Lifestyle Mama

Hoe normaal is één kind? De vensterbank-theorie.

Typ je in Google ‘enig kind’, dan krijg je woorden als ‘zielig’ en ‘eenzaam’. Maar waarom? En wat heeft een vensterbank met planten of bloemen te maken met een gezin met één kind?

De toekomst ziet er voor ons iets anders uit dan we van te voren hadden bedacht. Er blijven helaas wat stoelen leeg aan de eettafel en een groot gezin kunnen we wel vergeten.
Er komt vast een tijd dat we verder willen kijken naar de mogelijkheden voor verdere gezinsuitbreiding, zoals draagmoederschap of adoptie. Tot die tijd is Sarah alleen. Maar blijkbaar is één kind niet normaal en heel gek.

Terwijl ik tijdens het wandelen langs een paar huizen loop, valt het mij op dat in de meeste gevallen mooie planten in paartjes prijken op de vensterbank. Let maar eens op als je langs woningen loopt; in de meeste gevallen staan er altijd twee vazen, twee lampen, twee bloempotten of twee lantaarns naast elkaar.
Bijna nooit alleen of met zijn drieën. Maar waarom? Waarom zetten we het altijd als een gehuwd stel op een vensterbank? Wat is er mis met één?

IMG_2445

Blijkbaar is iets wat alleen is of alleen staat niet juist, het voelt niet goed. Één staat gelijk aan eenzaam. Komt daar het woord eenzaam vandaan? Afgeleidt van één? Nou ben ik benieuwd, want hoeveel kinderen ken jij zonder broertje of zusje? Ik ken er heel weinig en dat vind ik eerlijk gezegd best pijnlijk.
Vragen we niet automatisch (en brutaal) na de geboorte van een kind wanneer de tweede komt? Of de derde? Indien er geen tweede komt, dan zal het wel een ‘bewuste’ keuze zijn. Maar dat vraag je toch ook niet aan een gezin met 3 kinderen? Nogmaals; wat is er mis met één?

Ik heb de vraag gelukkig nog niet gehad. Misschien komt het omdat ik er open over praat en schrijf, dat mensen op de hoogte zijn van de situatie. Maar mensen die mijn leven en mijn blog niet kennen zullen er vast wel een keer naar vragen.
Want blijkbaar is één kind nooit voldoende en nooit normaal. En dat doet soms zo zeer, vooral als je niet zelf achter die keuze staat. Wat ik zal antwoorden als mensen er naar vragen?
Ik heb nog geen idee. Mijn gekwetste ik zal in de eerste instantie boos reageren en iemand laten beseffen hoeveel pijn deze vraag kan doen. Of ik sta met mijn mond vol tanden en krijg er geen zinnig woord uit. Of ik mompel een ‘gaat je niks aan’ en loop weer door.

Ik loop terug richting huis. Wanneer ik bijna bij de voordeur ben, besef ik dat ook wij twee grote planten in identieke vazen op de vensterbank hebben staan. De vensterbank is duidelijk klaar voor een make-over, evenals ons toekomstbeeld.

 

Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?

 

Print Friendly, PDF & Email

Hoi! Welkom op Lifesabout.nl. Mijn naam is Geertje. 32 jaar, levensgenieter, mama en vrouw van... Schrijven is mijn passie en dat doe ik graag over alles wat mij een gelukkig en mooi mens maakt. Denk aan health, lifestyle, moeder zijn, fashion, uiterlijk en koken. Maar ik stel mij ook kwetsbaar op en schrijf over mijn leven als hartpatiënt. Dagelijks vind je hier vooral veel positiviteit en neem ik je mee naar wat mij zoal bezighoudt. Enjoy!

Comments (29)

  • Wat een mooi geschreven artikel, goed verwoord en heel herkenbaar voor mij. Wij hebben er 6,5 jaar over gedaan om zwanger te mogen raken van onze dochter. Dat we één kind hebben mogen krijgen is voor ons een niet te beschrijven geluk en zoals het er nu naar uitziet zal Shae ook geen broertjes of zusjes krijgen, iets wat voor ons helemaal prima is maar de buitenwereld niet lijkt te begrijpen. Zelfs mensen die heel dichtbij ons staan vragen steeds ‘wanneer de volgende komt’ of hinten ernaar, terwijl die toch beter zouden moeten weten.

    De opmerking die je vaak hoort en leest dat je met één kind geen gezin bent raakt me altijd diep. Wij zijn met ons drietjes een prachtig gezin en alles wat we ooit hebben gewenst.

