Ik ben er dol op: programma’ s van de laatste tijd waar men terug gaat in de tijd. Vooral de jaren ’90, magisch! Ik vind het zo leuk om te kijken en even terug te gaan naar die jaren. Zo leuk dat ik er soms heimwee van krijg. Maar waarom?
Ze zeggen het weleens….’vroeger was alles beter’. Of het zo is betwijfel ik, maar het lijkt wel zo. In ieder geval was het toen anders, want in de jaren 90 was ik een opgroeiende tiener.
In mijn beleving was ‘alles’ toen wel beter als ik het met nu vergelijk. Voor zover je het kunt vergelijken.
Zo was er geen mobiele telefoon, de muziek was beter (vond ik), ik hoefde mij nergens zorgen over te maken en de wereld lag aan mijn voeten.
Jong zijn was fijn, want er was geen stress, geen reden om je financiele zorgen te maken, de wereld leek aardig tegen elkaar en er waren alleen maar fijne hoogtepunten.
Volwassen zijn is anders. Het geeft soms stress en zorgen. De muziek van deze tijd vind ik in de meeste gevallen geen bal aan en de wereld wordt er niet leuker op. Alles en iedereen is ‘online’ en we roepen vanachter ons schermpje de gemeenste dingen tegen elkaar.
Het leven is nu niet meer onbezorgd en bestaat niet alleen maar uit hoogtepunten. Er zijn belangrijkere dingen om je zorgen te maken, in plaats van je rapportcijfer, je merk kleding of je outfit voor het schoolfeest.
Wanneer ik vooral heimwee krijg? Wanneer ik oud speelgoed zie, foto’s, oude televisieprogramma’s, oude liedjes luister of zelfs tijdens een programma dat polities overtreders aan de kant zetten.
Vaak zitten er beelden tussen van 1995-2005. Bij elk beeld denk ik ‘ hoe oud was ik toen? Waar was ik?’ Leuk om terug te denken en weer even jong te zijn.
Maar zoals ik al schreef: ‘vroeger’ zal niet altijd beter zijn, het was anders. En het voelde toen gewoon, alsof het niets bijzonders was. Jaren zijn daarmee voorbij gegaan dat alles voor de wind ging. Alles en iedereen leek voor eeuwig te bestaan.
Ik denk dat ik daarom achteraf te weinig heb genoten en heb stilgestaan bij wat er allemaal was. De hoogtepunten heb ik onthouden, zoals de goede muziek en een stukje zorgeloos leven. Maar bewust stilstaan deed ik toen niet.
Ik ging door totdat het ‘later was’. Nu dus. En ik blik graag terug met heimwee om weer even dat gevoel te hebben. De tijd gaat te snel en zo ook het verleden.
Of ik terug zou willen naar de jaren ’90? Misschien wel, voor eventjes. Even de sfeer proeven, de mensen om mij heen opnieuw beleven. Naar mijzelf in de spiegel kijken en genieten van het offline leven. Maar ik zou al snel weer terug willen naar nu, want ook nu is toch wel heel erg fijn. Door wat er allemaal gepasseerd is en door ‘vroeger’ heb ik geleerd om meer in het nu te leven.
Bewuster, vaker stilstaan en vaker mijzelf zien in de spiegel. Alles wat ik vroeger graag had willen doen. Maar die muziek van nu, nee…
Herken jij het? Een beetje heimwee naar vroeger? En wat maakt ‘vroeger’ zo fijn om aan terug te denken? Naar welk jaar zou jij wel even terug willen?
Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?
Comments (5)
O Geertje, wat ontzettend herkenbaar allemaal.
Ik zat net ff te googlen op ‘heimwee naar de jaren 90’ en toen kwam ik ook hier (mijn tienerjaren waren ook jaren 90)
Inderdaad, je dacht toen nog helemaal niet aan geldzaken, verantwoordelijkheden (hooguit huiswerk of sport trainingen), en je had nog een heel leven voor je, je wilde graag een jaartje ouder worden.
