Mijn enige dochter, mijn meisje. Een zelfverzekerde dame die met iedereen om kan gaan, jong en oud. Zonder een broertje of zusje, maar toch is het goed zo. Zij telt voor 5. Of voor 10. En omdat ik weet dat Sarah niet vanzelfsprekend is en dat mama zijn niet vanzelfsprekend is, en omdat ik weet wat ik voor mijn slechte gezondheid heb teruggekregen wil ik je mijn waardering geven, lieve Saar!

Omdat ik weet dat kinderen niet vanzelfsprekend zijn

Inmiddels weten (bijna) alle vrouwen wel dat kinderen krijgen niet vanzelfsprekend is. Alhoewel, er zijn altijd een paar vrouwelijke konijnen die denken even een kind te kunnen ‘nemen’ als ze er een willen.
Kinderen zijn niet vanzelfsprekend, want het is en blijft een wonder. Jarenlang heb ik tussen hoop en vrees geleefd en wist ik niet zeker of ik ooit wel moeder zou worden.

En dan blijf je ineens zwanger en dan komt de angst om ook dit te verliezen. Angst en onzekerheid is een bitch, maar het is ook vrij logisch na een of meerdere miskramen.
Kinderen ploppen overal en nergens bij wijze van uit de grond, terwijl er toch een aardig staaltje ‘wonderen der natuur’  aan te pas komt. Het maken lijkt vrij simpel, maar een kind krijgen is niet makkelijk.

Ik kan blijven hangen in het feit dat ik ‘maar’ een kind heb mogen krijgen, maar ik kijk veel liever naar wat ik wel heb. Sarah had mijn vierde miskraam kunnen zijn, ze had te vroeg geboren kunnen worden of zelfs kunnen overlijden in mijn buik.
Allemaal realiteit als je lotgenoten vraagt naar hun ervaring. Ik knijp ik mijn handen dat ik een dochter rond heb lopen. Al is het er maar een, het wonder is zo groot dat het er niet toe doet.

Omdat ik weet dat een gezonde dochter niet vanzelfsprekend is

Ik volg op social media een paar onwijs dappere moeders met een zorgenkindje. Net als kinderen krijgen is een gezond kind krijgen ook niet vanzelfsprekend.
Echo’s blijven voor iedereen spannend en je kent vast wel iemand in je omgeving met een zorgenkindje. Ik weet niet hoe het is om een gehandicapt kindje te hebben, wel weet ik dat er net zoveel liefde bij komt kijken als bij een gezond kindje, maar ook heel veel zorgen.

Sarah is te vroeg geboren, maar was gelukkig kerngezond. Nog steeds kan ik vol verbazing kijken naar hoe ze naar het toilet gaat en alles gewoon werkt. Of een puzzel maakt zonder problemen. Alles werkt naar behoren en dat blijft zo bijzonder.

Omdat ik weet dat jij alles waard bent geweest

Met de komst van Sarah heb ik letterlijk mijn leven op het spel gezet. Zonder haar ervaarde ik nu minder gevolgen van het chronisch ziek zijn.
Na de bevalling zijn er hart- en leverinfarcten ontstaan en daarmee heb ik een shitload aan medicatie. Ondanks mijn drie maandelijkse ziekenhuisbezoekjes, 12 pillen per dag, onzekerheid en het verliezen van mijn werk is zij het allemaal waard. Mijn bevalling was ‘makkelijk’ vanwege een keizersnede (je snapt mij wel), maar de nasleep was heftiger dan een wee.
Ondanks alle tegenslagen zou ik het er zo weer voor overhebben. Nooit heb ik het gevoel gehad dat zij schuld had aan mijn ziek zijn. Ik ben rijker dan ik was voor ik ziek werd. Dat stukje van mijn hart wat het nu niet meer doet, is elders gaan groeien. Uit liefde, voor mijn bijzondere dochter.

Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?