Halfvol Lifestyle Mama

Opzoek naar een oven. Er is hoop!

Kun je het nog herinneren dat ik een artikel schreef over de vraag of wij als gezin compleet zijn of niet. Ik vond het wel weer tijd voor een update!

Nog steeds kan ik geen duidelijk antwoord geven op deze vraag, hierbij moet ik je misschien enigszins teleurstellen. Ik denk elke dag weer verschillend over deze lastige kwestie. Het feit dat ik nooit meer zwanger zal zijn heeft mij nu wel rust gegeven, het is goed en ik sta er achter. Ik ga mijn leven niet nog een keer op het spel zetten met de kans dat Sarah haar moeder verliest. Of dat ik in een rolstoel beland na een herseninfarct. Maar of ons gezin nu compleet is? Geen idee.

Ik zat afgelopen maandag weer tegenover mijn specialist. Aan het eind van de afspraak gaf ze aan dat ze mij de volgende keer niet meer zou zien omdat ze stopt met werken in dat ziekenhuis. Ze wilde nog iets met mij bespreken. Het onderwerp ‘zwangerschap’ kwam ter sprake, voor het eerst bij haar. Mijn Cardioloog was degene die mij er vorig jaar op aansprak dat een zwangerschap not done is en nu begon mijn andere specialist er over.

hoop

Ze begon met een diepe zucht en leunde achterover. Voor nu is een zwangerschap absoluut afgeraden, begon ze. Mijn aandoening is heel zeldzaam en vult nog maar weinig boeken ter vergelijking, maar wat wel onderzocht is, is dat het uiterst onwaarschijnlijk is dat ik weer zulke ernstige complicaties krijg.
Het zogenaamde catastrofale antifosfolipidensyndroom (leuk galgje-woord, mocht je geïnteresseerd zijn: Google maar even) herhaalt zich maar zelden. Maar- en aan dat woord heb ik inmiddels een hekel- er zijn wel tal van andere complicaties die kunnen ontstaan. Denk aan een tia, een herseninfarct, trombose in andere organen, een longembolie, etc. Ook het feit dat ik steeds meer tekenen laat zien van het ontwikkelen van SLE baarde haar zorgen.
Zij gaf aan dat ze ver gaat voor vrouwen, heel ver. Zij wist als geen ander hoe groot een wens voor een kindje kon zijn. Ze ging er verder niet op in, maar we begrepen elkaar. Zij begreep mijn wens, ik haar zorgen. Mar hoe ver ze ook vaak meegaat in de wensen van vrouwen, mijn casus gaf haar geen goed gevoel. Ze gaf heel serieus aan dat ze een onderbuik gevoel had, die ze niet vaak krijgt. En daar vertrouw ik op. Onderbuikgevoelens zijn er niet voor niets en daarom negeer ik ze niet.

Dus dat is helder, maar ik was het afgelopen jaar al hard aan de slag gegaan met dat te accepteren. Hoe hard het elke keer ook weer klinkt, het is fijn dat een arts zijn gevoel laat horen en zien en daarbij laat blijken dat een arts ook echt om zijn of haar patiënten geeft. De optie ‘adopteren’ heb ik voor mijzelf al snel weggestreept.
Hoe egoïstisch het misschien ook mag klinken, ik denk niet dat wij dat trekken. Een jarenlang traject, onzekerheid, hoge kosten en het feit dat je vaak een ‘special need’ kindje krijgt. Ik ben de fitste niet en daarom lijkt dit geen goede optie.

Nu we het toch over dit onderwerp hadden stelde ik haar een vraag die mij al maanden bezighield. Er zijn andere mogelijkheden om eventueel nog een kindje te krijgen en dat is het draagmoederschap. Mochten wij hiervoor gaan, dan zal dat gaan door middel van IVF. En bij IVF zijn eicellen nodig die door middel van een punctie uit het lichaam worden gehaald. En om genoeg eitjes te kunnen ‘pakken’, zijn hormonen nodig. En hormonen….die mag ik niet. Dat zijn die verrekte monsters die mij na de bevalling in levensgevaar hebben gebracht. Ik mag ook geen anticonceptiepil in verband met de verhoogde kans op trombose. Je kunt je wel voorstellen dat ik ook deze mogelijkheid in het water zag vallen.

