Een lange titel. Over datgene wat aan het eind van je zwangerschap van groot belang lijkt te zijn. Alles gesorteerd, drie keer gestreken en alles op kleur. Wat is daarvan over na ruim een jaar?
Het voelde als echte nesteldrang. Moe als ik was begaf ik mij dagelijks op het kamertje van ons kindje. Hij was nog onbewoond, maar over een niet al te lange tijd zou in dat bedje een mini mensje liggen.
Ik liep alle spulletjes elke dag langs, stak mijn neus tussen de kleertjes die besmet waren met de geur van Zwitsal en droomde weg. Ik kon vanwege de trombose in mijn vingers geen strijkijzer aanraken, maar in mijn gedachten waren alle hydrofiele luiers drie keer gestreken. Keurig lagen ze op een plankje boven de commode.
De sokjes die bijna te klein waren om sokken genoemd te worden lagen in het bovenste laadje. Wit bij wit, roze bij roze en de overige kleuren in het andere hoekje. Haar kleding lag op maat en op kleur in de lades daaronder. Viel er een stapeltje bijna om, dan kreeg ik de neiging om alles opnieuw te vouwen.
En ook na een ‘ik steek mijn neus er even in’ sessie moesten er altijd weer kleertjes opnieuw gevouwen worden. Maar niet alleen vanwege het snuffelen, ook omdat ik de kleding regelmatig bestudeerde en ik ondertussen fantaseerde hoe ze zouden staan. Wat er nog over is van die gestreken doeken, gerangschikte Zwitsal en gegroepeerde sokken?
Dit dus. Ik ben al lang blij als alle was weggewerkt is en weer in de kast gelegd kan worden. Even snel opvouwen en klaar. Strijken doen we niet aan, op kleur sorteren ook niet meer.
Prioriteiten stellen, dat wel.
Eenmaal in de la gemikt wordt er dagelijks door de kleding gegraaid opzoek naar het geschikte kledingstuk voor die dag. Het is een soort grabbelton geworden. Ik kan mij werkelijk niet meer voorstellen dat ik bijna panisch werd als de maatjes 50 en 56 niet op volgorde lagen.
Hydrofiele luiers. Eens perfect gestreken en gestapeld, nu één geheel met elkaar. Ze liggen er en doen hun werk, that’s all that matters.
Dit bedje was ook ooit perfect opgemaakt tegen het einde van mijn zwangerschap. Even was het bed ook netjes mét bewoner erin, toen Sarah nog niet kon draaien of staan.
Nu begint mevrouw keurig in het midden om aan het eind van de nacht ergens onderin bed op haar buik wakker te worden. En nee, ik maak niet elke dag haar bed op.
Het plankje boven haar bed was ooit een bedevaartsoord van Zwitsal. Werkelijk alles wat Zwitsal in het assortiment had, stond daar. In het kader van ‘je weet maar nooit’.
Nu weet ik het wel: zoveel heb je echt niet nodig en je gebruikt misschien maar 20% van de producten. Nu gebruiken we nog maar een paar producten, maar anderhalf jaar geleden stond alles op het plankje. Keurig recht, nog net niet op alfabet.
Had jij ook zo’n nesteldrang tijdens je zwangerschap? En is daar nog iets van over of herken je je in mijn verhaal? Ik ben benieuwd!
Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?
Comments (14)
Hahaha gelukkig ben ik niet de enige! Nu ik weer zwanger ben is alles weer helemaal spik en span, ik strijk alle was en zowel de kamer van Senna als van de baby ziet er netjes uit. Ik vraag me ook vaak af hoe lang dat zo blijft haha 🙂
Heerlijke bezigheid toch? Soort mindfullness 😉
Hahaha, nou ik moet zeggen dat ik bij mijn eerste een strijkijzer kocht en aaaaaaaalles heb gestreken. Zelfs de randjes van spuugdoekjes. Bij de tweede alleen de kleertjes en nu bij de derde? Helemaal niks! Het ligt wel netjes in de kast hoor en ik heb alles opghangen dus het is redelijk kreukvrij, maar ik weet nog hoe erg ik er van baaaaalde dat ik een uur of wat aan het strijken was geweest, voor dingen die mijn spuugbaby’s ongeveer een kwartier droegen! Haha
Ja inderdaad…uren bezig terwijl je het maar heel even schoon kan houden. Grappig dat je verschil ziet in je zwangerschappen!
Leuk dat kijkje in jullie babykamer en -kast. Bij mij is het juist andersom, voor mijn bevalling was ik zo moe dat ik alles los in de paar lades van de commode gegooid had, met een stomverbaasde kraamverzorgster ten gevolge. Nu ben ik (nog) superfanatiek met wassen en opvouwen. Het moet allemaal strak en op dezelfde manier opgevouwen zijn, netjes opgestapeld ook. Strijken doe ik alleen niet, helaas geen tijd voor, het zou er wel nog mooier uitzien dan…
Grappig dat het ook andersom kan, haha!
Hahaha heel herkenbaar! Al was ik zelfs voor de bevallingen al heel makkelijk. Maar omdat ik nu alles in de kasten wil hebben hangen ziet het er toch nog enigszins netjes uit. Dat is toch wel een pet peeve van mij, alles op hangers!
O ja ideaal met hangers! Wij hebben hier een groot dressoir dus moeten alles neerleggen.
Haha wat een geweldig artikel en superherkenbaar. Onze babykamer ziet er spik en span uit en anders is supernetjes georganiseerd en opgeruimd. Ik ben benieuwd hoe dit over een jaartje is haha!
Zo herkenbaar. Mijn lichaam was echt kapot, maar alsnog alles strijken, wassen, badkamer iedere dag schoon, wc etc. Nu kan ik geeneens meer zelf een wc schoonmaken vanwege chronische pijn terwijl ik tijdens mijn zwangerschap ook verging van de pijn. Echt heel bizar hoe sterk die nesteldrang is.
Strijken doen we nu echt nooit. Alle was ligt wel netjes in de kast.
Ja echt heel bizar….gelukkig ben ik niet de enige die niet strijkt!
Ik niet. Had er geen zin in en puf voor. Maar man ging laatste weken helemaal los. Stond hij om 22.00 uur buiten het raamwerk af te nemen terwijl ik er vreemd na zat te kijken.
Haha de rollen waren dus omgedraaid? Wel lief van hem!
[…] Over gestreken hydrofieltjes, kaarsrecht geschikte Zwitsal en op kleur gesorteerde sokken. […]