Vorige week stelde ik een paar vragen aan mijn man, de papa van Sarah. Vandaag is het de beurt aan opa en oma. Hoe is het om opa en oma te zijn? Wat zou je je kleinkinderen willen meegeven? En hoe ziet een ideale ‘opa en oma-dag ‘eruit? Lees snel verder!

1. Wanneer werden jullie voor het eerst opa en oma?
We werden voor het eerst opa en oma van onze kleinzoon Leon, die nu ruim 4 jaar is. Met vaderdag kreeg papa een cadeautje van Siebren en Faisca en daar zat het boekje opa en oma Pluis” in. Eerst had ik het nog helemaal niet door, maar toen papa begon te gillen, wist ik genoeg. We zijn op 21 november , de dag dat Leon geboren is, meteen naar Meppel gereden en konden in het ziekenhuis dat kleine mannetje meteen bewonderen en vasthouden.
2 . Hoeveel kleinkinderen hebben jullie?
We hebben 4 kleinkinderen: Leon, Aaron, Thijs en Sarah, 3 musketiers en een jonkvrouw.
3. Wat was je verwachting van opa en oma zijn? En wat is daarvan uitgekomen of juist niet uitgekomen?
Vanaf ongeveer mijn 50e wilde ik heel graag oma worden. Het leek me geweldig. Ik heb zelf alleen maar een oma op afstand gehad die ik vanaf mijn 13e pas heb leren kennen. Het feit dat we als opa en oma zo nauw betrokken zijn is één groot feest. Jullie hebben als kinderen al van jongs af aan bij opa en oma gelogeerd en nu gebeurt bij onze kleinkinderen het zelfde. Dat Sarah één keer in de week een hele dag bij ons is, hebben we te danken aan het feit dat we in dezelfde plaats wonen. Wat dat betreft is het hebben van kleinkinderen voor mij nog mooier dan ik had gehoopt.
4. Wat voor een opa en oma willen jullie zijn voor de kleinkinderen?
Ik wil graag een oma voor mijn kleinkinderen zijn waar ze altijd terecht kunnen. Waar ze later goede herinneringen aan hebben en waar altijd een beetje meer mag dan thuis.
5. Hoe ziet de ideale ‘opa en oma dag’ eruit?
De ideale opa en oma dag is voor mij: veel met de kleinkinderen bezig zijn. Tijd hebben en maken om te spelen, te lezen, te zingen en er op uit gaan.
6. Wat willen jullie aan je kleinkinderen meegeven of leren?
Wat ik graag aan mijn kleinkinderen zou willen meegeven: wees eerlijk en oprecht, heb respect voor een ander en heb vertrouwen in de medemens en in de toekomst.
Daarom voor alle 4 de kleinkinderen het volgende gedichtje, wat ik jarenlang al klaar had liggen in mijn agenda, voor als het ooit zou gebeuren:

Je was het wachten waard;
alles aan je is mooi,
te mooi voor woorden
Als jij je ogen opslaat
en de wereld inkijkt,
hou ik mijn adem in:
dat je zomaar bestaat,
dat je daar zomaar ligt
alsof je niet een wonder bent.

Ik houd zoveel van jullie.

Liefs, oma.

1. Wanneer werden jullie voor het eerst opa en oma?
Op 21 november 2010
2. Hoeveel kleinkinderen hebben jullie?
4 kleinkinderen
3. Wat was je verwachting van opa en oma zijn? En wat is daarvan uitgekomen of juist niet uitgekomen?
Ik heb de vreugde, die mijn ouders / jullie opa en oma met jullie beleefden, meegemaakt. Ik heb ook het geluk gehad van een opa en oma dichtbij, waar je even langs kon wippen en waar je soms stierlijk werd verwend met een gehaktballetje dat “toevallig over was”, met een gekookt ei met slasaus en met knakworstjes.
Ik heb de tranen van geluk gezien in de ogen van mijn grootvader; blij met die kleine “Kuperusjes”. Zelf hadden mijn grootouders aan het eind van en net na de oorlog 2 kinderen verloren; kleinkinderen waren hoop voor een nieuwe toekomst en verzachtten enigszins het verdriet. Het leven was het leven waard!
Dus ik wist wel dat het bijzonder moest zijn!
En dat is meer dan uit gekomen.
Het gevoel is alleen lastig te beschrijven. Het geweldige geluk als zo’n klein mens je herkent, je blindelings vertrouwt, je stralend toelacht, tegen je aan hangt, met een boekje op schoot wil, je imiteert, humor begint te ontwikkelen, jou wel even vertelt met wat voor soort hagedis we te maken hebben … De manier waarop ze volslagen onbevangen de wereld tegemoet treden en gaan ontdekken …
Het is een van de meest intense gevoelens, je voelt het tot in de kern van je lijf.
Mooi is ook dat we jullie als kinderen kinderen zien hebben. En dat gaat zo mooi en vanzelfsprekend …
4. Wat voor een opa en oma willen jullie zijn voor de kleinkinderen?
Als opa wil ik gewoon mijzelf zijn; ik zou willen dat mijn kleinkinderen ook vooral zichzelf zijn.
5. Hoe ziet de ideale ‘opa en oma’ dag eruit?
Lekker “aankeutelen”. Op de grond liggen spelen met “het kleine volkje”, een eindje fietsen en blijven “goed zo’ zeggen als de zestigste auto wordt gesignaleerd, treinen kijken, naar de speeltuin, een eindje met de trein mee, knakworstjes op brood, voorlezen, toekijken hoe ze ademloos Woezel & Pip of Buurman & Buurman kijken.
Proberen ze goed op de foto te krijgen (als de digitale camera nog niet was uitgevonden zou ik waarschijnlijk straatarm zijn).
6. Wat willen jullie aan je kleinkinderen meegeven/leren?
Ik ben nogal iemand die eigenlijk steeds even verder wil lopen of rijden, om te zien wat er na een bocht of over de top van de heuvel nog te zien is.
Ik ben gewoon nieuwsgierig.
Zo ben ik ook nieuwsgierig wat er over 10 of 20 of 30 of 50 of 100 jaar in de wereld “te koop” is.
Op een gegeven moment zal ik er niet meer zijn; je kunt nou eenmaal niet eeuwig blijven leven. Naast het feit dat ik jullie dan niet meer meemaak, zal ik ook niet meer meemaken wat er “achter de horizon” in de wereld gebeurt. Wat er ontdekt wordt in het menselijk bestaan, hoe het nou eigenlijk zit met God, met het heelal, hoe wonderlijk de natuur in elkaar zit, hoe …
Ik ben blij dat jullie, kleinkinderen, weer een eindje verder achter de horizon kunnen kijken. Jullie vader en moeder kunnen lang met je meekijken. Hou je ogen goed open en kijk, wees nieuwsgierig, loop die berg op en nog even die bocht om … wie weet kijk ik met je mee! En oma met mij!
Verder wil ik meegeven of leren dat je niet meer of minder bent dan een ander mens; dat je respect moet hebben voor een ander, ook al denkt hij of zij anders dan jij.
Je mag ook respect van een ander verwachten.
Ik zou graag willen dat jullie het vanzelfsprekend vinden dat je omziet naar mensen die arm zijn, ziek zijn, leven in landen waar oorlog is … naar mensen die geen veilige plek hebben om te wonen en te leven.
Ik zou willen dat jullie bijdragen aan een wereld van vrede, die uitgaat van het goede en van de goede bedoelingen van elke mens.