Ik heb ze regelmatig: een kindloos dagje. Heerlijk tijd voor mijzelf, geen rekening houden met niemand, uitslapen tot je niet meer kunt en op pad zonder voorbereidingen. Ik houd van ze, al heb ik net zo lief (of misschien nog wel liever) een dagje met Saar. Want de voorpret van zo’n dagje voor mijzelf blijkt namelijk leuker te zijn dan de werkelijkheid. Herkenbaar, mama’s?

Ik plan van alles en nog wat op de dagen dat ik voor mijzelf heb. Zowieso is dat de vrijdag, maar vaak ook nog een extra dag in de week. Dan gaat Sarah naar het KDV en heb ik heel wat uren voor mijzelf. Of voor het huis, of voor de was…of voor het bloggen, series kijken, boeken lezen en in bad liggen.
Voordat zo’n dag aanbreekt verheug ik mij keer op keer op een uitgebreid bad met scrubsessie, het scheren van mijn been met vacht of uitgebreid opmaken om vervolgens foto’s te schieten en te filmen. Ik maak lijstjes wat ik allemaal wel niet wil doen.
De kledingkast uitruimen, de badkamer poetsen en ordenen…het houdt niet op. Althans, dat is altijd de planning en daar blijft het dan ook bij. De realiteit is helaas wat anders.

Wanneer ik mijn ogen open voel ik mij sinds tijden uitgerust. En dat is ook niet zo gek, want het is al 11.00. Met een bonkend hoofd en het gevoel van een kater haast ik mij naar beneden voor koffie. Blijkbaar is mijn lijf zo gewend aan het eerder opstaan en dus eerder koffie krijgen, dat het rond 11.00 al in paniek schreeuwt om koffie. Beneden nip ik van mijn hete koffie, iets wat ik niet meer gewend ben. De rest van de dag voel ik de blaren op mijn tong. Blazen? Dat ben ik verleerd.

Mijn koffie is op en de cafeïne kickt in. Wat ga ik doen? Ga ik nu eerst douchen, dan bloggen, dan mijzelf opmaken en vervolgens filmen? Of ga ik eerst bloggen, dan douchen, dan opmaken en dan filmen? Of wil ik een video opnemen waarbij ik mijzelf opmaak? Dan zal ik eerst moeten douchen, dan filmen en opmaken om vervolgens nog te bloggen.
Ik zet mijn koffie terug op het keukenblad nadat ik de knoop heb doorgehakt: ik ga eerst douchen en dan bloggen. Mijn oog valt op het aanrecht en alle vaat. Shit, de vaatwasser moet leeg. Ik begin met opruimen en opnieuw inruimen. Ik begin schoonmaakkriebels te krijgen en begin met het poetsen van de keuken. Ach weet je wat, ik pak meteen een stofzuiger en dweil.

Anderhalf uur later sta ik onder de douche, moe maar voldaan. Beneden is schoon en al is dat iets wat niet op de planning stond, het is toch altijd een fijn gevoel. Eenmaal weer beneden drink ik nog een kopje koffie en duik ik in mijn social media. En YouTube, want er zullen wel weer nieuwe video’s online staan. Weer een uur verder kijk ik op de klok en het is inmiddels 14.00. Over twee uur moet Sarah weer worden opgehaald, dus wat ga ik doen? Filmen of bloggen? Als ik eerst wil filmen dan moet ik mij wel even opmaken.

Er schiet mij iets te binnen, ik moet nog een wijziging doorgeven aan het UWV en dat moet digitaal. Nerveus schuif ik achter het toetsenbord, want ik weer nu al dat ik er niets van zal snappen. Een uur later klik ik op ‘verzenden’ en verstuur ik een formulier met drie beantwoorde vragen. 58 minuten heb ik gedaan om het formulier te vinden op de website en 2 minuten was ik bezig om hem te verzenden. Fijn.

Ik voel mij slap en zweterig worden en al snel besef ik mij dat ik nog niets heb gegeten. Het is 15.00 en ik maak beneden een wrap. Met trillende handjes van een veel te lage bloedsuiker prop ik mijn wrap naar binnen. Zonder een stemmetje dat zegt ‘ik ook, mama ik ooook’. Zonder iemand die mij met grote ogen en een pruillip aanstaart tot ik een stukje van mijn wrap afgeef.
Ik drink weer een kopje koffie, droom even weg naar juni wanneer we op vakantie gaan en ik kijk op de klok.
Het is 15.45 en ik moet weg. Zonder mij op te maken, te bloggen en te filmen. Maar met een uitgerust lijf, een schoon huis, een verbrande tong, een momentje ontspanning onder de douche en een lunch die ik volledig zelf mocht opeten. Mijn dag was geslaagd, al heb ik uiteindelijk weinig gedaan.
Morgen is ze weer thuis en dan blog ik, maak ik schoon, maak ik mij op, neem ik een video op, speel ik politieagente, voer ik een onverzadigbare dreumes, speel ik verstoppertje, lees ik 29 keer hetzelfde boek voor, troost ik een verdrietig meisje, wandelen we samen door de winkel, houd ik mijn social media bij en sport ik. Met kind krijg ik dus meer voor elkaar dan zonder, blijkbaar word ik lui van een kindloos dagje…

Krijg jij wel veel voor elkaar op een dag zonder kinderen?

Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?