    Beantwoorden
    • Dank je wel! Hoe bot sommige mensen kunnen zijn…ondertussen koesteren wij wat we wel hebben. En dat is heel veel! Niet in kwantiteit, maar in kwaliteit.

      Beantwoorden
    • Ik ben zelf enig kind. Dit was een bewuste keuze van mijn ouders, geen noodzaak. Ik heb de meest fantastische jeugd gehad die je je maar kunt wensen en altijd een hele goede band met mijn ouders gehad (mijn moeder is helaas overleden). Ik word altijd zo kwaad van mensen die raar doen over als je 1 kindje hebt. Wij hebben nu zelf een kindje en zijn ook echt een gezin. Of er nog een tweede bijkomt weten we niet. Voor mij is het gezin al compleet omdat ik dat zelf altijd zo heb gevoeld met z’n drietjes thuis. Spencer is het allermooiste op de planeet. Ik zie niet in waarom hij niet genoeg zou zijn.

      Beantwoorden
  • Ik ben zelf enig kind en er is niks mis mee hoor! Zou het niet anders willen. Maar je hebt wel gelijk, meestal zit er wel een reden achter wanneer stellen maar een kind hebben. Het is inderdaad jammer dat mensen er zo bot naar kunnen vragen wanneer de tweede komt, zeker omdat het volgens mij toch wel algemeen bekend is dat kinderen krijgen vaak geen vanzelfsprekendheid is.

    Beantwoorden
    • Bedankt voor je reactie! Er is inderdaad helemaal niks mis mee!

      Beantwoorden
  • Mooi geschreven ! En ik moet zeggen dat ik eerst ook altijd het idee had dat het sneu is voor een kindje om ‘alleen’ op te groeien. Maar het kind heeft er vaak volgens mij amper last van omdat het niet beter weet. En op school vriendjes eb vriendinnetjes zat toch?

    Beantwoorden
  • Wat een eerlijk artikel!
    Ik ken genoeg vriendinnen die enig kind zijn en die komen niets te kort. Zolang er genoeg ouder liefde en contact is met leeftijdsgenootjes (buurkindjes, klasgenootjes enz) is er naar mijn mening niks mis mee!
    Pijnlijk om te bedenken dat mensen zo snel vragen of er al een volgend kind komt. Waarom zou een kind niet genoeg zijn? En daarbij, waarom zou je daar naar vragen? Dat is toch iets heel persoonlijks?

    Beantwoorden
    • Het is ook heel persoonlijk, maar toch zijn mensen enorm nieuwsgierige wezens haha. En vaak beseffen ze niet hoeveel pijn een vraag kan doen. Fijn om te horen dat jij veel enige kinderen kent! Als moeder ben ik weleens bang dat Sarah veel gaat missen zonder broers of zussen, maar liefd krijgt ze in overvloed en vriendjes maakt ze zonder problemen. Komt wel goed denk ik!

      Beantwoorden
  • Heel mooi verwoord en ook iets herkenbaar. Mijn zoon was drie toen ik zwanger werd van de tweede en hoe vaak mensen wel niet moesten laten weten dat het wel tijd werd voor een tweede. Ik heb er nog nooit zo naar gekeken zoals jij schrijft, maar het klopt inderdaad: wat is er mis met 1?

    Beantwoorden
  • Hoi, Geertje wat heb jij dit onderwerp prachtig beschreven. Door lichamelijke gevolgen die ik heb overgehouden aan mijn zwangerschap ziet het er naar uit dat mijn dochter alleen blijft. Dit is “bekend” in mijn omgeving. Daardoor krijg ik vaak de opmerking toegeworpen dat het zo zielig is dat mijn dochter alleen blijft! Hierdoor voel ik mij soms erg schuldig. Mijn vriend baalt hier ontzettend van. Hij is enigst kind en vind dit totaal niet erg. Ik ben hierdoor ook van mening dat 1 kind niet zielig is.

    Beantwoorden
  • Mooi geschreven en zo waar. Waarom is een kind zielig als het geen broertjes/zusjes heeft?
    Ik heb de vraag wel eens grhad. Bij ons is de situatie een beetje anders. Onze dochter is al ons tweede kindje, maar toch alleen. Dus ik geef wel eens het antwoord dat zij al ons tweede kindje is..
    Uitleg waarom en zo geef ik verder niet, dat gaat anderen die van die ‘stomme’ vragen stellen niks aan..
    Leuk om de vraag te horen, is het nooit en nog steeds heel pijnlijk. Maar de toekomst met ons meisje is al een mooi cadeautje voor ons..

