Lifestyle Random

Mama, blogger, echtgenote….hoe doe je dat allemaal wanneer je lijf je in de steek laat?

Oh wat heb ik vaak gedacht ‘schiet ik niet tekort in alle situaties?’ Als mama, blogger en/of vrouw van…Mijn lijf is niet meer het jonge energieke lijf van vroeger, toen alles nog eindeloos vol te houden was. Toen niets teveel was, alle dagen even spetterend waren en ik nog alles kon doen wat ik wilde. Mijn ‘ik’ en mijn lijf hebben een compleet ander leven gekregen. Hoe doe ik dat als mama? En als echtgenote en blogger?

‘Mama wanneer word je weer beter?’

Sarah weet niet beter dan dat ik beperkt ben, medicijnen slik en regelmatig naar het ziekenhuis moet. Het is voor haar zo ontzettend normaal en dat voelt heel ‘fijn’. Een tijdje terug vroeg ze aan mij wanneer ik weer beter zou worden, want zieke mensen gaan dood. Dat kwam waarschijnlijk door de gebeurtenis met mijn moeder (haar oma), waardoor ze die link legde.

Ik hoef (nog) niets uit te leggen en ze heeft zich perfect aangepast aan wat mogelijk is en wat niet. Of ze daarom ook altijd zo makkelijk is geweest weet ik niet, maar vanaf de geboorte is ze altijd een heel makkelijk en rustig kindje geweest. Misschien gewoon geluk, misschien ook niet. Hoe dan ook: ze doet het fantastisch en komt niets tekort.

Creatief zijn

Sarah en ik zijn dol op stoeien samen. We stoeien misschien wel dagelijks en het is heerlijk om dat enthousiaste koppie te zien van Saar. Alleen…het kost veel energie. Toch probeer ik elke dag een moment te stoeien en daarbij creatief te zijn. Achter elkaar aan rennen wordt hem niet, maar liggend op de bank een potje stoeien gaat al een stuk beter!

Ook een favoriet: een spelletje spelen met Saar. Knibbel Knabbel Knuisje, de Toren van Pisa….het is allemaal geweldig leuk. En…de spelletjes duren kort! Ideaal voor iemand met concentratie problemen en vermoeidheid. Je hoeft niet enorm op te letten, een spelletje duurt maar 10 minuten en je kunt hem vanaf de bank met een salontafel heel makkelijk spelen. Kortom: creatief zijn en van onmogelijke dingen mogelijke dingen maken.

En natuurlijk mag de kinderboerderij en de speeltuin niet ontbreken. Handig: de bankjes die daar staan! Ik ga daar gewoon lekker zitten en Sarah speelt en kijkt heerlijk rond. Af en toe duw ik haar op de schommel, maar ze weet zich prima zelf te vermaken.

A blog a day keeps the doctor away

Dit jaar bestaat mijn blog 4 jaar. Jaren waarin ik zoveel plezier had en heb in het schrijven en delen! Bloggen motiveert mij enorm, geeft een soort energie en een gevoel van nuttig zijn en dankbaarheid. Zonder blog was ik waarschijnlijk nu minder sociaal geweest met andere mensen, had ik geen uitlaatklep en platform om mijn spinsels te delen.

Zonder blog was ik misschien wel weggekwijnd in een hoekje. Klinkt heftig, maar het voelt wel zo. Angsten, onzekerheden, verdriet, vreugd en nog veel meer heb ik kunnen delen en daardoor is mijn hoofd een stuk rustiger. Nog een voordeel van bloggen: het kan wanneer het mogelijk is. Lukt het niet, dan lukt het niet. Dan is er geen baas die op mij wacht, geen mensen die iets van mij verwachten. Het is zo heerlijk vrijblijvend en daarmee ideaal om te combineren met chronisch ziek zijn.

In voor en tegenspoed

En dan ben ik ook nog vrouw van. Een dankbare ‘vrouw van!’ Want ik had mij geen betere vent kunnen wensen dan het exemplaar waarmee ik nu ben getrouwd. Ik voor en tegenspoed moesten we na de bevalling wel heel letterlijk nemen, maar het is niet anders. Ik probeer een gezellige, vrolijke echtgenote te zijn die open en eerlijk aangeeft hoe ik mij voel. We zijn door de jaren heen goed op elkaar ingespeeld. Zo goed, dat ik het niet meer hoef te proberen om te doen alsof alles goed is en ik mij goed voel terwijl dat niet zo is. Ik val dus zo door de mand 😉

Giorgio neemt veel taken in huis over, zoals de was, het stofzuigen, de badkamers en de toiletten…maar ook de zorg voor Sarah in het weekend. Daar ben ik enorm dankbaar voor, maar ik waak ook voor zijn rust. In het weekend vind ik dat hij uit moet kunnen rusten van zijn werk en daarom krijgen we vanaf volgende maand hulp in de huishouding.

