Halfvol Mama

Mama dilemma’s

Sta je je kindje te verschonen, gaat de deurbel en daar is naar alle waarschijnlijkheid jouw pakje waar je al dagen op wacht. Ren je naar beneden met een naakte baby en vieze billen of maak je de klus af? Dit en nog veel meer dillema’s leg ik vandaag aan jullie voor. Zijn ze herkenbaar of niet?

Dat pakketje waar je al dagen op zit te wachten en waar voor getekend moet worden. Dat pakketje wordt nu bezorgd terwijl je net het eerste billendoekje langs de kadetjes van je kindje hebt geswiped. Het is nog alles behalve schoon, maar dat pakketje…waarom nu? Ik ben wel eens met een half bloot kind naar beneden gerend om toch de deur open te kunnen maken. De bezorger keek mij nogal vreemd aan toen hij het mini bouwvakkers decoloteetje zag van mijn dochter. Gevuld met behoorlijk wat remsporen. Een andere keer ben ik niet naar beneden gegaan en heb ik het gelaten voor wat het is. Maar jeetje, wat een timing altijd.

Terwijl je kindje slaapt heerst er voor een paar uurtjes serene rust. Wat ga je doen in die paar uurtjes? Het liefst duik je zelf ook even je bed in om bij te tanken, maar er wacht nog een heel huishouden op je. De was moet in de wasmachine, de vloer moet gezogen worden en het liefst ga je er ook nog even met een dweil overheen. Nu je toch bezig bent kan het toilet ook meteen gedaan worden en alle meubels worden afgenomen met een sopje. Op dat moment, als je even wilt gaan genieten van de rust en het schone huis, klinkt er een stem door de babyfoon. Het dutje is voorbij en daarmee ook de rust. Niks bijtanken en ook de aanblik van het schone opgeruimde huis duurde maar 10 minuten.

ehh

Of wat dacht je van je goede voornemen om je kindje helemaal geen suiker te geven? Hij of zij is al uren aan het jammeren en soms zelfs ontroostbaar, ook al neem je je kindje op schoot, geef je hem of haar een stuk fruit of speel je de hele middag. Maar na een stukje ontbijtkoek lijkt je kindje ineens zeer tevreden en blij. Ehh…ok? Hoe gaan we dat de volgende keer aanpakken? Of je komt op een verjaardag en de kindjes om je heen snoepen heerlijk van al het lekkers wat op tafel staat. Je hebt liever niet dat jouw kindje zich ook tegoed doet aan al dat vet en suiker. Maar hoe leg je dat uit aan een kindje dat het nog niet goed begrijpt?

Wanneer je kindje huilt weet je vaak of het echt verdriet is of dat het door de vermoeidheid of teveel prikkels komt. Je kent het huiltje van je kindje en weet wanneer je hem of haar uit bed haalt en wanneer niet. Maar soms betrap ik mijzelf erop dat ik toch naar boven ga ook al weet ik dat er eigenlijk niets aan de hand is. Gewoon, om even te knuffelen en nog eens een dikke kus te geven. En even met je neus door de haren gaan en ruiken. Ach, het zomaar uit bed halen zal vast geen kwaad kunnen.

mantagg

Of om juist een keer de babyfoon helemaal uit te zetten en de deur op een kier te doen omdat je een nacht wilt doorslapen in plaats van bij elk kuchje recht overeind te komen. Ik merk dat ik heel erg snel wakker schrik bij het kleinste geluidje, ook al hebben we de babyfoon zo ingesteld dat hij pas later af gaat. Sarah kan soms haar speen niet vinden en is dan even driftig aan het zoeken en begint bijna te huilen. Vaak vindt ze hem zelf, maar als de babyfoon aanstaat ben ik alweer klaarwakker om richting haar kamer te marcheren. Als ik hem uitzet hoor ik haar nog wel, maar alleen als er echt iets aan de hand is en ze begint te huilen.

We hebben trouwens een monitor in bed, onder haar matras. Deze registeert haar ademhaling en gaat af indien deze voor langere tijd stopt. Dilemma…het is eigenlijk bedoeld voor pasgeboren baby’s om wiegendood te ‘voorkomen’. Nu Sarah ruim een jaar is, is het eigenlijk niet meer nodig. Maar om hem er nou zomaar uit te halen vind ik wel een hele grote stap. Het geeft je toch wat meer vertrouwen.

Na een te korte nacht twijfelen of je met je huilende kindje mee zal brullen of niet. Je moet zo nog wel naar de winkel om wat spullen te kopen, dus rode ogen zijn niet heel handig. Maar wat is het lekker soms om als twee labiele vrouwen een potje te janken om het leven. En vooral om die veel te korte nacht. Life is a bitch.

En als laatste…je kindje ligt lekker bij je op de bank en valt bijna in slaap. Verderop knippert je telefoon en je ziet allemaal berichtjes binnenkomen. Zo nieuwsgierig als ik ben wil ik die berichtjes lezen. Alleen…ik heb een chillend kind op mij liggen. Het is even uitvogelen in welke onmogelijke posities ik mij moet wringen om, zonder haar wakker te maken, bij mijn telefoon te kunnen komen.

Dit waren de dilemma’s die ik ervaar als mama. Zijn ze herkenbaar? Heb jij een dilemma die ik niet genoemd heb? Laat het mij weten!

 

Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?

 

Print Friendly, PDF & Email

Hoi! Welkom op Lifesabout.nl. Mijn naam is Geertje. 32 jaar, levensgenieter, mama en vrouw van... Schrijven is mijn passie en dat doe ik graag over alles wat mij een gelukkig en mooi mens maakt. Denk aan health, lifestyle, moeder zijn, fashion, uiterlijk en koken. Maar ik stel mij ook kwetsbaar op en schrijf over mijn leven als hartpatiënt. Dagelijks vind je hier vooral veel positiviteit en neem ik je mee naar wat mij zoal bezighoudt. Enjoy!

Comments (11)

  • Leuk om te lezen :-)! De baby is nog in aantocht dus nog niet herkenbaar, ben benieuwd hoe het is als ze er eenmaal is.

    Beantwoorden
  • Heel herkenbaar! Leuk om te lezen hoe jij dat ervaart.

    Beantwoorden
  • Haha heel herkenbaar! Geen suiker proberen we hier ook zo lang mogelijk vol te houden en so far so good. Op zijn eerste verjaardag binnenkort zullen we de eerste uitzondering maken denk ik. Om het daarna weer op te pakken 🙂

    Beantwoorden
  • Dat laatste heb ik al heeeel lang niet meer gehad.

    Beantwoorden
    • Ik geniet er ook extra van…want ze doet het niet heel vaak en het zal steeds minder worden.

      Beantwoorden
  • Haha ik zie je al helemaal staan bij de voordeur, met dochter op de arm en oog in oog met de pakketbezorger. Inderdaad een dilemma… Dat van die telefoon willen checken terwijl je een slapende peuter op je hebt, kan ik me helemaal voorstellen. Telefoon altijd binnen handbereik hebben dus 😉 Dat van die suiker vind ik een lastige. Ik wil straks inderdaad niet dat mijn kinderen als stuiterende suikerballen door het leven gaan, maar wil ze het ook niet altijd ontzeggen als andere kindjes wel mogen. Hmmm… moeilijk.

    Beantwoorden
  • Haha heel herkenbaar!! Vooral het huishouden doen tijdens een dutje en dan als je eindelijk even wilt gaan zitten met je kopje thee alweer de kleine hoort huilen!

    Beantwoorden
  • Ugh echt alles hetzelfde hier.

    Beantwoorden

Write a comment