Toen ik een jaar of 11 was liep ik lichtelijk teleurgesteld de kamer van de schoolarts uit. Wat bleek: ik zou niet meer veel groeien, hooguit nog een centimeter. Met dat in mijn achterhoofd moest ik alle enthousiaste nieuwtjes aanhoren van klasgenoten die nog een centimeter of 10 hadden te gaan. Oh wat wilde ik graag de lengte van een model hebben. Lange benen, lang lijf, minstens 1.75. Maar ik bleef hangen op ‘maar’ 1.63. Klein maar fijn zeggen ze toch? Alleen is het soms wel heel erg irritant.
Ringetjes met lievenheersbeestjes
Ik ben misschien gezegend met slanke handen en vingers, maar ook met kleine vingers. Gevolg: de enige ringen die ik meteen pas zijn de ringen voor kinderen. Je weet wel, die met een lievenheersbeestje er op. Schattig, maar voor iemand van 30+ niet helemaal geschikt. Ik heb altijd mijn ringen moeten laten verkleinen door de juwelier, want zelfs de kleinste maat voor volwassenen is veel te groot. Nu ik er over nadenk zou ik best eens succesvol kunnen worden in de porno industrie *proest*
Schoenen….welke schoenen?
Oké, mijn schoenmaat. Mijn linkervoet is 36 en mijn rechtervoet…maat 35. Hilarisch toch? Ook enorm handig met instappers. Of ik krijg dode tenen of ik slip er uit. Ook hilarisch (of bijna om te huilen) is de keuze die ik heb als ik een schoenenzaak in loop. Vanaf maat 37 is de keuze reuze, maar onder de 37 vind je welgeteld vaak één rekje met maat 36. Hoewel vrouwen vaak enorm blij zijn met 36, ben ik het minder. Geen keuze, of ik moet kiezen voor glitterschoenen met klittenband en Dora op de zijkant. Of Frozen, misschien nog iets leuker.
Broeken inkorten
Die lange modellenbenen kan ik dus wel vergeten. Ik heb gelukkig in verhouding wel redelijk lange (en slanke) benen, dus het zijn niet van die korte varkenspootjes. Maar broeken kopen is altijd een probleem geweest, behalve als ik een driekwart broek tegen het lijf loop, want die zit qua lengte precies goed. Dankbaar en blij ben ik dan ook met de geboorte van de skinny jeans, want daardoor vallen te lange pijpen niet meer zo op. ‘Vroeger’ was dat wel anders met wijd uitlopende broekspijpen. Je zag mijn voeten niet meer en ik struikelde regelmatig over mijn eigen broek.
‘Kunt u mij even helpen?’
Ik pleit voor trapjes en opstapjes in de supermarkt, want als kabouter ben ik genoodzaakt om regelmatig de hulp van een ander in te schakelen. Is niet erg hoor, maar als independent wannabee-woman zou ik graag alles zelf willen doen. Wanneer er niemand in de buurt is stap ik vaak in het onderste schap om zo ergens bij te kunnen. Of ik ga op de stangen staan voor de koeling. Andermans kaas en chips zijn misschien geplet, maar ik heb mijn boodschappen.
Tonnetjerond
Hoe kleiner je bent, hoe sneller je ziet wanneer je bent aangekomen in gewicht. Elke kilo vet lijkt zich te vermenigvuldigen wanneer je klein bent. Het aankomen in gewicht ziet er dan al snel ‘grappig’ uit, ongeveer zoals een regenton er uit ziet. Of een appel. Kleine mensen hoeven niet persé sneller aan te komen, maar zien er wel sneller vol uit wanneer ze aankomen. Minpuntje, of misschien juist ‘handig’ omdat je sneller ziet dat er meer vet aan je lijf hangt en dus eerder gewaarschuwd wordt.
Voor de kleine vrouwen en mannen onder mijn volgers: is dit herkenbaar?
Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?
Comments (14)
Zeker herkenbaar, vooral de kilo’s die je meteen ziet ? ik ben 1.65, helaas niet gezegend met lange slanke vingers maar kleine dikke kinderstompjes.. resultaat: ik moet altijd lange nagels hebben om te kunnen lakken anders zien m’n handen eruit als die van een uit de kluiten gewassen peuter; leuk!
