Twee jaar geleden op dit moment was ik niet aanwezig. Lichamelijk lag ik in bed met toeters en bellen aan de beademing. Ik sliep, heel diep. Bijna een week lang was ik er niet, maar toch ook weer wel.
Trotser dan trots wanneer ik met Sarah ergens ben. Thuis, in de winkel, in de stad, in een menigte mensen…het maakt niet uit waar.
Twee dagen geleden raakte een groot deel van Instagrammend Nederland lichtelijk overspannen bij het nieuws dat er een hoop ging veranderen na de update van Instagram.
Hoi! Jullie lezen elke dag blogjes van mijn moeder. Serieuze verhalen, inspirerende artikelen, recepten of ervaringen en updates over het moederschap.
Een opmerkelijke noot vooraf: Griekse Kofta is eigenlijk helemaal geen bestaand Grieks gerecht. Meneer of mevrouw Knorr heeft dit eigenlijk bedacht en gemaakt.
Mijn week was niet zo heel erg spectaculair. In de tweede week van mijn nieuwe medicatie merkte ik wel iets minder bijwerkingen, maar het slapen bleef een ramp.
We hebben de borstvoedingsmaffia’s, de mommy-wars en bijzondere dan wel uitzonderlijke verhalen die op Facebook of Twitter circuleren met daaronder de meest kwetsende opmerkingen van andere moeders.
De lijn trok ik altijd boven het getal 30. Daaronder ben ik jong, daarboven word ik oud. Dat is natuurlijk onzin, want er is nog zoveel te doen en ik ben verre van oud.
Vorige week was er geen ‘geluk in foto’s’, maar vandaag weer een overzicht van foto’s met een ultiem geluksgevoel.
‘Zeg me wie je ziet, wanneer je naar mij kijkt. Als je mij met vroeger vergelijkt’. Een letterlijke zin uit een nummer van Marco Borsato.