Lifestyle Mama

Ik ben de student, zij is mijn lerares.

Gewoon vallen en meteen weer opstaan, keer op keer opnieuw proberen als iets niet lukt. En de dag? Die verwelkomen we dagelijks met plezier. Ik kan nog flink wat leren van die dochter van mij.

Elke ochtend, of het nou regent of niet. Of er nou bepaalde dingen op de planning staan of juist niets, wordt begroet met een lach. Zodra het gordijn open gaat knippert ze een beetje met haar ogen en grijnst ze van oor tot oor. Eerst krijg ik een voorstelronde van haar 6 knuffels en vervolgens zwaaien we door het raam naar de wereld. Of haar nacht nou kort was, of het nou nog vroeg is of hartstikke donker, ze lacht. Keer op keer.

IMG_0209

Na het ontbijt is het tijd om te spelen. En bij het spelen (en groter worden) hoort vallen. Vaak vallen. Op haar goed gevulde bips, op haar knieën, met haar hoofd tegen de tafel of met haar hand tussen de stoelen. Ze valt vaak, maar staat ook altijd weer op. En eigenlijk meteen, want er is geen tijd te verliezen. En als het niet lukt dan probeert ze het gewoon opnieuw. Opgeven bestaat niet in haar wereld, we blijven het gewoon steeds opnieuw proberen. Huilen lucht op en Sarah schaamt zich niet om de tranen te laten vloeien. Lachen is daarentegen de oplossing om de wereld opnieuw te betreden.

maan1

Al het kleins wat zij onderweg ziet, krijgt haar aandacht. Zij leert mij nieuwsgierig te blijven voor al dat kleins. Wat wij als volwassenen niet meer zouden zien, is de wereld voor een kleintje.  Het is jammer dat we het meeste van deze genoemde eigenschappen langzaam verliezen als we volwassen worden. Ik vraag mij regelmatig af wat daar de reden van is. Voor mij een klus om weer kind te zijn en een voorbeeld te nemen aan mijn dochter. Zij is mijn lerares en ik ben haar leerling voor het leven…en wat ga ik graag naar school!

Onthoud dus, dat huilen mag en dat lachen moet. Ben jij het hier mee eens?

Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?

Print Friendly, PDF & Email

Hoi! Welkom op Lifesabout.nl. Mijn naam is Geertje. 32 jaar, levensgenieter, mama en vrouw van... Schrijven is mijn passie en dat doe ik graag over alles wat mij een gelukkig en mooi mens maakt. Denk aan health, lifestyle, moeder zijn, fashion, uiterlijk en koken. Maar ik stel mij ook kwetsbaar op en schrijf over mijn leven als hartpatiënt. Dagelijks vind je hier vooral veel positiviteit en neem ik je mee naar wat mij zoal bezighoudt. Enjoy!

Comments (7)

  • Ja, 100% mee eens. Ik krijg hier dagelijks hetzelfde voorbeeld van mijn dochter.

    Beantwoorden
  • Leuk artikel! Fijn dat je van je dochter veel probeert te leren want zij staat inderdaad stil bij alle kleine dingetjes waar wij als volwassene gewoon voorbij vliegen. Nog veel plezier op de schoolbank 😉

    Beantwoorden
  • Wat een mooi en lief stuk zeg. Inderdaad huilen mag en lachen moet, het zijn beiden mooie emoties die voor veel ontlading zorgen. Ik lach gelukkig meer en huil een stuk minder

    Beantwoorden
  • Heel mooi geschreven en zeker de waarheid!
    De wereld door de ogen van mijn dochter zien, is een waar geschenk.

    Beantwoorden
  • Heel herkenbaar inderdaad! Elke ochtend als ik naar m’n werk ga, ben ik weer zo trots dat ik hem een kus kan geven en kan zeggen dat ik van hem houd. Hij slaapt dan eigenlijk altijd nog; sinds hij goed papa kan zeggen kijk ik uit naar de weekenden dat ik wakker word gegild door: Papa Papa Papa!! Heerlijk om dat geluid te horen en zo leer je de dag goed te beginnen en geniet je van zulke kleine dingen (die voor mij stiekem groot zijn).

    Beantwoorden
  • Helemaal mee eens! Hier wordt er ook iemand altijd zo vrolijk wakker, hoe doet ze dat toch? 😉

    Beantwoorden
  • Mooi geschreven!! Inderdaad mooi hoe dat gaat met kinderen. Het eerste dat ons zoontje ’s ochtends doet als hij wakker wordt is ook breed glimlachen! En dan liggen wij nog in de kreukels! Kinderen zijn mooie wezens!

    Beantwoorden

Write a comment