Het was weer zover de afgelopen dagen: een keurig lijntje bovenlipzweet kwam opzetten. Hier hoefde ik niet veel voor te doen overigens, een afwasmachine uitruimen of even naar zolder rennen was al voldoende. Bovenlipzweet, ik snap het nut niet.

Mijn eerste okselhaar kwam rond mijn 12e tevoorschijn. Overigens bleef dit de enige okselhaar die ik ooit zou krijgen, want meer kwam er niet. Trots gaf ik toe mijn oksels nooit te hoeven scheren omdat het bij één haar bleef en een beetje verdwaald dons. En nog steeds, als ik mijn arm optil, kijk ik in de ogen van slechts één haar. En om die ene gekweekte haar nu te onthoofden vind ik dan weer zonde en misschien ook wel zielig. Nee, dat ene haartje reist altijd met mij mee. Door weer en wind, in voor- en tegenspoed. Wij zijn samen een team en niet te breken (of te scheren).

Zweten doe ik dan ook nauwelijks onder mijn oksel. Ik spuit elke ochtend braaf wat Dove onder mijn armen, maar meer omdat ‘het er bij hoort’. Elk volwassen wezen met oksels spuit of smeert deodorant, is mijn overtuiging. En om mee te kunnen doen en mijzelf ook enigszins volwassen te voelen ‘deo’ ik braaf mee. Voor dat ene haartje die eigenlijk niet ruikt of voor zweet zorgt.
Het fenomeen klotsende oksels ken ik dan ook niet. Wel ‘met het zweet in je handen staan’ of het zogenaamde zweet op je bovenlip.
Als je alle donsharen gaat tellen, wint mijn bovenlip het zeker van mijn oksel. En misschien dat de plek daarom vochtiger wordt bij warmte dan mijn okselhuid. Maar please, waarom? Ik heb zoveel liever klotsende oksels dan een verzuipende bovenlip. Oksels kun je verbergen, natte oksels zijn sociaal geaccepteerd en hoort bij het leven. Althans, dat lijkt zo.

Zweet op je bovenlip lijkt totaal niet nuttig en bovendien staat het verre van charmant. Ik breng graag wat highlighter aan op het randje van mijn bovenlip, maar dikke druppels verpesten die mooie finish. Ook gaat het zweet zich bemoeien met eventuele foundation of poeder die daar tijdelijk verblijft. Bij mannen kan ik het nog begrijpen wanneer het past bij een stoppelbaard en woest aantrekkelijk uiterlijk. Maar zie je het voor je? Vrouwen met het zweet op hun bovenlip? Ik wel, maar liever niet.

In mijn tas zit vaak heel veel zooi maar niet datgene wat nou echt nodig is. Denk aan 12 haar elastiekjes, lege tubes handcrème, 9 pennen (why?) of oordopjes. Alles behalve tissues of zakdoekjes om mijn bovenlip te matteren.
Onopvallend wel te verstaan, want welke vent versier je met het deppen van je bovenlip? In plaats daarvan gebruik ik maar een mouw van mijn trui of jas of ik blaas (helemaal sexy) met mijn onderlip naar voren getuit, lucht richting de druppels. Een soort handdroger die je in veel toiletten ziet hangen, maar dan natuurlijk. En voor lul sta je helemaal, want probeer maar eens je bovenlip te drogen en in de spiegel te kijken. Zie je dat gezicht? Geen Snapchat filter nodig.

Ik herinner mij nog de avondjes op de dansvloer in de kroeg. Winter of zomer, tussen alle stinkende mensen (met okselhaar) werd het al snel warm. Nou nee, bloedheet. Wanneer je voor sluitingstijd weg was had je geluk, maar wanneer je tot het bittere eind bleef had je pech. Want zodra de lichten aan gingen kon iedereen je tomatenhoofd en bezwete bovenlip zien. Niet tof.

Ken je dat programma dat mensen met behulp van botox worden verlost van hun zweetproblemen? Ook al verafschuw ik die glimmende worm op mijn gezicht, dit gaat voor mij wel een beetje ver. Zo erg en dramatisch en alles beheersend is dit natte probleem niet. Ik drijf niet in mijn eigen lip en ik ga er psychisch niet aan onderdoor. Al had ik veel liever klotsende oksels met stoppels gehad dan bovenlipzweet. Misschien moet ik daar eens deodorant gaan spuiten.

Vertel, herken jij dat bovenlipzweet?

Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?