BikkelharT Random

Jong en niet meer kunnen werken. Hoe is dat?

Wanneer je jong bent lijkt de wereld aan je voeten te liggen. Studeren, solliciteren en een geschikte baan vinden lijkt heel vanzelfsprekend. Tot je pensioen blijven werken ook. Want joh, ziek worden en arbeidsongeschikt raken dat overkomt mij niet. Ik ben nog jong en ziek worden doe je als je ouder wordt. Toch? Dat had ik helaas mis…

Gek dat wanneer je jong bent en je midden in het leven staat, je gelooft dat ziek worden jou niet overkomt. Het overkomt alleen iemand die veel ouder is of in het ergste geval de buurvrouw of buurman. Maar mij niet. Zo dacht ik een paar jaar geleden ook voordat ik zwanger werd. Niet wetende dat ik na mijn bevalling arbeidsongeschikt zou raken. Waarschijnlijk voor de rest van mijn leven.

Mijn loopbaan had ik al uitgestippeld. Van verpleegkundige zou ik door willen groeien naar verplegingswetenschapper of een specialisatie in Intensive Care of Spoedeisende hulp. Mocht ik echt niet meer in de zorg willen of kunnen werken, dan zou het leiden van een team mij wel genoeg uitdaging geven. Kortom: alle kansen had ik voor ogen, alle valkuilen zag ik niet. Een paar jaar later staat er, op mijn 32e, een stempel ‘arbeidsongeschikt’ op mijn papieren.

Hoe dat is? Bizar en onwerkelijk. Het paste niet in mijn toekomstbeeld die ik had. Ook mij zou het niet overkomen dat ik ongeschikt zou worden om te werken.
Ik ben jong en vind het zo nu en dan behoorlijk confronterend. Wanneer mensen naar mijn werk vragen en ik moet  vertellen dat ik niet meer kan werken…het lijkt dan net of ik het over een ander heb. Soms besef ik het, soms ook niet.

Lijf en geest zijn het er ook niet helemaal over eens. Mijn lijf geeft duidelijk aan dat ik vaak te vermoeid ben om iets nuttigs te doen, mijn geest hangt nog ergens in 2010. Toen was ik nog volop aan het werk en bezig met het uitstippelen van mijn toekomstplannen op de werkvloer. Dat botst vaak en zorgt voor extra confrontatie.
Maar gelukkig hoor ik mijzelf de laatste tijd steeds vaker zeggen ‘het is goed zo’. Meer dan ooit besef ik dat er belangrijkere dingen zijn in het leven dan werk. En dat het nou eenmaal zo gelopen is. Alle dieptepunten geven nieuwe hoogtepunten en zijwegen kunnen ook heel spannend en leuk zijn!

Nou had ik het ‘geluk’ dat ik via mijn werk was verzekerd voor arbeidsongeschiktheid. Ik werkte als verpleegkundige voor een baas, waardoor ik geen omkijken had naar een verzekering.
Nu pas besef ik hoe belangrijk het is om verzekerd te zijn tegen arbeidsongeschiktheid. Al die tijd dat ik niet meer heb kunnen werken ben ik wel verzekerd geweest van een uitkering.

Maar wat nou als ik ZZP’er was geweest? Wat nou als ik nooit had gedacht aan een goede arbeidsongeschiktheidsverzekering ZZP?
Dan zat ik nu met lege handen. Geen geld, geen zekerheid. Ik moet er niet aan denken dat ik als ZZP’er ineens geen zekerheid meer heb. Het leven is al zo onzeker, zo blijkt.
Ook al denk je ‘dit overkomt mij niet’ en ‘ik ben nog veel te jong om ziek te worden’, geloof mij: ook jij kan plots arbeidsongeschikt raken.
Een ongeluk zit in een klein hoekje en ook jouw lichaam kan je ineens in de steek laten. Hoe fijn moet het dan voelen om verzekerd te zijn van een uitkering!

Heb jij als ZZP’er een arbeidsongeschiktheidsverzekering? Waarom wel/Niet?

*Dit is een gesponsorde post

Volg je mij al op FacebookTwitterInstagram en Bloglovin?

Print Friendly, PDF & Email

Hoi! Welkom op Lifesabout.nl. Mijn naam is Geertje. 35 jaar, levensgenieter, mama en vrouw van... Schrijven is mijn passie en dat doe ik graag over alles wat mij een gelukkig en mooi mens maakt. Denk aan health, lifestyle, moeder zijn, fashion, uiterlijk en koken. Maar ik stel mij ook kwetsbaar op en schrijf over mijn leven als hartpatiënt. Dagelijks vind je hier vooral veel positiviteit en neem ik je mee naar wat mij zoal bezighoudt. Enjoy!

Comments (4)

  • Ik werk ook voor een baas in de dementie zorg, ben je dan standaard hiervoor verzekerd?

    Beantwoorden
  • Toch niet helemaal arbeidsongeschikt, want met bloggen kun je toch wat verdienen.. en wij vinden het leuk om te lezen ;-). (Blijft natuurlijk jammer dat je je andere beroep niet meer kunt uitoefenen).

    Beantwoorden
    • True! Een beetje in de maatschappij blijven is altijd fijn (en je nuttig voelen).
      Toch voelt het niet als arbeid. Deels omdat ik het bloggen kan doen als ik mij goed voel (en in etappes) en omdat mijn man de ‘zakelijke’ kant op zich neemt.

      Beantwoorden
  • Hier ook jong en volledig arbeidsongeschikt. Nu ga ik een herkeuringstraject door en schieten er allerlei emoties door mij heen. Ik zou zo graag willen dat ik wel kan werken, maar het is gewoon niet haalbaar. En wat nou als het UWV anders beslist en ik mijn uitkering kwijtraak? Dat maakt mijn dagelijkse praktijk niet anders.
    Ik was 34 toen ik moest stoppen met werken. Ik ben nu 7 jaar verder, maar het blijft een innerlijke worsteling.

    Beantwoorden

Write a comment