Lifestyle My killerbody motivation

Een kleine terugval met het Killerbody dieet. Waarom is op gewicht blijven toch zo moeilijk?

Oh wat was ik trots en wat ging het mij gemakkelijk af vorig jaar. Met behulp van het Killerbody dieet viel ik maar liefst 14 kilo af! Op gewicht blijven daarna zou lastig worden, maar ging mij vast en zeker ook lukken. Tot ik weer 6 kilo aankwam. Oeps.

Onderschatten en emotie eten

Een balans vinden na het afvallen heb ik onderschat. Niet alleen dacht ik dat op gewicht blijven een kwestie van ‘uitproberen’ was, mijn denkwijze was ook niet helemaal in orde. Zo dacht ik meer te moeten gaan eten om niet meer af te vallen (maar ook ongezonder) en vond ik dat ik ‘best’ wat aan mocht komen want ik was tenslotte zoveel afgevallen. Tel daarbij op dat het lichamelijk niet zo goed ging de afgelopen maanden (te vermoeid om te sporten) en een emotionele rollencoaster vanwege mijn zieke moeder en je raadt het al….een aantal kilo’ s vlogen er zo weer aan.

Niet sporten is niet het enige waardoor je aankomt natuurlijk. Omdat ik zo moe was hing ik veel op de bank of lag ik in bed, waardoor je je al snel gaat vervelen. Mijn hoofd wilde zoveel doen, mijn lijf hield mij tegen. En wat doe je als je je verveelt en bijvoorbeeld geen boek kan lezen? Ja, dan ga je wat eten. Helemaal een fantastische combinatie wanneer Sinterklaas op de stoep staat met pepernoten, taai taai en chocolade.

Ook probeerde Ben & Jerry mij een beetje te troosten vanaf afgelopen zomer. Ik wist niet goed hoe ik om moest gaan met opnieuw verdriet doordat mijn moeder ineens ernstig ziek bleek. Ik had verdorie het verlies van mijn broer nog niet eens kunnen verwerken en nu dit. Ik vind dit geen smoes, het is zoals ik reageer op dit soort emoties. Overdag vond ik mijn geluk en heil in Sarah, in de avond zocht ik het in lekkere dingen.

De rem er optijd op

Het is niet zo dat ik mij ongegeneerd volpropte met alles wat ik kon vinden. Ik had nog steeds (gelukkig) een rem. Ik sprak met mijzelf af wat ik mocht snoepen en daarna was het klaar. Maar ja, niet kunnen bewegen en toch weer snoepen zorgt niet voor een strak lijf en een stabiel gewicht. In een half jaar tijd kwam ik dus weer 6 kilo aan. Gelukkig geen 14, maar wel 6. Een paar teveel.

En dat kan gebeuren, het is geen zonde. Het is goed dat het er niet weer 14 zijn en dat er een rem op zit. Nu de weegschaal weer 61 aangeeft in plaats van 55, gaat er gelukkig een lampje knipperen.
Tot hier en niet verder Geer, we gaan er weer even tegenaan. Zelfs met Kerst en oud&nieuw in het vooruitzicht. Want denken ‘ik begin pas na de feestdagen met al dat lekkers’ vind ik onzin. Want voor je het weet is het 8 of 10 kilo wat er weer af moet. En ook met de feestdagen kun je letten op je intake.

Sporten zal nog steeds niet vanzelf gaan, want ik merk dat ik nog steeds meer vermoeid ben dan vorig jaar. Het kan zijn dat de SLE actiever aan het worden is en ook mijn dagelijkse darmproblemen (sorry voor de #tmi) spelen een rol bij mijn energie.
Als je elke dag je eten er van onder weer uitgooit in een sneltreinvaart, verlies je een hoop vitamines en mineralen. Hopelijk geeft het onderzoek volgende week wat meer uitsluitsel en duidelijkheid.

En nu?

Tot ik weer genoeg puf heb om te sporten kan ik in elk geval de riemen van het eten weer flink aantrekken. Het boek van Fajah ligt weer op het keukenblad en ik houd voorlopig weer bij wat ik eet elke dag. De restjes pepernoten liggen in de kliko en er komt niets meer in. De koelkast ligt weer vol met groenten, kwark, eieren en fruit. Dit kunnen we!

