Ook al promoot ik het eten van zo weinig mogelijk zout, de titel zul je wel met een korreltje zout moeten nemen. Of niet? Opvoeden klinkt serieus en ingewikkeld, maar eigenlijk doe ik maar wat.
Over opvoeden van kinderen heb ik nooit een boek open geslagen. De handige, praktische tips zoek ik wel met Google. Maar die zijn voor alle kinderen van toepassing en neuspeertjes werken waarschijnlijk bij elk kind hetzelfde. Opvoeden is lastiger, aangezien geen kind hetzelfde is.
En wat voor de één een fijne strategie is is voor de ander ondenkbaar. Ik zie opvoeden als iets natuurlijks en iets wat als het goed is (met de nodige drempels) vanzelf gaat, mits je je normen en waarden toepast. Als deze normen en waarden matchen met die van de samenleving dan kan een opvoeding nooit mislukken. Of toch wel?
Ik las in een column (ik weet niet meer van wie) dat het eigenlijk wel raar is dat ouders geen cursus krijgen voordat zij aan kinderen beginnen. Als je een puppy in huis neemt ga je toch ook op puppycursus? Maar dan vraag ik mij meteen af waar de overeenkomst kind-hond is. Honden hebben over het algemeen dezelfde aanpak en regels nodig.
Consequent zijn, dat is voor de opvoeding van alle viervoeters het belangrijkste. Honden zijn makkelijker over één kam te scheren dan kinderen. En misschien nog wel belangrijker: je eigen kind zit in je hart, je voedt deels op met moederinstinct en je kent je kind als geen ander. Je voelt aan of iets goed is of niet. Daar kan geen cursus tegenop.
Wel ben ik bewust van wat ik Sarah wil leren en wil meegeven. Eerlijk zijn, over alles kunnen praten, consequent zijn en heel veel liefde, warmte en veiligheid staan hoog op mijn lijstje.
Hoe en op welke manier ik dat ga toepassen in de opvoeding weet ik niet. Ik zie wel wanneer ik het zal moeten toepassen en hoe, aangezien ik ervan overtuigd ben dat geen schrijver mij dat kan vertellen.
Toch zie ik in praktijk genoeg voorbeelden waarbij de opvoeding een regelrechte ramp is. Dan kun je nog zoveel liefde geven (of niet), maar toch lopen deze kids rotzooi te trappen op straat of douchen dagelijks in een gevangenis. Maar heeft dat wel met opvoeding te maken?
Of is het ook een kwestie van een ongelukkige jeugd? Heeft het zin om daarom ouders in spé een korte cursus te geven? Voordat hun kinderen op latere leeftijd misschien als een hond in het asiel door het leven gaan?
Wat vind jij? Moeten ouders verplicht op een cursus over opvoeden? Waarom wel/niet?
Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?
Comments (5)
Wij hebben twee honden en geen puppycursus gedaan hoor… Ook daarbij is het een beetje aanvoelen vind ik zelf. Nee een opvoedcursus zie ik niet zitten… Niet alleen omdat elk kind anders is, ook elke ouder. En de omgeving. En de maatschappij verandert.. En wie bepaald dan wat een goede opvoeding is? Wat jij goed vindt, kan ik anders zien…
Dat heb je mooi gezegd, helemaal mee eens!
Ben ik het met Nicole eens. Het is elkaar (leren te) kennen en begrijpen en dat moet groeien en komt alleen door dingen zelf te proberen en vanuit gevoel te doen daar kan geen hulpboek tegenop. Ja oké voor dingen als wat te doen bij verkoudheid kindje etc dat zijn algemene dingen die je kan doen maar andere dingen niet. Wat voor het ene kind of ouder werkt kan voor een ander verkeerd uitpakken. Dus daarom ook adviezen gericht op opvoeding laat ik ene oor in andere uit wij als ouders weten het het beste.
Er is geen handboek voor of cursus, iedereen is anders en elk kind is anders. Maar sommige mensen mogen wat mij betreft wel enigzins geholpen worden. Zo zag ik net een kindje van een jaar of 4 een blikje cola naar binnen werken. Daar zouden ze best op aangesproken kunnen worden.
Doen we niet allemaal maar wat? Ik zou geen Nee zeggen tegen sommige mensen die een opvoedcursus nodig hebben, maar goed, als de 1 moet dan moet de ander ook haha.
Opvoeden doet iedereen anders en wat bij de 1 werkt zal bij de ander niet werken. Helaas zie ik ook dichtbij mij kinderen waarvan ik denk, “oh oh oh wat word jij verpest… maar helaas kunnen je ouders niet beter denk ik….”
Ik wil niet zeggen dat ik de perfecte ouder ben, totaal niet, maar ik denk wel dat ik het best oke doe, en mijn dochter normen en waarden mee geef die ik belangrijk vind. Ik vind het erg belangrijk dat mijn dochter (en zoon straks) leert over respect en eerlijkheid…
Kan alleen maar hopen dat mijn kinderen dit ook blijven onthouden het moment dat ze op straat staan met hun vrienden en ik er niet bij sta.