ben echt ziek geworden en voel me een vaatdoek (of is het een dweil?). Ook Giorgio begint zich niet lekker te voelen en Sarah is ook niet helemaal oké. Hoe gek het ook klinkt, ik ben blij dat het een virus is. Dat betekend dat ik misschien wél makkelijk twee dagen achter elkaar kan werken. Ik maakte mij er echt een beetje zorgen over.

Vandaag doen we lekker rustig aan en slapen we veel. Ook lees ik de nieuwe Linda, die ik van mijn moeder kreeg. Heerlijk blad!

Ik begin heel enthousiast aan het maken van een lekkere lunch. Na een paar happen (het was echt lekker!) zat ik vol en werd ik misselijk. Beetje jammer.

Vandaag kwam er nog een pakketje binnen: de nieuwe rosé port van Porto Quevedo. Een rosé port die je prima kunt omtoveren tot een verrassende cocktail. Ik ga hem eens grondig testen en jullie horen snel of het lekker is en hoe je het maakt.

Als mevrouw slaapt ga ik toch even puinruimen….al is het een soort dweilen met de kraan open.

Aan het eind van de dag voel ik mij al een stuk beter (Lees: chemisch beter voelen door pijnstillers) en ik ga aan de slag voor de blog. En kijk eens naar buiten…na dagen van grijs en regen eindelijk de zon en een blauwe lucht. Ook dat doet een mens goed! Ik merk dat ik er toch wel heel sterk op reageer de laatste tijd.

Vandaag is het gewoon een keertje dierendag voor Shiva. Deze vindt ze heerlijk.

Vanavond gaat Sarah weer logeren bij mijn ouders en kruipen Giorgio en ik vroeg het bed in. We zijn allebei niets waard, maar ik hoop morgen alsnog mijn dagdienst te kunnen werken.

Vrijdag

Ik stond om 6.00 uur onder de douche vol goede moed, om er met zwabberbenen weer onder vandaan te komen. Het zweet breekt me uit en ik bel het werk op dat ik ziek ben. Ik kan het wel proberen, maar ik vrees dat ik niet heel ver kom. Ik kruip weer in bed en we worden om 9.00 wakker. Samen de dag beginnen met koffie in de hoop dat het erin zal blijven. Haha…jut en jul zijn ziek.

De rest van de dag doen we weinig. Omdat Sarah nog bij mijn ouders is, hebben we alle tijd om rustig aan te doen. Lezen, series kijken en slapen. Daarna halen we Sarah weer op.

En bestellen we frietjes die we laten bezorgen. Langzaam komt de eetlust weer terug.

Kijk nou wat er op het zonnescherm bij mijn ouders zat…

In de avond tik ik deze diary af en ga ik wederom vroeg slapen. Moeke wordt oud.

Zaterdag

Er is dit weekend de opening van de Heideweek (een week van feest in Ede….long story), met als afsluiter volgende week zaterdag optredens van bekende artiesten. Maar veel zin heb ik niet. Ik wil wel even naar een rommelmarkt hier in de buurt om te kijken of ze leuk speelgoed voor Sarah hebben.  Maar eerst…zelf ontbijten.

Ook ga ik maar eens wat opruimen in huis en spullen weggooien. Ik kwam trouwens nog een leuk potje tegen om knoflook in te bewaren. Zo simpel eigenlijk, maar leuk!

Dit was weer de Memory Lane van afgelopen week! Wat zijn jullie plannen voor dit weekend? Ik wens je hele fijne dagen toe!

Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?