Bij het woord slapen word ik al rustig. Vroeger als kind vond ik het vooral tijdsverspilling. Maar nu ik wat ouder ben en mijn batterij van slechtere kwaliteit is, geniet ik zo ontzettend van slapen. Waarom? Lees maar verder.
Terwijl ik dit typ zit ik bijna in het donker. De monotone ruis van de computer maakt mij wat suffig. Niet handig als je je kop er nog bij moet houden voor een stukje www.
Over een paar uurtjes ‘mag’ ik weer slapen en vind dat eerlijk gezegd elke dag weer een feestje. Het is niet zo dat ik elke nacht goed slaap. Ik lig echt wel eens wakker, bijvoorbeeld als ik aan het piekeren ben, als Sarah onrustig is, als ik pijn heb of gewoon, zonder goede reden.
Het is ook niet zo dat ik een enorm lui persoon ben dat ik slapen zo verrukelijk vind. Nee, slapen is gewoon lekker en een manier om helemaal te ontspannen.
Mijn hoofd denkt continue over van alles en nog wat. Dat doet waarschijnlijk ieder mens, vaak onbewust. Maar ik denk vooral ‘bewust’ en dat is nog best vermoeiend. Ik denk na over onderwerpen om over te schrijven, hoe het met iemand gaat, wat ik niet moet vergeten, etc.
De enige manier om het denken te stoppen is dus te gaan slapen. Rust, verder niets.
Tevens vind ik het belangrijk om de volgende dag weer fris te zijn. En fris ben ik niet na 5 of 6 uur slaap. Zoals ik al eerder heb aangegeven is mijn slaapbehoefte toegenomen en moet ik minstens de 8 of 9 uur aantikken.
Uitgerust aan mijn dag beginnen is meer uitzondering dan regelmaat. Maar als het zover is en ik heb heel lekker geslapen, dan kan ik alles weer aan. En genieten dat ik doe, de hele dag!
Dromen doe ik trouwens bijna elke nacht, iets wat ik waarschijnlijk van mijn moeder heb geërfd. Het zijn geen normale dromen over het kunnen vliegen, maar bizare en komische taferelen. Vaak kan ik ze de volgende dag prima navertellen. Zo ben ik laatst op mijn elektrische fiets naar Curacao gefietst, op één accu. Toen ik terug in Nederland was kwam ik erachter dat mijn fiets daar nog stond en kon ik weer terug. Juist, aan zo’n niveau moet je denken.
Kort nadat ik van de Intensive Care afkwam kon ik niet meer slapen. Mijn hele slaapritme was in de war omdat mijn lichaam bijna een week in slaap gehouden was.
Als het nacht werd en ik moest slapen, wist mijn lijf niet wat te doen. Van dat slapen op de IC weet ik overigens niets meer, ook niet of ik heb gedroomd.
Toen ik langzaam bijkwam droomde ik wel vaag, voornamelijk in het zwart-wit. Over kale bomen en struiken, zwarte vogels en een grijze lucht. En zwarte spaghetti. Waarschijnlijk omdat ik aan het kauwen was op de beademingsbuis.
Langzaam maar zeker lukte het mij weer om te slapen, elke nacht sliep ik een uurtje langer in dat ziekenhuisbed. En dromen, die waren nu niet zwart-wit, maar kleurrijk.
Ik weet ze nog precies na te vertellen. Het was aan zee waar ik op het strand in een stoel zat te wachten op Giorgio. Hij zat binnen ergens in een houten hut vol met gangen en lichtjes.
Ik moest hem zoeken en spoelde aan door de zee. Ook lag ik een nacht in een heel groot bed met allemaal kinderen. Het was een hemelbed waar bijna geen plaats meer was, het leek wel een opvanghuis. Bizar, hoe je bepaalde dromen onthoudt en nooit meer vergeet.
Bij slaaptekort wordt het reactievermogen minder. Je bent aangebrandt en de concentratie neemt af en dat merk ik al meteen.
Even ter vergelijking: als ik 6 of 7 uur slaap, dan voel ik mij overdag alsof ik flink ben wezen stappen. Ik laat dingen vallen, loop overal tegenaan, zie een dozijn beren op de weg lopen en moet de hele dag mijn hoofdpijn wegmasseren. Continue denk ik eraan hoe vermoeid ik ben en hoe graag ik zou willen slapen. Je kunt mij dan bijna letterlijk opvegen.
Dat is voor mij nog de grootste reden waarom slapen zo fijn is. Omdat ik mij overdag een ‘gewoon’ mens voel, in plaats van spook (of zombie, hoe je het ook wil noemen).
Normaal kunnen functioneren vind ik een basisbehoefte van iedere dag. Een dag niet kunnen functioneren, is voor mij een dag niet geleefd.
Een slechte nacht betekent dus voor mij een weggegooide dag.
Ik stop met het typen van dit artikel, als jullie dit lezen duurt het nog even voordat je gaat slapen. Voor vanavond alvast welterusten en vergeet niet te genieten van het slapen!
Comments (1)
Ik lees dit inderdaad net voor ik ook onder de wol kruip.. 🙂
Slapen is inderdaad heel erg belangrijk; ik heb ook best wel wat uurtjes slaap nodig. Toch neem ik me wel elke week voor om vroeger onder de wol te kruipen; maar dan zie je nog wat online, of op televisie, of blijf je op je telefoon tokkelen,… En voor ik het weet is het dan weer laat! 🙂 Aldus “lets call it a day!” 😉