Ik heb daarnaast ook moeite met ouder worden. Zie er nog altijd vrij jong uit, en nog fit enzo, maar heb te vaak het gevoel dat het mooiste van mijn leven wel al achter me ligt. Ik wil ook niet teveel vooruitkijken, ik luister liever nineties muziek, kijk series, uitgaansfotos en sportfragmenten van die tijd, en als ik Ajax de champions league en wereldbeker in 1995 zie winnen met de spelers van toen, moet ik veel moeite doen om het droog te houden.
Ik word daar heel gelukkig en weemoedig/verdrietig tegelijk van.
Ik heb ook het gevoel dat ik bepaalde dingen beter anders had kunnen doen. En intenser te genieten. Zucht.
Misschien ben ik zelf wel gewoon een beetje hopeloos 😉
In elk geval bedankt voor het mooie artikel.
[…] runnen van een bedrijf met je telefoon. Er is een hoop verandert. Maar wat heb ik soms toch een heimwee naar vroeger, toen Social Media en de onrust dat een telefoon kan geven nog niet […]
Haha ja dat heb ik ook! Ik denk vaak aan mijn middelbare school tijd. Los van het huiswerk, lekker zorgeloos! Zoals je omschrijft Geertje, bij het horen of zien van bepaalde dingen denk ik dan ook ‘Hoe oud was ik toen?’ en ‘Wat deed ik toen?’. Bijv. bij het horen van liedjes van de jaren 90 en begin 2000 denk ik aan de videoclips op TMF en MTV tijdens het huiswerk maken. En ik heb veel goeie herinneringen aan mijn PlayStation 1. Echt nostalgische gevoelens allemaal.
Alleen iets re-creëren zal nooit hetzelfde zijn. Nostalgie is natuurlijk niets meer dan de gedachten aan vroeger, ontdaan van de zorgen. En ja dat geeft zeker een prettig gevoel! Soms is de herinnering aan iets van vroeger misschien wel leuker dan de beleving zelf van toen haha.
Als je je nu zou inbeelden dat je 20 jaar ouder bent en zou willen dat je weer 20 jaar jonger bent. Dat is nu! Dus inderdaad meer stilstaan bij het leven en wat je allemaal doet en meemaakt. Dan ging de tijd achteraf gezien ook niet zo snel, iets wat ik om me heen wel veel hoor.
Bedankt voor je stukje, heel leuk om te lezen.
Ik ben geboren in 1971, mijn glory dagen waren de jaren 80, miz betere muziek dan de jaren 90 waar die takke herrie begon van house en andere shit muziek … enfin ik dwaal af
Ook ik denk met weemoed terug aan vroeger, het onbezonnen leven, geen mobiele telefoons, geen Social media en de andere zooi
Wat een geweldige tijd met alleen woensdagmiddag tv voor kinderen ipv 1.000 zenders en heel de dag tv
Het ging in die tijd een stuk relaxter. Als je ergens ging werken had je een sollicitatiegesprek met de baas en niet met zo een kneuterige HR muts die onnozele vragen stelde.
Je ging met je vrienden echt buiten spelen ipv online tegen elkaar. Minder stress, minder zorgen….
Ik ben in 1985 geboren en ik denk vaak terug aan de jaren 90 en 00. Daarna de jaren 10 die beleefde ik anders, omdat ik toen allang volwassen was en die jaren nu nog maar kort geleden zijn (het is 2023 als ik deze reactie plaats).
De herinneringen van de jaren 90 en 00 zijn voor mij heel erg waardevol. Ik zat tot en met 2003 op school. Wat op mij heel veel indruk heeft gemaakt was de verkeersituatie die ontstond bij buitenschoolse activiteiten van de scholen. Toen wij (leerlingen en leerkrachten) wegen/straten overstaken kreeg het autoverkeer geen voorrang, maar wel een stopteken met het maken van een handgebaar door een leerling(e) of leerkracht, die midden op de weg ging staan. De auto’s moesten stoppen voor onze schoolklassen en blijven staan wachten totdat iedereen was overgestoken, zodat wij als groep veilig door het verkeer konden lopen of fietsen. En dat is best wel stoer, want daar genoot iedereen van.