Ik ben dol op Nederland. Op alle mooie seizoenen, op de nuchterheid en op oer-Hollands eten. Maar ik denk er soms weleens aan om te verhuizen naar het buitenland. Er zijn zelfs jaren geweest dat Giorgio en ik echt fantaseerden over het wonen buiten Nederland en dan met name op een paar specifieke plekken.

*Dit artikel is in samenwerking met visumbuitenland.nl

Wat ik mis in Nederland

Wanneer we weer retour zijn van een vakantie in het buitenland voelt het binnenrijden van Nederland altijd als ’thuiskomen’. Alles is vertrouwd: de mensen, de taal en de cultuur. Hier ben ik geboren en getogen en niets voelt zo fijn als de blauwe borden met witte letters boven de wegen wanneer je Nederland weer binnenrijdt.
Maar er zijn een aantal dingen die ik hier mis of die ik juist liever zou missen. Zo ben ik niet al te dol op het vlakke, Nederlandse landschap.
Ik vind de natuur (behalve de bossen en de duinen) eerlijk gezegd best saai en ik mis veel zee om mij heen. Daarnaast erger ik mij steeds vaker aan de klaagcultuur van Hollanders. Het negatieve, het zure. Ik ben van nature positief ingesteld en door de jaren heen alleen maar meer dankbaar geworden. Daardoor valt al het geklaag alleen maar meer op. Jammer!
Dan komt de vraag…zou ik dit fijne vertrouwde, klagende kikkerlandje eigenlijk wel in willen inruilen voor een ander land?

Amerika, Curaçao of toch Zweden?

Toen ik Giorgio net leerde kennen volgde er uiteraard een kennismaking met zijn moeder in Amerika. Amerika was in mijn ogen het land van alle mogelijkheden. Oneindig, groot….alles kan!
De mensen zijn gastvrij en de taal is bekend. Toch trekt Amerika mij niet meer zo erg als vroeger. Er gebeuren teveel negatieve dingen en ’the American dream’ is niet zo rooskleurig als dat het lijkt. Nee, Amerika trekt mij niet meer zoals vroeger.

Giorgio komt oorspronkelijk van Curaçao en hij woonde daar tot zijn 21e. Wanneer ik dat aan mensen vertel hoor ik vaak dat zij er best zouden willen wonen. Deels geef ik ze gelijk, want het is er ook prachtig! De zon schijnt altijd en er is veel zee en strand. Het tempo is een stuk lager en de mentaliteit trekt mij wel aan.

Maar toch…ook Curaçao kent nadelen. Het is er vrij klein en beperkt. Het onderwijs en de mogelijkheden om te werken of door te groeien zijn beperkt. Het eiland kent ook armoede en veel criminaliteit.
Hoewel Giorgio er nog veel familie heeft wonen en de zon mijn leven een stuk aangenamer zou maken, zorgen deze nadelen ervoor dat ik toch liever niet hier zou willen wonen.

En dan is er nog een land wat mij altijd heeft getrokken: Zweden. Waarom? Ik kan niet precies aangeven waarom, maar het land straalt veiligheid en zekerheid uit. De mensen zijn vriendelijk, de zorg is er goed en er is sociale zekerheid.
Nog een voordeel: Zweden ligt relatief dichtbij Nederland. Maar omdat ik dit als voordeel zie geef ik al onbewust aan dat Nederland toch echt wel ‘mijn’ land blijft.

Regelen

Voor een langere tijd naar het buitenland en/of emigreren gaat niet zomaar. Met koffers inpakken en je huis verkopen ben je er nog niet. Heel belangrijk is het aanvragen van een visum.
Tegenwoordig gaat het aanvragen van visums een stuk makkelijker dan vroeger, want je hoeft niet meer fysiek naar een ambassade. Er zijn tegenwoordig mogelijkheden om een visum elektronisch aan te vragen. Hoe fijn! Houd uiteraard wel je paspoort bij de hand en zorg voor recente pasfoto’s.

Wanneer je naar Amerika reist en minder dan 90 dagen daar wil verblijven, zul je een ESTA moeten regelen. Deze is twee jaar geldig of tot je paspoort verloopt.
In deze periode mag je zo vaak als je wilt naar de Verenigde Staten reisen. Maar….wanneer je langer dan 90 dagen in de Verenigde Staten wilt blijven moet je alsnog een visum aanvragen bij de Amerikaanse ambassade.

Ben je benieuwd hoe het aanvragen van een (digitaal) visum in zijn werk gaat? Via de website van visumbuitenland.nl zie je per land wat je moet regelen en hoe. Een visum voor Turkije aanvragen doe je bijvoorbeeld al binnen 5 minuten aan en kun je eenvoudig met Paypal of Ideal afrekenen.

Wat weerhoudt ons?

Emigreren….vroeger waren de plannen wilder dan nu. Ik hoef niet meer zo nodig naar een ander land te verhuizen. Ik denk ook dat het makkelijker zou zijn geweest wanneer Sarah er nog niet was geweest.
Nu zou ze een vreemde taal moeten leren (wat overigens met haar leeftijd makkelijk zou gaan) en van school moeten wisselen. En dan nog zijn er een aantal dingen die mij weerhouden om daadwerkelijk te gaan emigreren.

Familie. Absoluut familie. En uiteraard vrienden en ons fijne huis. Waarom zouden wij dat achterlaten? Gedurende de jaren ben ik erachter gekomen dat familie en vrienden belangrijker zijn dan wat dan ook.
Laat ons maar heerlijk reizen naar de mooiste bestemmingen om vervolgens aan het eind van de vakantie weer naar ‘huis’ te gaan, naar Nederland. Met klagende landgenoten en alle prachtige seizoenen.

En zolang wij elkaar hebben als familie voel ik mij meer dan thuis. Het is goed zo!

Heb jij weleens nagedacht om te emigreren? Of heb je serieuze plannen (gehad)?

Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?