En als laatst, iets wat ik de laatste jaren ook heb geleerd: leef! Je kunt wel eindeloos je spaarrekening spekken, aanvullen en er verder niets mee doen. Je kunt ook leven, dingen ondernemen (indien mogelijk), leuke uitjes en etentjes afspreken en genieten. Ik ben blij dat we  de laatste tijd wat quality time aan het inhalen zijn. Meer ondernemen, minder thuis op de bank zitten. Het mag dan wat extra energie kosten de dagen erna, maar het is het allemaal waard. Leef!

Volg je mij al op FacebookTwitterInstagram en Bloglovin?

Print Friendly, PDF & Email

Hoi! Welkom op Lifesabout.nl. Mijn naam is Geertje. 35 jaar, levensgenieter, mama en vrouw van... Schrijven is mijn passie en dat doe ik graag over alles wat mij een gelukkig en mooi mens maakt. Denk aan health, lifestyle, moeder zijn, fashion, uiterlijk en koken. Maar ik stel mij ook kwetsbaar op en schrijf over mijn leven als hartpatiënt. Dagelijks vind je hier vooral veel positiviteit en neem ik je mee naar wat mij zoal bezighoudt. Enjoy!

Comments (3)

  • Goed idee om een hulp in de huishouding te nemen.
    Ik wil je bedanken voor je blog! Wij koken sinds bijna vijf jaar zonder pakjes en zakjes. Regelmatig komt er een receptie van jou langs.
    Knap van je dat je, ondanks je ziekte, zo’n mooie blog kan maken waar heel veel mensen wat aan hebben.

    Alle goeds voor jou en je gezin!

    Beantwoorden
  • Goed dat jullie een hulp in de huishouding nemen! Wij hadden er toen ik klein was ook een, en dat was echt heel fijn voor mijn ouders, want zo had mijn vader als hij thuis was van (fulltime) werk alle tijd voor ons.

    Ik ben opgegroeid met een chronisch zieke moeder (Niet Aangeboren Hersenletsel) en pas toen ik ging puberen merkte ik er veel van dat ze ziek was. Daarvoor dacht ik dat alle moeders zo waren ongeveer (en tja, welke moeder heeft er niet iets? het varieert alleen hoe groot dat iets is). Wij waren vooral heel blij en trots dat wij een moeder hadden die er altijd voor ons was (in tegenstelling tot werkende moeders) en die zoveel kon (want je eigen moeder blijft de heldin van alles).

    We waren eraan gewend dat tussen 14 en 15 uur gerust werd: dan ging zij slapen, en speelden wij stil op onze eigen kamer. Zo’n rustuurtje deed ons ook goed.

    Ook als je moeder helemaal gezond is, zijn er dingen die je liever met haar doet en dingen die je liever met andere mensen doet. Dat we met mijn moeder meestal “domme” spelletjes spelen (dobbelspellen, ganzenbord: vooral afhankelijk van geluk en weinig nadenken) en niet fysiek stoeien, maakt niet uit. We konden wel met haar fietsen, knutselen, picknicken (leg eens een kleed op een gekke plek in huis en ga daarop je lunch eten), koken… Met mijn vader konden we dan wel veel stoeien, en strategiespellen speelde ik meestal bij mijn beste vriendin. Mijn oma nam ons mee naar het zwembad, naar de dierentuin of naar het theater. En met mijn opa beleefden we de grootste avonturen (vooral veel “verdwalen” in het “enge bos” en prutsen met al zijn puzzels en gereedschap). Zo heb je met iedereen iets anders wat je graag samen doet. Dat zal bij jullie niet anders zijn.

    Beantwoorden
  • Wat hierboven gezegd wordt is zo waar. Elk nadeel heeft zijn voordeel. Wat niet betekent dat we zelf voor onze ziektes gekozen zouden hebben, begrijp me niet verkeerd.
    Maar mijn zoontje is wat ouder en die ziet de voordelen dat zijn mama altijd thuis is en andere mama’s veel werken (en daardoor als ze wél thuis zijn ook nog eens heel gehaast het huishouden moeten doen). Bovendien gaan die ook nog eens sporten en op stap. Ik ben er echt altijd voor hem.
    En kinderen zijn veel flexibeler dan wij.
    Een poetsvrouw heb ik al sinds ik chronisch ziek ben. Ik kies voor de tijd met mijn zoontje en ik vind niet dat ik van mijn vriend kan vragen het hele huishouden te doen na zijn 50-urige werkweek (het weekend is voor leuke dingen, life is too short!). Gelukkig ga jij nu ook voor een poetsvrouw. Je zult er zó blij mee zijn 🙂

    Beantwoorden

Write a comment