Halfvol

Halfvol. Verwerking en omgaan met tegenslagen

1n       2n

Er gebeurt veel in een mensenleven. Zowel positief als negatief, om te leren en om (meer) te genieten.
Maar er kan ook meer gebeuren dan je lief is en dan je in de eerste instantie aankan. Ik denk dat iedereen wel iets kan noemen wat zo heftig is, dat het je leven (even) op zijn kop zet.
Op het moment dat er iets ingrijpend op je pad komt, lijkt het alsof dat gevoel wat je ervaart voor altijd aanwezig zal zijn en voor altijd je leven zal beheersen. Maar dingen slijten.
Voordat je het een plekje kunt geven, gaat er heel wat aan vooraf. Ik heb het dan over verschillende fases die je doorloopt voordat je tot die acceptatie komt.
Ik zal een uitleg geven over deze het proces van verwerking, met mijn eigen verhaal als voorbeeld. Ben je benieuwd naar deze uitleg? Lees dan verder.

1. Ontkenning. Het feit dat met name mijn hart schade had opgelopen, vond ik erg moeilijk te bevatten. Het kon niet. Of misschien was het een foutieve meting geweest?
De ontkenningsfase werkt als een soort beschermingsmechanisme en is heel normaal. Hierdoor laat je gedoseerd alles op je afkomen.
Gek dat ik ook deze fase door heb gemaakt, terwijl ik als verpleegkundige als geen ander weet wat de betekenis is van een hartecho of de hartenzymen die in grote
getalen aanwezig waren in mijn bloed.
2. Woede. Fase 2 ontstaat over het onrecht dat plaatsvindt. Je beseft het en het maakt je boos. Ik kan mij niet goed herinneren dat ik echt boos was, ik was meer verdrietig. Hoe kon dit nou? Waarom? Ik heb er veel door moeten huilen, ik vond het oneerlijk. Maar deze emotie heeft zeker nut, aangezien je hierdoor wat afstand kan nemen.
Goed is om over je woede of verdriet te schrijven. Ik heb dat zelf pas later gedaan, omdat mijn handkracht simpelweg nog te slecht was in het begin. Ik heb er wel veel over nagedacht en gepraat.
3. Onderhandelen en vechten. In deze fase ontstaat machteloosheid en dit proberen we te onderdrukken door vragen te stellen als ‘ wat als’.
Had ik iets anders aan moeten pakken? Had ik nooit zwanger moeten worden? Had ik vanaf dag 1 moeten eisen dat ik naar een ander ziekenhuis wilde? Schuldgevoel is makkelijker te accepteren dan machteloosheid. Je hebt dan het gevoel nog enige grip te hebben. Ook kan men in deze fase doelen aan zichzelf stellen of beloftes te doen (marathon lopen, grote aankopen doen).
De ‘wat als’ momenten heb ik gehad in de eerste weken dat ik thuis was. Ik had het gevoel die machteloosheid te moeten doorleven.
Ik doorliep allerlei scenario’ s; vooral over het feit dat ik was overleden. Op het moment dat je hoort hoe groot die kans was om te overlijden, ga je je dat ook inbeelden.
Ik heb mijn eigen begrafenis ingebeeld, hoe mijn familie aan de keukentafel mijn begrafenis aan het regelen waren, hoe ik in het mortuarium lag, of mensen mij zouden missen.
En het meest pijnlijke: dat mijn dochter haar moeder moest herinneren door middel van foto’ s. Het klinkt allemaal heel raar en heftig, maar dit was blijkbaar nodig in
de fase van machteloosheid.
4. Verdriet. Een gevoel van verlies, afscheid, verandering. Deze fase kan lang duren, maar dit is nodig. Het is nodig om zo het proces langzaam af te sluiten. Het enige wat je kunt doen is accepteren en doorzetten en erover praten.
Nachtenlang heb ik in bed gehuild, toen er weer beelden door mij heen gingen van het ziekenhuis, of als ik mij bedacht hoe het ook had kunnen aflopen.
Nog steeds heb ik heel af en toe zo’ n moment. Maar dat is goed, dat is oké. Ze zorgen voor opluchting en het zal steeds minder frequent worden. Het helpt mij om te focussen op de dingen die ik leuk vindt.
5. Acceptatie. Je weet dat de realiteit niet leuk is, maar je kunt ermee verder. Je weet dat er nog genoeg mooie dingen in het leven zijn om van te genieten. Het is goed, zoals het nu is.
Ik kan je vertellen dat ik nog maar kort in deze fase zit, ongeveer een paar weken. Maar het voelt goed. Ik heb geen andere keuze dan te accepteren en door te gaan. Voor mijn man, mijn dochtertje en voor mijzelf. Maar gelukkig voelt dit niet als een verplichting, maar als een zegen. Wat ben ik blij en gelukkig dat ik er nog ben en dat ik in staat ben te genieten van alles om mij heen.

Dit waren 5 fasen van rouw van Kubler-Ross, misschien heb je er wel eens van gehoord.
Rouw heeft niet alleen te maken met de dood, maar met alles in het leven wat ingrijpend is en wat aanpassing in je leven vraagt.
Om deze fasen zo goed mogelijk te doorlopen, zijn een aantal dingen belangrijk. Ik zet ze voor je op een rijtje.

1. Praat erover. Met familie, vrienden, collega’ s, etc. Ben je net als ik geen geboren prater? Geef dat aan en probeer het toch, want het lucht erg op.
2. Schrijf erover. Dit kun je doen naast het praten erover. Maar als het je toch niet lukt erover te praten, dan is schrijven een goede optie.
Het zorgt voor overzicht en rust in je hoofd. Tevens lucht het ook erg op. Je kunt, als je wilt, je verhaal ook laten lezen aan je familie of vrienden.
3. Familie en vrienden. Zij zijn zo ontzettend belangrijk. Een schouder, een arm, een oor en een klankbord. Zij zijn het allemaal. Familie en vrienden zijn er voor je in voor-en tegenspoed. Nu als het tegenzit en straks om met je mee te genieten en leuke dingen te doen.
4. Blijf bezig. Zorg dat je niet stil blijft zitten, maar zoek afleiding en een goede balans tussen activiteiten en ontspanning. Zoek dingen op die je leuk vindt, ga er op uit.
Zoek iets waar je je met hart en ziel voor in kunt zetten (start bijvoorbeeld een Blog!)

Ik hoop dat dit artikel nuttig was voor jou om te lezen. Is het herkenbaar? Of helemaal nieuw voor je?
Heb je goede tips en ideeën die je wilt delen? Ik hoor ze graag!
Je kunt ze hieronder kwijt bij reacties, of even een mailtje sturen (zie contact)

Print Friendly, PDF & Email

Hoi! Welkom op Lifesabout.nl. Mijn naam is Geertje. 32 jaar, levensgenieter, mama en vrouw van... Schrijven is mijn passie en dat doe ik graag over alles wat mij een gelukkig en mooi mens maakt. Denk aan health, lifestyle, moeder zijn, fashion, uiterlijk en koken. Maar ik stel mij ook kwetsbaar op en schrijf over mijn leven als hartpatiënt. Dagelijks vind je hier vooral veel positiviteit en neem ik je mee naar wat mij zoal bezighoudt. Enjoy!

Write a comment