Een hele tijd terug schreef ik er al eens wat blogjes over: in ‘opzoek naar een oven‘ was ik niet opzoek naar een goedwerkende heteluchtoven, maar naar de mogelijkheden voor gezinsuitbreiding. Voor alle duidelijkheid (en nieuwe lezers): ik mag niet meer zwanger worden na alle complicaties en mijn ziekte. Hierdoor zijn we genoodzaakt een andere route te kiezen dan we altijd voor ogen hadden. Wordt het adoptie? Of draagmoederschap? Of is het goed zo?
Ik las gister de blog van Sophie de Buisonjé over de keuze van een draagmoeder voor hun kindje. Wegens gezondheidsredenen mag ook zij niet meer zwanger worden (althans, het wordt sterk afgeraden) en verwachten zij over een poosje een kindje die in de buik groeit van iemand anders.
Het klinkt zo makkelijk maar zo ingewikkeld tegelijk. Ze schreef er eerlijk en ontroerend over en het is prachtig dat het bestaat. Het intrigeert mij meer dan ooit, ook omdat ik er meer over ben gaan nadenken. Maar of het mijn keuze makkelijker maakt?
‘Dan adopteer je toch gewoon?’ hoor ik regelmatig mensen roepen alsof je een zakje snoep bij de winkel koopt. Ja joh, doen we even! We vinken aan of we graag een jongetje of meisje willen en de volgende dag wordt hij of zij gratis thuisbezorgd. Hoe goed bedoeld het advies ook is (althans, daar ga ik vanuit), het ‘gewoon’ is lang niet zo gewoon.
Adopteren is ingewikkeld, zwaar, heftig, duur en weet ik het allemaal wat. En daarbij: grote kans dat ik door mijn chronische ziekte niet eens in aanmerking kom voor adoptie. De keuze voor het adopteren van een kindje hebben we dan ook eigenlijk aan de kant gezet. Vrij snel al, toen bleek wat voor een enorm traject het zal worden met de kans dat het door mij wordt afgewezen. Giorgio is straks te oud en ik ben waarschijnlijk ’te ziek’. Mogelijkheid 1 is dus al van tafel.
Dan is er nog het draagmoederschap waarover ik al eerder schreef en veel nadacht. Het is prachtig en ik heb zo enorm veel respect voor draagmoeders die een kindje kunnen laten groeien in hun buik voor iemand anders. Het moet heel heftig zijn om op het moment na de bevalling je kindje los te laten. Maar ook bij draagmoederschap geldt: haken en ogen, juridisch gedoe en geen waterdichte wetten. Althans, niet in Nederland.
Sophie en Xander kozen voor een draagmoeder in Amerika. Amerika heeft het draagmoederschap veel beter geregeld, alleen hangt daar ook meteen een geweldig prijskaartje aan. In Nederland draag je enkel bij aan de kosten die een draagmoeder tijdens de zwangerschap en bevalling maakt, maar wettelijk is het erg slecht geregeld. Raar eigenlijk, want draagmoederschap is niet nieuw. Het heeft al een hele hoop ouders geholpen bij het vervullen van hun kinderwens. Maar helaas, in Nederland zitten er dus ontzettend veel haken en ogen aan. Wil je dat niet? Dan kun je uitwijken naar het buitenland. Maar zorg dan wel voor een zware portemonnee.
Aan de ene kant voelt het vervelend dat het niet zelf kunnen krijgen van een kindje een soort van ‘bestraft’ wordt door de slopende en peperdure procedures van adopteren en draagmoederschap. Ben je gezond en heb je genoeg geld? Dan kom je in aanmerking. Maar ben je niet gezond, iets te oud of heb je geen flinke spaarrekening? Dan gaat het feestje niet door.
Maar aan de andere kant moet ik wel bekennen dat het ‘lastige’ aan deze procedures mijn keuze ook wel weer makkelijker maken. Sarah is er en dat is al een enorm groot wonder. Zou iets of iemand dat wonder überhaupt kunnen overtreffen? Wat maakt het dat Sarah niet genoeg zal zijn? Is het inderdaad dat gemis van een extra gezinslid of enkel de dreun die ik ontving na het verdrietige gesprek in het ziekenhuis? Kun je iets missen wat nooit is geweest?
Misschien is het toch wel goed zo, Sarah is geweldig en alles. Ook al is ze alleen: ze vult mijn leven meer dan. Hoe vaak hoor of lees je onder een foto van een groot gezin ‘wat een rijkdom’. Maar hallo…waarom zou één kind geen rijkdom geven? En rijkdom is het zeker, ook al heb ik ‘maar’ één kind. Ik ben schatrijk.
Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?
Comments (17)
Een kind is zeker al zoveel rijkdom! Ik vind het schandalig hoe extreem duur adoptie is. Je bent zo 20.000 euro kwijt. Zelf zou ik de slopende procedures ook niet trekken.
Mooi geschreven. Wat een beslissing en wat een keuze. Je hebt een prachtige dochter maar je had een ander plaatje voor ogen. Dat moet een plekje krijgen
Heb je het boek van Nanda Broer gelezen? Het heet wensmoeder en zij heeft ook SLE en uiteindelijk via een Nederlandse draagmoeder (haar vriendin) moeder geworden.
Een kinderwens is iets wat heel moeilijk ligt. Natuurlijk ben je blij met je kind, maar soms kan je meer wensen dan je hebt en is het moeilijk je neer te leggen bij wat er kan. Dat is een hele zoektocht, stapje voor stapje kom je er wel!
Wat heb je dat prachtig omschreven! Het lijkt me zo moeilijk, die tweestrijd!
