Hoi! Jullie lezen elke dag blogjes van mijn moeder. Serieuze verhalen, inspirerende artikelen, recepten of ervaringen en updates over het moederschap. Ze vermaakt zich prima op haar eigen stukje internet, maar wat vind ik er nou eigenlijk van?

Na de geboorte van mij werd ze ernstig ziek, nu precies twee jaar geleden. Na een aantal maanden had ze behoefte om haar verhaal en ervaring als hartpatiënt te delen en zocht ze andere blogs. Maar die vond ze niet, dus is ze er zelf één begonnen. Om haar verhalen kwijt te kunnen en alle hersenspinsels over het niet zo vanzelfsprekende leven te kunnen delen. Ook schreef ze af en toe wat over mij en hoe ze het vond als moeder en zo kwam ze in contact met heel veel andere bloggers. Ze begon met het maken van zoutarme recepten in de hoop andere patiënten te kunnen helpen bij hun zoektocht naar smaakvolle recepten zonder zout.

Wanneer ik slaap in de middag hoor ik vaak in het kamertje naast mij zacht getik. Zij schrijft dan weer een verhaal op in de hoop dat andere mensen het lezen en mooi vinden. Dat vind ik best bijzonder en het zachte geluid brengt mij tot rust. Wanneer ik moet gaan slapen, schuift ze in de avond achter haar computer. Papa brengt mij dan naar bed en na het tandenpoetsen kruip ik even op schoot bij haar voor een dikke kus.

Hoe is het om een bloggende moeder te hebben? Het is een eer om af en toe te worden vernoemd op haar blog, of wanneer ze foto’s van mij plaatst. Maar soms is het ook best irritant hoor, vooral als het over eten gaat en ze een nieuw recept maakt. Dan begint ze in de middag en ze eindigt net voor etenstijd met een ontplofte keuken. Na vaak wat gemopper en heel soms vieze woorden omdat het niet lukt, mogen we eindelijk aan tafel. Maar dan beginnen we nog niet met eten want alles moet eerst op de foto. Zit ik daar met mijn goede gedrag in mijn stoel, te kijken naar het eten. Om een goede foto te maken moet het eten eerst niet meer dampen en vervolgens wordt het bord 10 keer gedraaid voor de beste shot. Voordeel is wel dat ik zo heel afwisselend eet, want elke week probeert mama wel nieuwe recepten uit.

Ik zorg zelf voor heel veel inspiratie zegt mama. Ook al ben ik heel makkelijk (ook haar woorden), ik maak genoeg mee en ben heel erg grappig. Dat zorgt voor genoeg ideeën voor leuke blogs en foto’s. Ook ben ik vaak in het middelpunt als mama gaat vloggen. Dat vind ik trouwens maar raar, want ze praat tegen de camera terwijl de camera niets terug zegt. En dat houdt ze hele verhalen om die vervolgens met de wereld te delen. Eén keer vond ik het niet zo tof, toen kwam ze in de ochtend met camera en al mijn kamer binnen stormen terwijl ik net wakker was. En nu sta ik met mijn net wakkere hoofd op YouTube.

Maar toch ben ik wel blij met het feit dat mijn mama blogt. Ze kan zo haar hoofd leegmaken zodat we veel herinneringen er in kunnen stoppen. En ze heeft al vanaf het begin gezegd: door te bloggen en te filmen wil ze mij iets meegeven  voor later. Door alles bij te houden en wijze lessen over het leven te schrijven, heb ik later iets moois om op terug te kijken en ervan te leren. En ik vind het een eer dat ze zoveel liefde kan uiten in woorden, al fluistert ze vaak dat er voor de liefde die ze voor mij voelt geen woorden bestaan. Ik ben heel benieuwd wat ik later allemaal kan lezen en bekijken. Al hoop ik natuurlijk dat ze mij en mijn kinderen dat in levende lijve kan vertellen.

Liefs, Sarah.

Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?