Wat een heerlijk artikel met een flinke dosis humor! Klein zijn lijkt me inderdaad niet altijd makkelijk. Vooral qua schoenen en kleding lijkt het me geen feestje. Ik was als kind altijd te klein voor mijn leeftijd. Ik weet nog goed dat we bij gym altijd op volgorde van lengte moesten staan en het er dan om spande of ik een vriendin de allerkleinste van de 30 kinderen zou zijn… Op een of andere manier is het toch ‘goed’ gekomen met mijn groei en ben ik uiteindelijk bij 1.69 meter geëindigd.
Ik ben ook niet erg groot, 1.67, maar heb wel schoenmaat 41! Ik,had toch ook graag iets groter geweest, al moesten mijn voeten dan wel niet meer mee groeien.
Jup! Mijn voeten vallen wel mee.
Maar herkenning alom bij de rest! 🙂
Ik ben 1m64, maar eigenlijk vind ik dit niet zo heel klein.. 🙂 Nooit problemen mee gehad eigenlijk.. Mijn man is ook maar 1m70, dus een geluk dat ik niet groter ben 🙂
Oh wat herkenbaar!! Ben 1m57 ?
Ik ben 1.73, maar heb dus ook schoenmaat 36. Wat een crime inderdaad. Iets kopen in de uitverkoop? Forget it. Als de mussen nog dood van het dak vallen, moet ik al winterlaarzen shoppen want anders zijn ze weg. Shoppen in leuke kleine schoenwinkeltjes? No way. Alleen Omoda heeft vanaf maat 36 liggen. Dus nee niet herkenbaar, behalve de voetjes 😉 en de vingertjes overigens ook. Mijn dochter van 8 komt al heel dicht in de buurt, haha.
Haha, ik win! Ik ben 1m53 en dit blogje is wel héél herkenbaar. Alles klopt gewoon. Mensen vragen regelmatig hoe groot (of klein, haha) ik ben. En help, wat word je snel onderschat. Dat vind ik wel een groot nadeel ook. Maar ik heb het wel al meer aanvaard dan vroeger…. Toen ik jonger was, vond ik het jammer dat ik zo klein ben. Nu denk ik: klein maar fijn én het heeft ook voordelen!
Mijn dochter is 1.94, ook niet altijd even handig 😉
Hahah dit is zo herkenbaar! Ik ben 1.56 en ook ‘gezegend’ met maat 35/36. Zo leuk! Not. Ik heb wel van die varkenspootjes en ben heel blij dat ik de petite lijn van Zalando heb ontdekt. Lengtemaat 28, hoera! Ik was 35 cm bij mijn geboorte en altijd klein gebleven, dus ben het inmiddels wel gewend. Leuk geschreven 🙂
Grappig, ik heb altijd de indruk gehad dat jij heel lang bent. Minstens 1.80 dacht ik??. Zal er nu eens op letten. Kleine schoenmaat lijkt me idd wel onhandig.
Heel herkenbaar met mijn 1.57m en schoenmaat variëert tussen 35,5 en 36,5, ligt eraan wat ik koop. Maar last heb ik er niet van. Zeker niet meer nu ik wat rimpels begin te krijgen, daarvoor kreeg ik bij de Chinees telkens een lolly en als er mensen aan de deur kwamen vroegen ze naar mijn ouders. Ik vind het wel prettig om klein te zijn, omdat mensen je automatisch onderschatten en daardoor kan je juist extra knallen. ?
Wat hierboven ook al iemand zei: ik dacht ook altijd dat jij vrij lang was. Rond de 1.80m, zoals ik. Wat je zegt is waar: als je lang bent valt het niet zo op als je een paar kilo aankomt. Ik heb het altijd fijn gevonden om lang te zijn, zie geen enkel nadeel. Maar ben dan ook niet extreem lang (1.78m). Mijn moeder is precies even lang als jij en heeft me altijd op de voordelen van mijn lengte gewezen, vooral in mijn puberteit toen ik het wel even moeilijk vond (toen de jongens een tijdje allemaal kleiner waren ?.
Haha leuk artikel! Ik ben zelf ook maar 1,60m en herken het wel van die te kleine ringen en het inkorten van de broeken. Ik heb er zelf nooit problemen mee gehad, ik vind het juist wel leuk 🙂 Verder ligt toch ook wel een beetje aan je figuur denk ik of je snel dik lijkt (verhoudingen)