Dat heb je goed verwoord. Wij hebben destijds ook naar alle opties gekeken. Ik denk trouwens niet dat jij zou worden afgekeurd voor adoptie, dat zou je nog eens na kunnen vragen. Adoptie kan ook ‘gratis’ zijn. Een Nederlandse adoptie is dat. Verder is het afhankelijk van het land hoe duur de adoptie is, maar die 20.000 euro die hierboven wordt genoemd, geldt alleen voor adoptie uit Europese landen. Dat is nog goedkoop als je naar de meeste andere landen kijkt. Overigens kun je ook alleen aanvragen en dan wordt naar de leeftijd van de jongste partner gekeken. Een procedure is doorgaans lang en heftig, maar dat is een procedure met een draagmoeder ook.
Voor draagmoederschap zijn in Nederland belachelijke regels. Sowieso… voor adoptie en IVF ook. Andere landen hebben veel ruimere regels dan Nederland. Wij lopen echt nog zo’n 40 jaar achter. Jammer is dat.
Tot zo ver mijn epistel, dan ga ik nu terug met waar ik mee begon: ‘Je hebt het ook mooi verwoord. Een kind is ook een rijkdom. Er zijn genoeg mensen die dat enige kind zelfs niet mogen krijgen. En man man man… wat is jullie kind ook goed gelukt! <3'.
Wat mooi beschreven Geertje! Het lijkt me een hele moeilijke en dubbel keuze die jullie moeten nemen. Volg je hart en dat is goed!!
Voor andere mensen is het altijd veel makkelijker om te beslissen wat je zou moeten doen.
Ik krijg ook wel eens te horen dat ik toch gewoon alleen aan een kind kan beginnen omdat ik single ben met een kinderwens. Alsof ik dat ten eerste zomaar zelf zou willen en dat ik dan morgen iemand zijn zaad kan kopen en dat het in orde is.
Vooral je eigen hart volgen dus!
Moeilijke beslissingen je kunt hierin alleen maar je hart volgen en om voor een tweede kindje gaan betekent niet dat je sarah niet genoeg vind. Elk kindje is een wonder en 2 wondertjes is huis of 3 of 4 het blijft allemaal even mooi. Ik ben de andere kant van draagmoeder mij lijkt het super mooi om draagmoeder te zijn. Helaas zijn mijn zwangerschappen ook niet fijn verlopen en heb ik 2 kinderen en meer zullen het er niet worden. Zwanger zijn is geen optie meer voor mij. Maar wat had het mij bijzonder geleken om draagmoeder te zijn voor iemand zoals jij en vele andere. Om een familie compleet of nog een gezinslid te geven dat had ik wel willen meemaken. Jammer dat het in Nederland zo slecht geregeld is.
Rijkdom is hoe je het zelf ziet en invult! Het lijkt mij een lastige keuze en eentje waar je helaas niet oneindigd overna kan denken.
Ik sluit me helemaal aan bij Karen.
Je hebt dit heel mooi verwoord en al lijkt het me soms een tweestrijd, je hebt een schitterend meisje en dat is zeker rijkdom!
Het is zeker rijkdom. Maakt niet uit hoeveel kindjes je hebt. Aan de ene kant erg dat er zoveel regeltjes zijn en er zo veel geld nodig is voor deze trajecten. Ik schrok ervan toen ik de procedure van adoptie zag tijdens mijn opleiding. Al zijn er altijd mensen die misbruik maken en waardoor de regels nodig zijn. In mijn perfect wereld zouden alle kindjes liefhebbende ouders hebben en alle mensen met een kinderwens een kindje. Maar perfect bestaat niet….
Ik heb geen goed gevoel bij draagmoederschap moet ik bekennen. Maar ik kan me levendig het verlangen naar een baby voorstellen.
Weet niet of je er al eens aan gedacht hebt en het is wel echt een andere tak van sport, maar je zou je eens kunnen verdiepen in pleegzorg! Zoveel Nederlandse kinderen hebben een goed en veilig plekje nodig…
Je had het plaatje van een groot gezin voor ogen. Het is moeilijk accepteren dat het niet kan en mag. Ik vind het zo knap dat je zo open schrijft over je gevoelens en daarmee je keuzes. Heel mooi artikel! Sarah is een en al rijkdom!! En waarom zou idd 1 kind niet voldoende zijn. Geniet van je mooie gezin, zoals je dit duidelijk altijd al doet. Wat een prachtige meid is Sarah en wat een lieve man is Giorgio voor jou! Xxx
WAUW kippenvel, echt waar! Ik snap je volkomen in het laatste stukje. Ook 1 kindje is een enorm rijkdom! Je hebt een prachtige dochten en dat kan niemand meer van je afpakken <3
Wauw.. Prachtig geschreven!
Tranen in mijn ogen. Met name bij je conclusie. Want ook (of in ieder geval) hier geldt: het blijft bij een kindje. Zo heb ik weleens de zin gelezen: met 1 kind ben je een stel met een kind. Bij 2 kinderen ben je een gezin. Zó kwetsend! Wie zegt dat een kind niet genoeg zou zijn. Ik ben dolgelukkig dat ik haar überhaupt heb mogen krijgen. Natuurlijk is het best weleens moeilijk geweest en heb ik wel gedacht aan een tweede, maar het zat en zit er gewoon niet in. Het is niet een 100% bewuste keuze geweest, of eigenlijk misschien wel. Afijn, nu zijn we een flink aantal jaren verder. Dochterlief is 4,5 en ik ben net 46 geworden. Het is goed zo.