Halfvol Lifestyle

Die groene blaadjes….zie jij ze nog?

In een blog een paar jaar geleden (klik hier) schreef ik al eens over mijn verwondering over het feit dat het lente werd, terwijl ik op een ziekenhuisbed lag. Voor mijn raam stond een boom met frisse jonge groene blaadjes. En onderweg naar huis leek de hele wereld nieuw. Maar wees eens eerlijk, hoe verwonderd ben jij?

Ik beloofde mijzelf drie jaar geleden nadat ik weer naar huis mocht plechtig om al het moois om mij heen voor altijd te waarderen. Ook al komen er elk jaar weer nieuwe groene blaadjes, het zou even speciaal moeten zijn als na die keer dat ik in de auto zat op weg naar huis.
Weg van het ziekenhuis, weg van de ‘bijna dood’ en weg van alle muren. Op naar mijn oude vertrouwde leven, een nieuw avontuur als mama en op naar al het moois wat de wereld te bieden heeft. Tegelijkertijd was ik bijna bang dat ik het gewone op een gegeven moment niet meer zo zou waarderen. Omdat het zo ‘gewoon’ wordt, zo vanzelfsprekend.

Maar die groene blaadjes aan de boom blijven groener dan vroeger. Ik let al op ze vanaf het begin, wanneer ze nog in een knop zitten. Nieuwsgierig en bijna ongeduldig kijk ik naar ze en wacht ik tot ze uitkomen. Ook de bloemen zoals narcissen en krokussen worden goed in de gaten gehouden. Want bijzonder blijft het op de één of andere manier. En gelukkig niet zo vanzelfsprekend.

Herken je dat? Dat de lente, de bijbehorende zon en de natuur voelen als een nieuw en fris begin? Dat je het gevoel hebt dat er een donkere grijze deken van je afvalt en je eindelijk je kop weer boven het zand mag steken, als een mol. Verblind door het licht van de zon bekijk je al het groen om je heen. En die zon….wat een heerlijk warm welkom!

Terwijl ik dit allemaal schrijf zie ik links van mij uit het raam een boom in onze tuin. De takken wiegen een beetje heen en weer en de boom laat al vol trots zijn groene knoppen en blaadjes zien. Jonge frisse, klaar om een zomer lang te shinen. Maar hoe vaak ik ook naar links kijk en hoe vaak ik ook langs die boom kijk, ik blijf ze zien. Ze blijven net zo mooi en net zo bijzonder.
Gelukkig nog steeds niet vanzelfsprekend.

Waarom is het zo belangrijk om ze te blijven zien? Niet om iets bij je af te dwingen of om zweverig over te komen, maar omdat het zien van die blaadjes niet vanzelfsprekend is.
Voordat mijn opa overleed hoorde ik mijn vader zeggen ‘ik denk niet dat hij de blaadjes nog groen zie worden’. En hij had gelijk, want mijn opa overleed in februari. Mijn broer is overleden in de winter en heeft ook nooit kunnen beseffen dat de lente van 2015 zijn laatste zou zijn. Dat hij de bomen nooit meer vol en groen zou zien worden.

En ook ik had de blaadjes bijna niet meer kunnen bewonderen. Toen ik het ziekenhuis in ging in 2014 waren de bomen nog kaal. Een maand later werd ik naar huis gereden en zag ik een compleet andere wereld. Maar meteen besefte ik: dit is niet normaal, dit is niet gewoon.
Het hoort niet zomaar bij het leven, het is een voorrecht om de blaadjes weer aan de bomen te zien groeien. Want niemand heeft zwart op wit dat het een jaar later opnieuw kan. Dus geniet nu en bewonder nu. Maar ook morgen en volgende maand. Het is te mooi.

Mijn vraag aan jou: zie jij die groene blaadjes nog? Misschien denk je ‘natuurlijk zie ik dat alles groen wordt’, maar ik bedoel het in bredere zin. Blijf je ze zien en blijf je er van genieten of wordt het al snel normaal en vanzelfsprekend? En vallen ze pas weer op na een lange, koude en donkere winter?

Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?

Hoi! Welkom op Lifesabout.nl. Mijn naam is Geertje. 32 jaar, levensgenieter, mama en vrouw van... Schrijven is mijn passie en dat doe ik graag over alles wat mij een gelukkig en mooi mens maakt. Denk aan health, lifestyle, moeder zijn, fashion, uiterlijk en koken. Maar ik stel mij ook kwetsbaar op en schrijf over mijn leven als hartpatiënt. Dagelijks vind je hier vooral veel positiviteit en neem ik je mee naar wat mij zoal bezighoudt. Enjoy!

Comments (7)

  • Wauw, zo mooi en pakkend geschreven. Ik vind het ook heerlijk om alles te zien en voelen ontwaken en voel me er ook gezegend door dat ik dit allemaal telkens opnieuw mag meemaken. In de tuin van de eerste zonnestraaltjes genieten met een kopje koffie en een boek, het boek laten voor wat het is en rondom mij kijken naar de groen blaadjes, de bloesems, de vlinders, … Zo heerlijk en ik voel me telkens zo blij dat ik hier zo bewust en intens gelukkig van kan zijn.

    Beantwoorden
  • Nadat er de laatste jaren zoveel verdriet en spanning was in ons gezin, ben ik me er ieder jaar terdege van bewust, dat wat er ook gebeurt, de lente er altijd weer zal zijn. En daar ben ik ieder voorjaar weer blij om en dankbaar voor.

    Beantwoorden
  • Het is totaal niet zo heftig als wat jij hebt meegemaakt, maar ik heb wel een keer een voorjaar overgeslagen toen ik 6 maanden door Australië heb getrokken (daar was het herfst tijdens ons voorjaar). Toen het jaar daarna alles groen werd, en het ook nog eens veel regende dat voorjaar zodat alles ook nog eens éxtra groen was, viel me dat echt enorm op. Schitterend is dat. Ik ben iemand die dat soort dingen voor mijn gevoel vaak wel opmerkt en waardeert, maar toch ben ik me sinds dat jaar net even extra bewust ervan!

    Beantwoorden
  • Mooi gezegd. Vandaag zag ik de blaadjes veel te weinig, echt een rotdag doordat iemand me afgelopen weekend behoorlijk gekwetst heeft.
    Maar anders probeer ik het wel te doen, het mooie te zien en het positief te benaderen. Hopelijk kan ik dat morgen terug dan.

    Beantwoorden
  • Ieder jaar vind ik de lente prachtig. Ik verwonder me iedere keer hoe langzaamaan alles ontwaakt uit zijn winter slaap en zich op maakt voor de lente. Even extra genieten van de zonnestralen. Ik wel, iedere Jaar een beetje meer

    Beantwoorden
  • Heel mooi geschreven.
    Ja ik zie ze. Sinds mijn oudste en ik weg gingen bij haar vader besloot ik van elke dag te genieten of het een tweede kans was. Vooral omdat ik op jonge leeftijd twee relaties achter elkaar had gehad die uit niemand het beste haalden. En al lukt het niet elke dag, ik kan nog steeds intens genieten van een lekkere maaltijd, jonge eendjes en bloesem die bloeit. Dat soort dingen vallen me meer dan ooit tevoren op. En door daarvan te genieten maak je elke dag een stukje mooier.

    Beantwoorden
  • Prachtig beschreven weer. Ik probeer mij er ook steeds weer bewust van te zijn. van al dat moois…

    Beantwoorden

Write a comment