De vorige keer konden jullie het verhaal lezen van Lisa Smits. Vandaag vertelt Rosalinde haar verhaal. Een jonge vrouw met een aangeboren hartafwijking. Deze moeder van twee kinderen geniet van het leven, haar zoons en nog veel meer.
Kun je jezelf kort voorstellen?
Ik ben Rosalinde Krieger, 32 jaar oud en moeder van 2 zoons. De oudste heet Javlin en is 6 jaar en de jongste is 1,5 jaar en heet Benja. Ik werk 24 uur per week als senior klantenservicemedewerkster bij een medisch bedrijf en ben erg bezig met Engelen kaarten leggen en ga in de zomer een opleiding doen tot Praktiserend Engelen Expert, ontzettend veel zin in! Ik heb een aangeboren hartafwijking, transpositie van de grote bloedvaten ( Mijn linkerkamer verzorgt bij mij de kleine bloedsomloop en de rechterkamer de grote, precies andersom dus dan bij een normaal hart) . Na mijn geboorte merkte mijn moeder al snel dat er iets niet goed was (moederinstinct). De doctoren zagen niks, en vonden mijn moeder overbezorgd. Tot ik helemaal blauw werd en de artsen geen minuut later hadden moeten komen… Ik heb gelijk een hartkatheterisatie gehad en toen in 6 maanden oud was ben ik geopereerd.
Wanneer merk je in het dagelijks leven dat je een hartaandoening hebt? Welke activiteiten gaan bijvoorbeeld moeilijk?
Wat ik merk aan mijn hartafwijking is dat ik snel moe ben en weinig energie heb. Vooral in mijn zwangerschappen was dit een ramp. Ik mag geen zware sporten doen en moet mezelf in acht nemen als ik echt te moe ben. Dit gaat over het algemeen wel goed, ik weet niet beter. Het enige wat ik echt jammer vind, zijn mijn littekens die over heel mijn buik en borst lopen. Vooral als puber heb ik daar best mee geworsteld. En nog, ik vind het echt niet mooi en kan best ‘’jaloers’’ zijn op een gave huid.
Kun je gewoon werken en/of studeren?
Ja hoor, ik werk gewoon en dat gaat goed. Wel heb ik na de komst van de 2e mijn werktijden aan kunnen passen en werk ik 4 dagen tot 15:00. Zo heb ik even rust als ik thuis ben, voordat het drukke gezinsleven weer verder gaat. Langer werken trek ik gewoonweg niet (meer).
Ervaar je angst?
Nee, ik ervaar eigenlijk geen angst. Ik heb deze afwijking al mijn hele leven en is echt een onderdeel van mij geworden.
Hoe zie jij je toekomst?
Omdat het totaal onzeker is hoe de toekomst voor mij als hartpatiënt eruit ziet, probeer ik daar niet teveel bij stil te staan. Ik kan niet in de toekomst kijken en de artsen ook niet. Ik moet ieder jaar op controle, en tot nu toe zijn ze altijd dik tevreden.
Hoe gaat jouw omgeving om met je hartaandoening?
Iedereen weet dat ik een hartafwijking heb en gaat daar gewoon normaal mee om. Heb daar nog nooit problemen of scheve gezichten door gehad.
Probeer jij bewust alles uit je leven te halen? En hoe doe je dat?
Ik probeer zeker te genieten van het leven, en ik denk ook dat dat aardig lukt. Maar ik denk niet dat ik dat anders voel vanwege mijn hartafwijking. Ik heb heel veel zin in mijn Engelencursus, echt iets alleen voor mijzelf, ik kan niet wachten om daarmee aan de slag te gaan.
Wat zijn voor jou lichtpuntjes? Waar geniet je van?
Lichtpuntjes zijn voor mij mijn kinderen, Benja die nog lekker klein is en net het lopen heeft ontdekt en Javlin die al een klein beetje kan lezen, het gaat zo snel! Verder geniet ik van muziek, vrienden, mijn man en het werken met de Engelen.
Wat mis jij als hartpatiënt op social media?
Eigenlijk mis ik niks, ik ben er ook zo min mogelijk mee bezig. Lees er vrij weinig over en sta er ook niet altijd bij stil. Dit interview is de eerste keer dat ik zo openhartig praat over mijn hartafwijking. Het hoort bij mij, en de mensen die mij kennen weten dat ik een hartafwijking heb.
Heb je tips voor andere hartpatiënten?
Geniet! Geniet van het leven en alles wat daarbij hoort.
Dank je wel Rosalinde voor jouw antwoorden op mijn vragen. Inspirerend om te lezen dat je zoveel geniet van het leven, je kinderen en je hobby’s. Dat vind ik heel bijzonder!