Een terugval klinkt erg (vooral als je streng bent voor jezelf), maar hoort erbij. Afvallen is misschien makkelijk, op gewicht blijven is veel moeilijker. Maar Fajah geeft zelf ook aan dat het erbij hoort.
Geen mens is perfect en blijft zijn leven lang op een bepaald gewicht. Als je beweert na het afvallen dat op gewicht blijven ‘piece of cake’ is, dan lieg je. Menselijke struggles horen erbij, emoties horen erbij en het laat je alleen maar inzien waar je voor moet waken.

Ik zie het dus als een les waar ik van kan leren. Ik weet nu hoe mijn lijf reageert op ‘oh dit kan ik ook nog wel eten’ en op emoties. Ik weet dat er een valkuil is waar ik voor moet waken en dat ik iets eerder op de rem moet trappen dan bij 6 kilo. Ik hoop hiermee wel op gewicht te blijven, al is een kleine schommeling ook prima.
Het geeft niet, ook dit hoort bij het afvallen. Het maakt mij niet zwak en het maakt mij geen verliezer. Het maakt mij alleen maar sterk en het maakt mij een winnaar, dat ik optijd weer opsta om aan de slag te gaan!

Voor wie is dit gevecht herkenbaar?

Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?

Print Friendly, PDF & Email

Hoi! Welkom op Lifesabout.nl. Mijn naam is Geertje. 35 jaar, levensgenieter, mama en vrouw van... Schrijven is mijn passie en dat doe ik graag over alles wat mij een gelukkig en mooi mens maakt. Denk aan health, lifestyle, moeder zijn, fashion, uiterlijk en koken. Maar ik stel mij ook kwetsbaar op en schrijf over mijn leven als hartpatiënt. Dagelijks vind je hier vooral veel positiviteit en neem ik je mee naar wat mij zoal bezighoudt. Enjoy!

Comments (4)

  • Heel herkenbaar, ik loop bij een dietiste en er zat een kilo bij,maar ook ik heb gesnoept, in de auto op weg naar ons veel te vroeg geboren kleinkind, oudste zus in een verzorgings huis en zwager ernstig ziek in een ziekenhuis en geen energie om te wandelen, ook ik weet hoe het komt, dus kom op je kunt het, je zult denken wat is een kilo, nou op 90 kilo veel , dik overgewicht dus, maar ooit komt het goed, dus de knop weer om en er voor gaan, veel succes ermee!!! En sterkte met je moeder

    Beantwoorden
  • Heel herkenbaar Geertje, en ook heel vervelend!

    Ben zelf na drie kinderen best veel aangekomen. Na mijn scheiding wilde ik het roer omgooien. En ben ik ruim 20 kilo afgevallen. Voelde me geweldig… Er was zelfs weer plaats voor een nieuwe liefde. We zijn inmiddels 10 jaar verder en getrouwd met de nieuwe liefde en 7 kilo er weer bij. Ook ben ik gestopt met roken wat ook niet helpt en door mijn reuma kan ik niet zo makkelijk sporten. Afvallen vond ik net als jij niet zo moeilijk maar het behouden is gewoon heel zwaar. Zeker in jou situatie met je mama. Ik ben S,avonds door mijn reuma gewoon zo moe dat koken ondanks dat het mijn passie is er soms niet in zit. Maar ik geniet ook zo van leuke dingen doen lekkere etentjes mijn man en ik zijn ook dol op sushi. Lady,s night met vriendinnen. Tsja ik vindt het best moeilijk. Heb het boek van Fayah ook maar denk niet dat het mijn ding is. Ik ben er wel van overtuigd dat je op een bepaalde leeftijd moeilijker afvalt en dat je lijf zich schijnbaar prettig voelt bij een bepaald gewicht.

    Succes meid en sterkte met je moeder en probeer niet te streng te zijn voor jezelf.
    Gr Monique.

    Beantwoorden
  • Heel herkenbaar helaas. Vorig jaar was ik eindelijk de zwangerschapskilootjes kwijt. En nu binnen een jaar 10 kg kwijt door iets te hard werken, te veel stress en onregelmatig eten. Oeps inderdaad.

    Beantwoorden
  • […] maand ging ik met mijn (weer iets te dikke) billen bloot. Ik was vorig jaar 14 kilo afgevallen, maar er zitten er weer 6 aan. Door niet te kunnen sporten en […]

    Beantwoorden

Write a comment