Ook jij hebt het als kind vast en zeker vaak gedacht….’was ik maar groot’. Groot zijn en en het volwassen leven klinkt op dat moment geweldig. Tot je daadwerkelijk volwassen bent. Met heimwee kijk je terug naar je kindertijd. Want…wat was die tijd zorgeloos. Waarom hebben ze mij vroeger niet verteld dat ouder zijn helemaal niet zo tof is? Ze hebben mij voor veel dingen niet gewaarschuwd…
Dat het geld uit je handen vliegt.
Als kind dacht ik later buschauffeur te worden en later wilde ik een bakkerij hebben. Dan zou ik mijn eigen geld verdienen, hoe gaaf! Niet wetende dat na een studie en met hard werken, je zuurverdiende centen in rook opgaan. Aan de Belastingdienst, de boodschappen, verzekeringen en wasmachines die kapot gaan. Niks alleen maar leuke dingen doen met geld. Viel dat even tegen!
Dat alles en iedereen om je heen ziek wordt of zelfs dood gaat.
Misschien vind ik dit wel de grootste anti-climax van ouder worden: mensen om je heen worden ziek en gaan zelfs dood. En soms lijkt het wel ‘hoe ouder je wordt, hoe meer mensen wegvallen’. En niet alleen oudere mensen overlijden, ook mensen van je eigen leeftijd. Als kind lijkt het leven oneindig en zonder zorgen. In werkelijkheid zet het leven je continue met beide benen op de grond.
Dat relaties niet rooskleurig zijn.
‘Later trouw ik met mijn eigen prins en ze leefden nog lang en gelukkig’. Leuk altijd die sprookjes in films en boeken. Maar het echte leven is geen sprookje, ook relaties niet. Verkeringen gaan aan en weer uit. Liefdesverdriet komt op je pad. Teleurstellingen, mannen die je bedriegen…maar dat komt niet voor in de films en boeken die je als kind leest. Relaties zijn niet rooskleurig en kosten energie en veel input. Gelukkig zijn en blijven gaat niet vanzelf.
Dat je ooit je ouders verliest.
Ooit schreef ik een blog over dat papa’s en mama’s niet dood mogen gaan. Kort daarna kreeg mijn moeder de verschrikkelijke diagnose van uitgezaaide kanker. Papa’s en mama’s gaan dus wel dood. En soms zelfs sneller dan je zou denken. Die ijzersterke fundering die papa’s en mama’s geven valt bij iedereen op een dag weg. Helaas gaan ze wel degelijk dood en zijn ze niet onverwoestbaar. Als kind zie je dat (gelukkig) niet. Maar wat een tegenvaller…
Dat je soms moet knokken om gelukkig te zijn en te blijven.
Tegenslagen, hobbels, verdriet, ziekte en de dood…het hoort er allemaal bij. Als je er goed over nadenkt is het misschien maar beter dat je dit als kind niet beseft. Het is maar goed ook dat je als kind denkt dat ouder worden alleen maar voordelen heeft. Je zou anders alleen maar bang worden voor wat de toekomst je gaat brengen.
Maar dit is dan wél weer geweldig!
Na al die tegenvallers is het belangrijk om ook de positieve kanten van volwassen zijn te belichten. Want…je mag inderdaad zelf bepalen wat je elke dag eet! Welke kleren je aantrekt, wat je koopt en snoept. Ouder zijn brengt levenservaring met zich mee. Vrienden, collega’s en eventueel een partner en kinderen.
En weet je wat ik misschien nog wel het meest fijne vindt aan volwassen zijn? Het besef dat het leven ondanks al die hobbels gewoon heel mooi is. En dat je sterker en sterker wordt van de zwaarder wordende rugzak op je rug. Dat het leven niet voorbij is na een tegenslag en dat je het meest kleine leert waarderen.
Herken jij dit? En heb je nog aanvullingen?
Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?
Comments (1)
Dat ook als je ouder bent je nog steeds bang bent voor dingen. Ik dacht altijd dat ik niet meer angstig zou zijn als ik volwassen was. Wat een deceptie, hahaha.
Zoals je zegt, gelukkig weet je al die dingen niet als kind, want ik vrees dat je dan niet veel zin zou hebben om ouder te worden.