    Beantwoorden
  • Zelfs als je twee kindjes hebt gooien sommige mensen de domste opmerkingen eruit. Zoals wat jammer dat er zoveel leeftijdsverschil tussen ze zitten. Er zit 3.5 jaar tussen. Dan denk ik echt WAT? Tegenwoordig is iedereen maar van mening dat je gelijk weer zwanger moet worden ofzo? Ik had misschien ook liever ze iets dichter op elkaar willen hebben. Maar er was al veel twijfel of ik nog wel een zwangerschap zou willen. Gezien de vele lichamelijke klachten tijdens de zwangerschap. De tweede zwangerschap was dus ook drama en dat mensen dat niet begrepen, en nog niet doen heeft een paar vrienden doen sneuvelen maar gelukkig zijn de beste overgebleven. Ik vraag me af ben jij ook vrienden hierdoor kwijt geraakt?

    Beantwoorden
  • Ik ben ook enig kind en ook ik heb vroeger vaak de vraag gekregen of ik me niet alleen voelde (heel brutaal eigenlijk van volwassen mensen, vind ik nu) maar ik heb het eigenlijk nooit als eenzaam ervaren . Ik had vriendinnen die altijd mochten komen spelen en logeren en het was eigenlijk altijd wel gezellig en druk thuis, ook al waren we maar met drie. En met mijn vriendinnen heb ik nog steeds zo’n hechte band dat ik nog steeds geen broers of zussen mis.;) Ik vond het altijd gezellig zo ‘alleen’. Het is wel heel rot als het niet je eigen keuze is, maar voor je kindje komt het echt wel goed. Ik geloof er niet in dat het minder is en het is inderdaad niet zielig. Oh en in mijn vensterbank staat van alles drie, haha!

    Beantwoorden
  • Ik ben heel blij en ontzettend dankbaar dat ik twee kindjes heb mogen krijgen. Ik ben blij dat ik Sam een broertje heb kunnen en mogen geven maar heb serieus overwogen om het bij één kind te laten. Ik vind dat absoluut niet zielig. En wat andere mensen betreft is het nooit goed. Met veel pijn en moeite hebben wij twee kinderen en een derde krijgen, zit er niet meer in. Nog steeds krijg ik regelmatig de vraag wanneer nummer drie komt? Want Sam heeft nu dan wel een broertje en geen zusje. Tja… Je hebt een prachtig gezin meid. Laat de wereld maar kletsen. Sara had zich geen betere ouders kunnen wensen en ik ga nu uit principe kwestie die twee bloempotten in de vensterbank opsplitsen 😉

    Beantwoorden
    • Lief! En zo is het maar net 😉 die potten mogen best blijven staan hoor, hahaha.

      Beantwoorden
  • Hoi Geertje,
    Mooi beschreven. Ik kan me heel goed voorstellen dat het kwetsend kan overkomen wanneer men er naar vraagt. In gesprek gaan is altijd goed. Vaak ben je bij zo’n vraag zo overrompeld dat je niet weet hoe je moet reageren of wat je moet voelen. Vaak bij bedenk je dat achteraf. Toch is het eigenlijk best goed om bespreekbaar te maken wat zo’n vraag met je doet(hoe moeilijk dat ook is). Zo maak je degene die de vraag stelt bewust van wat hij/zij vraagt. Ik ken wel wat mensen mensen die enigst kind zijn. In sommige gevallen zou je achteraf denken, van voor hem of haar was het goed geweest. Maar dat zijn vaak mensen die niet of/minder sociaal zijn of nooit goed hebben geleerd hoe je goed moet communiceren met anderen. Maar dat is natuurlijk niet aan mij om dat zo te zeggen en dat zeg ik natuurlijk niet hard op. Wat ik me wel kan voorstellen dat wanneer je kind volwassen is en de ouders moeten verzorgd worden of wat dan ook, dan is het een voordeel dat wanneer ze broertjes of zusjes hebben dit kunnen verdelen… Maar er is niks mis met het hebben van een kind! Maar het is nooit goed hoor, mensen weten altijd wel iets te vinden wat niet goed is bij een ander. Het kan altijd meer of minder of beter. Dat is denk ik heel menselijk. Maar het is zeker wel goed om elkaar daarvan bewust te maken.