Zij liet die dag het zonnetje weer een beetje schijnen en er verdween een paar kilo van mijn schouder. Voorzichtige stimulatie was mogelijk en is veilig, mits ik onder goede controle kom te staan van de gynaecoloog en van de klinisch immunoloog.
Milde stimulatie zou mij niet onnodig in gevaar kunnen brengen waardoor ik ook deze, misschien wel laatste optie op een tweede kindje, niet aan mij voorbij hoefde te laten gaan. Maar niet nu, niet dit jaar en ook niet volgend jaar. Eerst moet hier rust, regelmaat en reinheid heersen en ik moet mij weer helemaal goed voelen, zowel lichamelijk als geestelijk. Maar het feit dat deze laatste optie niet onmogelijk is, maakt mij voor nu al een gelukkig mens.

Wordt vervolgd…

Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?

Print Friendly, PDF & Email

Hoi! Welkom op Lifesabout.nl. Mijn naam is Geertje. 32 jaar, levensgenieter, mama en vrouw van... Schrijven is mijn passie en dat doe ik graag over alles wat mij een gelukkig en mooi mens maakt. Denk aan health, lifestyle, moeder zijn, fashion, uiterlijk en koken. Maar ik stel mij ook kwetsbaar op en schrijf over mijn leven als hartpatiënt. Dagelijks vind je hier vooral veel positiviteit en neem ik je mee naar wat mij zoal bezighoudt. Enjoy!

Comments (23)

  • Ahh toch een klein lichtpuntje, fijn!!

    Beantwoorden
  • Wat fijn! Je weet nooit wat de toekomst brengt, maar het idee dat jullie misschien toch nog een kindje kunnen krijgen is alvast een hele mooie gedachte!

    Beantwoorden
  • Wat fijn om toch misschien kan te hebben op een 2e. Ik kan mezelf als geen ander je wens voorstellen. Het is en blijft iets waar je de rest van je leven verdriet van hebt.

    Ik hoop dat jou wens ooit nog uit mag komen!

    Beantwoorden
  • Fijn dat er toch een lichtpuntje is! Ik ga duimen voor jullie!

    Beantwoorden
  • Jeetje wat een verhaal, wat fijn dat je nu een beetje een bevestiging heb gekregen dat het toch misschien nog mogelijk is. Eerst nu lekker van elkaar genieten !

    Beantwoorden
  • Ik hoop zo voor je dat je nog een kindje mag krijgen, fijn dat je toch een beetje hoop hebt gekregen.

    Beantwoorden
  • Fijn dat er een beetje hoop is! En ook fijn dat de specialist eerlijk is over haar gevoel hierbij. Niet fijn om te horen, maar wel praktisch fijn denk ik.. geniet maar lekker van jullie gezinnetje van 3 ❤

    Beantwoorden
  • Aah dat is fijn! Nou wie weet, en anders misschien met een donoreitje? Veel sterkte hiermee!

    Beantwoorden
  • Wat fijn dat er hoop is.. Een lichtpuntje! Wat fijn dat de arts zo eerlijk was. Soms confronterend maar je weet dan wel welke koers je wel kan varen. Succes met jouw weg.

    Beantwoorden
  • Hoi hoi.
    Wat fijn dat je een helder laatste gesprek hebt gehad met je arts. Lijkt mij dat je er een fijne en eerlijke arts aan hebt gehad. Fijn dat ze jullie nog met een lichtpuntje afscheid heeft genomen.

    Ruim 50 jaar geleden hebben ook mijn ouders voor de keuze gestaan om wel of niet een kindjes erbij te mogen krijgen. Voor de geboorte van mij hebben ze ook twee keer een kindje tijdens de zwangerschap moeten verliezen en waren dol blij en dankbaar dat ik toch nog werd geboren. Daarna werd hun ook afgeraden om nog voor een tweede (vierde) kindje te gaan. De gezondheid van mijn moeder zou in groot gevaar kunnen komen.
    Ik ben dus enigst kind gebleven. Maar heb alle liefde van de wereld gekregen van mijn pap en mam. En ik ben geen ” verwend nest” geworden zoals je van vele hoort. 😉 Ik heb een leuke, warme jeugd gehad met veel leuke vriendinnen/vriendjes/neefjes en nichtjes.
    Ik ben nooit zielig geweest of heb mij zielig gevoeld. Heb altijd met mijn ouders kunnen praten over het waarom ik geen broertje of zusje had. Ik was blij dat ik mijn moeder èn vader mocht houden. Ja, ik wad hun kostbaarste bezit, maar dat zijn toch al je kinderen ook al heb je er “maar”eentje of 6 😉
    Wat jullie keuze ook mag worden voor in de toekomst, het zal een goede keuze worden.
    Liefs, Marina.

