Als je alle mensen onder een scan zou leggen, dan zien we er allemaal hetzelfde uit. We malen over hetzelfde, hebben allemaal verdriet, kennen het gevoel van de liefde en iedereen kan buikpijn krijgen van het lachen. Toch lijkt het steeds vaker voor te komen dat mensen online een ander de grond in moeten trappen. Vanwege een geloof, een afkomst of om een andere onzinnige reden. 

Mijn handen jeuken gigantisch wanneer ik door de Timeline van Twitter en Facebook scroll. Onder de berichten die websites als Lindanieuws en Nu.nl delen, worden de vreselijkste dingen geroepen en toegewenst. Met een versnelde hartslag klik ik snel de reacties weer weg. Maar het laat een vreemde smaak na welke ik steeds vaker proef. Is dat nou nodig, dat tuffen? Is het überhaupt nodig om reacties toe te staan onder dit soort artikelen? Is de media ook aan het veranderen en steeds meer opzoek naar clicks en sensatie, over de rug van een ander?

‘Kom ik hier bij mijn plattelandsdokter in het gehucht waar ik woon, loopt er een Moslima met hoofddoek stage als huisarts! WTF!

‘Je hebt toch wel geweigerd om je te laten helpen door haar hè?’ vroeg iemand die zich volkomen kon vinden in deze tweet. ‘Uiteraard’, schreef de man in kwestie terug.
Hij had geweigerd zich te laten helpen door een stagiaire vanwege haar hoofddoek.
Wanneer je door zijn account scrolt (is niet aan te raden trouwens), zie je keer op keer dit soort Tweets voorbij komen. Onder het mom ‘Moslims zijn slecht, het zijn allemaal terroristen’. Vervolgens passeren een aantal retweets de revu van Geert Wilders en Trump. Mijn maag keert zich om, want hoe kun je zo over je medemens denken? Moet je aan het eind van de dag niet doodmoe zijn vanwege al dat denken over een ander?

Wanneer de stagiaire geen hoofddoek om had gehad was er geen ‘probleem’ geweest voor deze meneer. Thuis had hij zich vast op zitten winden over het feit dat buitenlanders in zijn ogen ‘nooit werken en uitkeringen trekken’. Tegenstrijdig, niet? Is er een ‘buitenlander’ aan het werk, is het ook niet goed?

Voorzichtig schrijf ik dit blog omdat het toch een gevoelige kwestie blijft. Ik laat mij daarom ook niet teveel uit over racisme en geloof. Maar wat ik wel wil zeggen: het feit dat het een gevoelig punt is blijf ik vreemd vinden, want waarom zouden we elkaar niet gewoon heerlijk kunnen accepteren?
Het hoeft helemaal niet gevoelig te liggen, het hoeft niet moeilijk te zijn. Natuurlijk zijn er terroristen en mensen die op een andere manier gevaarlijk zijn voor de samenleving. Ook Nederlanders. Of Noren, Italianen, Japanners. Maar hoe gevaarlijk ben je zelf als je een heel geloof over één kam scheert? En apartheid alleen maar toejuicht?

Aangifte om redden migranten op de Middellandse zee.

In Duitsland is aangifte gedaan tegen de bestuurders van een organisatie die bootvluchtelingen op de Middellandse Zee wil helpen. De organisatie zou zich schuldig maken aan ‘het binnensmokkelen van buitenlanders’. De extreem-rechtse Duitse Identitäre Bewegung heeft gezegd blij te zijn met de aangifte.

Vluchtelingen, migranten….of volgens sommigen ‘gelukszoekers’ dobberen met gevaar voor eigen leven op een vaak veel te kleine boot rond op zee. Ze hebben alles achtergelaten om een plekje te kunnen vinden waar ze veilig zijn, waar ze wel gehoord kunnen worden en waar ze meer kans hebben op een toekomst.
Jij en ik zouden hetzelfde doen als hier in Nederland de spreekwoordelijke pleuris uitbrak. Wanneer de kogelgaten in je huis staat en je niet voor je geloof durft uit te komen. Maar wat deze mensen niet weten, is dat Nederland niet heel veel beter is.

Ze zijn welkom, laat dat duidelijk zijn. De term ‘gelukszoekers’ laten mijn maag omdraaien, want het enige wat zij zoeken is een hoopvolle toekomst. Vaak voor de kinderen, maar soms ook voor zichzelf.
De kogelgaten zitten hier niet letterlijk in de huizen en je wordt hier niet opgepakt als je een bepaald geloof hebt. Maar helaas wonen er in Nederland mensen die je afkomst en geloof ook niet in dank afnemen. Niet veel gelukkig, maar ze zijn er zeker. En ze laten van zich horen, want ze schreeuwen honderduit om social media. Ja, social media.
Aanbellen durven ze niet, want dan zouden ze face to face iets tegen je moeten zeggen. Aangenaam….Nederlanders zonder ballen.

Als het goed is, is de wereld gemaakt uit één bol aarde en water. Zonder letterlijke grenzen, want die verzinnen we er zelf bij. We ademen allemaal zuurstof in en genieten van dezelfde zon. De wereld is toch van iedereen?

‘Bidden helpt niet en God redt je niet op het moment dat je neerstort’. 

Een vliegtuig in Azië heeft een noodlanding moeten maken omdat het door een defect aan het schudden was als een wasmachine.
De piloot riep door de intercom te bidden voor een veilige landing. Dit kan natuurlijk voor paniek in een vliegtuig zorgen (omdat je door hebt dat de situatie ernstig is) en misschien had de piloot juist iets moeten zeggen om mensen te kalmeren, maar de  reacties onder het artikel waren niet mis.
Je mag vinden wat je wil over wel of niet geloven, maar houd dit lekker voor jezelf. ‘God bestaat niet dus laat dat bidden maar’. ‘Denk je nou echt dat God je redt op dat moment?’ ‘Bidden heeft geen zin he, want het is dezelfde God die jou in de problemen heeft gebracht. Get a life, ik geloof niet in die flauwekul’.

Waarom….waarom moeten we altijd iets vinden van een ander? Nooit eens positief, maar altijd negatief? Gal spuwend iemand de grond in trappen? Geeft dat een beter gevoel? Wat red je ermee? Is het soms een moeilijke opgave om andermans geloof gewoon te respecteren en het daarbij te laten? Waarom zou je gelovigen een trap na moeten geven onder een artikel over een noodlanding? De piloot gelooft (en zijn passagiers misschien ook) en jij niet, so what? Wat bereik je ermee om jezelf beter te vinden dan een ander?

Wat vind jij van dit soort reacties/nieuwsberichten? Reageer je er op of kun je het negeren?

Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?