    Beantwoorden
    • Bedankt voor je lieve reactie! Het is inderdaad nooit goed of nooit genoeg helaas…

      Beantwoorden
  • A was lang alleen, en ik ben blij dat ze nu een broertje heeft. Maar dat is mijn gevoel. Natuurlijk is zij blij met haar broer, maar als hij er nooit was gekomen was ze niet ongelukkig geweest. Maar ik ga nu wel even naar mijn vensterbank kijken ????

    Beantwoorden
  • Hi Geertje,
    Ik kom je even een klein klein klein beetje geruststellen. Mocht het bij één kind blijven, wees gerust: het is echt niet erg. Ik ben zelf namelijk enigskind en heb een héérlijke jeugd gehad! Nooit heb ik naar een broertje of zusje verlangd en ik heb het altijd prima naar mijn zin gehad. Spelen met kindjes van school, buurkinderen die over de vloer kwamen en ’s avonds gewoon lekker tussen mama en papa in tv kijken. Ook later had ik het prima naar mijn zin. Doordat we maar met zijn drietjes waren konden we verre reizen maken en ik mocht altijd overal mee naar toe. Ook uit eten enz. Dus echt, het kan prima en Saar kan hartstikke gelukkig worden zonder ooit een broertje of zusje te missen!

    Beantwoorden
  • Hallo,
    Per toeval op je blog terecht gekomen. Wat een herkenbaar artikel en wat fijndat je er eens over schrijft.
    Wij hebben helaas ook maar 1 zoon en zijn zeer zeer gelukkig met hem. De vraag voor een tweede kind kan inderdaad pijnlijk zijn. Soms vindt ik het niet erg maar soms doet het toch wel pijn en kan ik er soms wel verdrietig van worden. Maar dan kijk ik naar ons wonder en wordt ik zeer gelukkig!
    Laatst kwam er een vriendje spelen en hij vroeg aan mijn zoontje of hij een b roertje of een zusje had en toen zie hij, nee hoor ik heb mijn papa en mama ????
    Dank voor je stukje en fijn om te weten dat ik biet de enige ben met deze gedachten en gevoelens

    Beantwoorden
  • Mooi geschreven! Ik ben ook enig kind en heb in mijn jeugd nooit een broertje of zusje gemist. Voor mijn moeder was het wel heel jammer, omdat ze om lichamelijke redenen het bij 1 kindje moest houden, maar heb het zelf absoluut nooit als vervelend ervaren.

    Beantwoorden
  • Wij hebben er ook eentje. Daarvoor hebben we weer andere redenen, maar je hebt inderdaad het gevoel soms dat je heel anders bent dan de rest. Gelukkig kom ik steeds vaker enigskinderen tegen. Ik vind nu – nu Anna kleuter is – dat andere kinderen toch wel heel veel ruzie hebben met broers en zussen en elkaar zo druk maken. Ik ben blij dat het hier in huis altijd lekker rustig is. En in de vakantie heeft ze al haar fantoomvriendinnetjes. Ze heeft niet eens tijd voor ons, laat staan voor een broertje of zusje 😉

    Daarbij komt ook nog dat ik twee broers heb waar ik helemaal niks mee heb. Je kunt beter geen broers en zussen hebben, dan dat je ze wel hebt en je er problemen mee hebt.

    Maar los daarvan blijft het natuurlijk altijd verdrietig dat je de keuze voor 1 kind niet helemaal zelf kunt maken en bent ‘gedwongen’ door de omstandigheden.

    Beantwoorden
  • […] Geertje van Life’s About is moeder van een dochter én hartpatiënt. Vorige maand schreef zij een prachtig artikel over hoe normaal (of abnormaal?) het is om 1 kind te hebben. […]

    Beantwoorden
  • Wij hebben bewust “maar” een kind, gewoonweg omdat we compleet zijn. Ze is nu 6 maar nog steeds krijgen we de vraag wanneer de tweede komt. We hebben ook al van alles gehoord maar het pijnlijkste was toch wel “één kind is geen kind”. Wauw die was hard en dat vergeet ik nooit meer. Ik vind het bijzonder om te merken dat als je “maar” een kind hebt, mensen dat raar vinden. Ik vind het alles behalve raar. We hebben een heerlijke sociale, ietwat verwende meid, die alles behalve zielig is 🙂

    Beantwoorden
  • Hier prijkt 1 plantje in de vensterbank en aan tafel zit 1 kindje. Ik denk dat het ook bij 1 kind blijft. Ik herken wel wat je zegt, dat het gek wordt gevonden als je 1 kind hebt, om wat voor reden dan ook.
    Jullie zijn een prachtgezin met zijn drietjes ❤❤❤

    Beantwoorden

Write a comment