Vandaag is mijn favoriete dag, want vandaag is de dag die telt. Gister kan niet meer veranderen en morgen is nog ver weg. Leuk bedacht, maar ook ik heb dit niet altijd gekund.  Nu kan het vaak niet anders en zal ik moeten leren leven bij de dag. Maar hoe leer je dat?

Nu ik geen agenda meer hoef open te slaan merk ik pas hoeveel ik altijd in de toekomst leefde. Ik dacht aan morgen, aan volgende week en niet aan vandaag. Maar dat is hartstikke zonde aangezien vandaag leuk genoeg is en de enige dag is die op dat moment telt.
Voor mij is het makkelijk praten omdat mijn agenda behoorlijk leeg is (op leuke afspraken en ziekenhuisbezoeken na). Wanneer je aan het werk bent is een agenda natuurlijk onmisbaar om afspraken en werktijden in te noteren. Echter toen ik nog een agenda had betrapte ik mijzelf er wel op dat ik hem vaker opensloeg dan nodig was. Ook buiten de afspraken en het werk om.  Ik keek naar volgende week, maakte mij druk om volgende week en vergat te genieten van vandaag. Langzaam maar zeker is daar verandering in gekomen.

Laat je agenda zoveel mogelijk dicht.

Natuurlijk heb je je agenda nodig als je werktijden wisselen, je veel wisselende afspraken hebt staan of je hebt het één en ander te noteren. Maar daarbuiten: laat hem zoveel mogelijk dicht. Wanneer het niet nodig is om iets te checken kun je gerust je agenda pas tevoorschijn halen wanneer dat echt nodig is.
Wat mij hielp is om meer last minute leuke afspraken te plannen. Niet ver van tevoren, maar de dag ervoor of een paar dagen van tevoren. Voordeel vond ik dat ik kort voor de afspraak beter kon aanvoelen of ik mij goed genoeg voelde of niet. Ook een tip: laat de agenda in je telefoon een seintje geven wanneer je weer in je agenda moet kijken wanneer er een afspraak gepland staat waar je je bijvoorbeeld op moet voorbereiden.

Richt je op de dingen die je vandaag gaat doen en geef ze meer aandacht.

Wat ga je vandaag doen? Welke activiteiten staan er op de planning? Richt je meer op deze activiteiten en laat alles voor morgen liggen tot het morgen is. Je kunt je hierdoor met de volle aandacht richten op wat je doen en waarom. Sta er een paar keer per dag bij stil door jezelf even op pauze te zetten. Dit lukte bij mij niet in één keer. Beetje bij beetje heb ik geoefend om een paar keer per dag even terug te gaan in het moment. En het fijne is: steeds vaker betrap ik mijzelf dat ik even de tijd neem om stil te staan bij datgene waar ik mee bezig ben.

Corrigeer jezelf als je teveel met je gedachten bij volgende week zit.

Jezelf corrigeren en ’tot de orde roepen’ werkt heel goed bij mij en is helemaal niet raar. Op het moment dat ik teveel bezig ben met iets wat volgende week plaatsvindt of op een nog langer termijn, dan dwing ik mijzelf bijna om te stoppen met nadenken over de afspraak die voorlopig nog niet aan de orde is. Ik bedenk dan dat het nog helemaal geen zin heeft om ermee bezig te zijn en dat het alleen maar ten koste gaat van mijn mooie dag vandaag.

Besef dat vandaag al voorbij is als het morgen is.

Vandaag duurt maar kort, zoals je weet maar 24 uur. Morgen is het alweer gister dat het vandaag was (eh…volg je hem nog?). De dagen vliegen en om te voorkomen dat je soms baalt dat je niet even wat meer hebt genoten van het moment, is het goed om te beseffen dat een dag voorbij vliegt. Ik denk dat iedereen wel volmondig ja kan knikken wanneer ik roep dat hoe ouder je wordt, hoe sneller de dagen gaan. Achteraf spijt van de omgevlogen, nutteloze dagen is vreselijk. Je kunt gister niet meer veranderen, vandaag nog wel.

Stop met piekeren over wat er nog komen gaat en verwacht niet het ergste.

Als er een award zou worden uitgereikt voor degene die het meeste kon piekeren en beren op de weg zag…dan stond mijn schoorsteenmantel vol. Wanneer je het ergste verwacht maak je iets steeds groter en groter en houdt het je bezig terwijl het niets met vandaag te maken heeft.
Besef dat de zorgen die je hebt meestal niet relevant zijn, helemaal niet wanneer ze in de toekomst liggen. Ik heb al vaker geschreven: piekeren over iets in de toekomst verandert niks aan de uitkomst ervan. Het geeft je alleen maar onnodig stress en het haalt je uit het moment van ‘nu’. 

Acceptatie: leer te accepteren dat het leven op dit moment is zoals het is.

Steeds was ik bezig met het leven wat ik graag zou willen hebben. Dit heeft geen zin, je bent constant aan het ‘dromen’ in plaats van in de realiteit te leven. Was ik dan niet tevreden met mijn leven? Misschien niet. Maar ook dat gaat ten koste van je dagen en brengt je nergens.
Acceptatie is een proces en misschien wel het lastigste punt van dit artikel. Het gaat niet vanzelf, het kost een hoop inspanning maar je zult er ontzettend veel profijt van hebben. Mijn leven is zoals het is en niet meer of minder. Ik kan balen, boos zijn en in een hoekje blijven liggen, maar ik kan er ook het beste van maken. Elke dag weer. Maar wel één dag per keer!

Kun jij goed bij de dag leven? Waarom wel of waarom niet? Ik hoor het graag van je!

Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?