    Beantwoorden
  • Wat fijn dat er opties zijn in de toekomst.
    Hier is een tweede kindje Heel gewenst maar ivm de SLE nu niet mogelijk. Wellicht na de behandeling voor SLE nefritis. Al moeten we dan nadenken over de risico’s en is het de vraag of ik nog vruchtbaar ben. En stel je voor dat ik weer zo ziek wordt na een zwangerschap pfff lastige dingen.

    Beantwoorden
  • Wat een fijn mens die arts. En wat een fijne mededeling. Het gevoel en het idee dat het dus toch kan zal fantastisch zijn. misschien niet nu of snel maar misschien wel ooit

    Beantwoorden
  • Wat een fijne arts zeg! Om jou zo’n mooi lichtpuntje te geven, heel bijzonder. Fijn dat het nu toch geen gesloten hoofdstuk blijkt te zijn…

    Beantwoorden
  • Wat een fijne arts en een mooie mededeling! Je kunt er nu niets mee, maar wie weet mag het ooit zo zijn. Een mooi lichtpuntje!

    Beantwoorden
  • Wat een fantastische arts! Zoals zij haar patiënten helpt, zo hoop ik na mijn studie als verpleegkundige mensen te kunnen helpen!
    Misschien een té persoonlijke vraag (ik verwacht dan ook niet persee een antwoord ;)) maar hebben jullie draagmoederschap wel eens overwogen? Ik kan vanuit je blogposts en comments op andere hun blog merken hoe groot deze wens van je is.. Prachtig dat er nu weer een sprankeltje hoop is!

    Beantwoorden
    • Hoi Rosanne,
      Dit blogje gaat over het draagmoederschap 🙂 zelf zwanger worden mag ik niet meer dus een draagmoeder is de enige optie.

      Beantwoorden
      • Ojeetje heb ik daar overheen gelezen? Ik had het wat anders geïnterpreteerd, sorry daarvoor.
        Zag een aantal jaar terug de documantaire ‘draagmoeder gezocht’ op NPO. Erg indrukwekkend dat vrouwen zoiets kwetsbaar voor een ander over hebben, het vergt zeker een boel lef en heel veel liefde om zoiets voor een ander te doen. Weet niet of je al van het programma had gehoord? 😉

        Beantwoorden
        • Ahh geeft niet hoor! Lief dat je meedenkt. Het programma heb ik niet gezien maar wil ik zeker een keer terugkijken. Xx

          Beantwoorden
  • Wat fijn dat er toch nog mogelijkheden zijn Geertje! Misschien niet nu maar dit brengt wel wat hoop voor de toekomst 🙂 Jammer deze arts in een ander ziekenhuis gaat werken, klinkt namelijk als een fijne arts!

    Beantwoorden
  • Wat super fijn dat ze zo meedenkt, zonde dat ze weggaat daar! Maar ontzettend fijn dat ze je dit lichtpuntje heeft gegeven!

    Beantwoorden
  • Fijn dat er toch mogelijkheden zijn. Ik ga voor vrienden draagmoeder zijn binnenkort

    Beantwoorden
  • Wat fijn dat er toch nog mogelijkheden zijn! Geeft dat dan ook een beetje rust? Of juist onrustig?

    Beantwoorden
  • Een hele spannende levenstocht voor jullie… ik hoop op de allerprachtigste uitkomst voor je, wat dat uiteindelijk dan ook blijkt te zijn. Het klinkt in ieder geval alsof er een hele fijne arts aan jouw kant staat, dat is goud waard!

    Beantwoorden

Write a comment