Lifestyle

Mijn nieuwe leven inrichten: door te moederen en te bloggen.

Naar omstandigheden gaat het redelijk goed met mij. De sessies EMDR zijn al een tijdje achter de rug en ik ben nu hard aan het werk om mijn nieuwe leven in te delen. Nieuw leven ja, want dat oude leventje van mij is er niet meer. Ik krijg het ook niet meer terug, zoals ik eerder altijd wel had gehoopt. Maar ik heb de allerbeste therapieën die er zijn: moederen en bloggen.

De psycholoog staat nu even op een zogenaamd laag pitje. Na de EMDR was het tijd om te kijken hoe ik mijn dagen in kan richten rekening houdend met mijn vermoeidheid en andere klachten. We weten inmiddels waar het vandaan komt en dat het (uitgezonderd van een wereldwonder) niet meer helemaal over zal gaan. Waar ik eindig weten we nog niet, maar het is goed om te kijken hoe ver mijn boog kan spannen zonder dat hij knapt.

En dat doe ik dus met fysiotherapie en ergotherapie, waar ik al eerder een aparte blog over schreef. Vorig jaar zat ik net volledig thuis en moest ik nog worden afgekeurd. Volledig in de ontkenningsfase vond ik dat maar overdreven, want ik zou gewoon weer aan het werk kunnen. Mijn oude leven weer oppakken, zo normaal mogelijk doen en de rest vergeten. Nou…VERGEET het maar. Tijdens de lotgenotendag van de Intensive Care bleek dat heel veel patiënten ‘last’ hadden van dit fenomeen. Doen alsof je je oude leven weer kan oppakken zodat je alles wat er gebeurd is vergeet. Maar dat kan helaas niet altijd.

Mijn dagen zullen er anders uit zien dan een paar jaar terug, dat is nu een feit én een gevoel. Eindelijk komen mijn gevoel en verstand overeen door de handen in elkaar te slaan en te kijken wat goed is voor lijf en geest. Dus niet meer de grenzen opzoeken en eroverheen willen gaan omdat ik ‘nog maar 31 ben’, maar de grenzen in de gaten houden en er niet overheen (willen) gaan. Ik hoef mij niet meer te bewijzen tegenover mijzelf, hoe ik nu ben en wat ik kan of niet kan is oké.

En dus ben ik al een paar weken bezig met het invullen van mijn dagen, het verdelen van activiteiten, het werken aan mijn conditie en vooral voldoende rustmomenten tussen activiteiten door. Dat is overigens makkelijker gezegd dan gedaan, want stel je maar eens voor hoe dat er uit ziet. Wanneer ik bijvoorbeeld wil stofzuigen, zal er eerst opgeruimd moeten worden. Nadat ik heb opgeruimd is het tijd voor pauze. Na een kwartier kan ik beginnen met stofzuigen, mits ik ben ‘opgeladen’. Na het stofzuigen is het weer tijd voor een pauze. Maar dan schieten je dingen te binnen en je ziet van alles liggen wat je ‘wel even’ doet. Maar je moet jezelf streng toespreken zodat je met je achterste op de bank blijft zitten. Opladen…

Tot zover vooral het fysieke plaatje. Op psychisch vlak gaat het voor wat betreft de PTSS eigenlijk heel goed. Maar er bleek nog behoorlijk sprake te zijn van somberheid, welke het gevolg kunnen zijn van het chronisch ziek zijn. Het accepteren, nadenken over de toekomst, etc. Door de ergo en de fysio zal de somberheid af moeten nemen. Maar behalve die therapieën heb ik nog twee hele belangrijke therapieën. Misschien voor mij wel de belangrijkste en de meest waardevolle: moederen en bloggen.

Zoals ik al heel vaak schreef brengt Sarah mij welke dag aan het lachen. Zij sleurt mij uit bed, laat mij mijn jas aantrekken om naar buiten te gaan en ik heb door haar een gigantisch groot doel voor ogen zodat ik het beste uit mijzelf wil halen. Naast moeder schrijf ik ook bijna elke dag met heel veel liefde een blog. Even heerlijk van mij af schrijven, of mensen inspireren en motiveren. Zonder dat ik het doorhad vierde ik eind november mijn tweede blogverjaardag. Nog steeds geen spijt, nog steeds heel veel plezier.

En dan nog al dat koken. Koken maakt mij zo ontzettend gelukkig en laat mij helemaal ontspannen. Ik krijg nu ook freelance opdrachten van een website waarvoor ik recepten maak en fotografeer. En vanaf januari zal er een nieuwe uitdaging zijn: met een stichting een werkgroep/platform creëren voor moeders die na de bevalling zijn opgenomen op de Intensive Care. Voor mij een hele uitdaging, maar wel een hele belangrijke.

Het is tijd om mijn nieuwe leven ‘leven’ in te blazen en in te richten. Kijken wat wel en niet mogelijk is. Schrappen, accepteren, grenzen in de gaten houden en vooral blijven genieten van al het moois om mij heen!

Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?

Print Friendly, PDF & Email

Hoi! Welkom op Lifesabout.nl. Mijn naam is Geertje. 32 jaar, levensgenieter, mama en vrouw van... Schrijven is mijn passie en dat doe ik graag over alles wat mij een gelukkig en mooi mens maakt. Denk aan health, lifestyle, moeder zijn, fashion, uiterlijk en koken. Maar ik stel mij ook kwetsbaar op en schrijf over mijn leven als hartpatiënt. Dagelijks vind je hier vooral veel positiviteit en neem ik je mee naar wat mij zoal bezighoudt. Enjoy!

Comments (10)

  • Heel veel kracht voor jou! Het gaat je lukken.
    xxx

    Beantwoorden
  • Leuk de nieuwe uitdaging. Ik heb iemand naar je verwezen, zij is zelf ook als pas bevallen moeder op de ic gelegen en kent nog meerdere ben benieuwd of ze contact met je opneemt.

    Beantwoorden
  • Zo fijn om te lezen dat het beter met je gaat. Chronisch ziek zijn lijkt me verschrikkelijk, mijn man is dat sinds vorig jaar ook en dat weten we nu sinds kort. Dat komt even rauw op je dak vallen en dan moet je er maar mee dealen. Ik vind het zo knap hoe je dat doet en complimenten dat het je ook elke keer weer lukt om te bloggen en positief te blijven!! Succes met je freelance opdrachten erbij!

    Beantwoorden
  • Mooi en motiverend geschreven. Mooie dingen liggen voor je. Succes X

    Beantwoorden
  • Ik weet zeker dat je je rust erin gaat vinden. Zo veerkrachtig ben je wel (is al gebleken). Je bent een topper Geert! X

    Beantwoorden
  • Zo trots op je, hoe je dit aanpakt! You go girl! ❤

    Beantwoorden
  • Wat een leuke nieuwe doelen komen er bij op je pad. Super geschreven, heel motiverend. Ik ben heel benieuwd welke lekkere recepten we nog terug gaan zien.

    Beantwoorden
  • Wat een verschil idd met hoe je er vorig jaar in stond. Erg motiverend en inspirerend. Ik begin zelf net een beetje uit de ontkenningsfase te komen, en vind het best pittig. Heel veel respect voor jou!!

    Beantwoorden
  • Een flinke stap in de goede richting! Heel veel succes!

    Beantwoorden
  • Mooi geschreven en ik heb er veel aan want we zitten voor een groot deel in dezelfde situatie. Bedankt dus. Ik ga het nog een paar keer lezen.

    Beantwoorden

Write a comment