De geneugten des levens. Voor de één is dat roken, een lekker rood wijntje, sporten en je grenzen opzoeken of met een boek in bed liggen terwijl de regen tegen het raam tikt. Maar vandaag wil ik het niet hebben over de algemene geneugten (lieve help wat klinkt dat woord ouderwets), maar datgene waar elke moeder van kickt. Van perfecte keutels in een luier tot een schoongelikt bordje bij het avondeten.

Perfecte poep

Poepluiers zijn er elke dag hier. Nooit heb ik het heel erg vies gevonden, poepen doen we tenslotte allemaal. Ook mijn werk als verpleegkundige maakt het dat ik niet snel schrik van een poepje meer of minder. Maar wat ik toch wel vreselijk irritant vind, zijn bepaalde soorten poep waarbij je blijft vegen. Of korreltjespoep…of poep tot op de rug en waarbij je in elke plooi weer wat vindt. Nee, doe mij maar een perfecte ronde keutel die je zo uit de luier kunt schudden. Even een doekje erover en schoon.

Het blijft schoon!

Dagelijks zuig ik de vloer, haal ik een doekje over de meubels vanwege alle jam en appelstroopvlekken en ruim ik het speelgoed een paar keer per dag op. Vaker heeft geen zin, meerdere keren opruimen eigenlijk überhaupt niet. Maar soms….heel soms is het toch de moeite waard en heb ik langer dan 15 minuten uitzicht op een perfect opgeruimd huis. Even terug naar de oorspronkelijke staat, even terug naar vroeger. Heel af en toe blijft het gewoon opgeruimd en pakt Sarah netjes één popje of auto per keer om mee te spelen. Oké een enkele keer dan. Een enkele keer sporadisch.

Tijd over

Of wat dacht je van die slaapjes overdag van je kleintje, waarbij je tijd over hebt na al je (poets)werk. Je kunt zelfs nog even nippen aan je hete thee, een tijdschrift lezen of met je toet in de zon. O nog beter…ook even slapen.  Life is good! En het humeur van je kindje ook na een paar uur slaap. Ik geniet er nog maar even van, voordat ze straks geen slaapje overdag meer nodig heeft.

Het leeg geschraapte bord

Kicken is ook…een leeg geschraapt bordje. Je kindje heeft gesmuld van het eten, waarvoor je toch al bijna een uur in de keuken stond. Nog net niet uitgelikt kijkt je kindje je aan met een voldaan gezicht. Oh en een toetje past er ook nog in. Hoera voor een goede eetbui! Of wanneer Sarah overdag goed drinkt, vooral met die warme dagen. Ze zal niet snel uitdrogen, maar wanneer ze geen zin heeft om te drinken en te druk is met spelen in de hitte, vind ik het toch belangrijk dat ze genoeg binnenkrijgt.

De goede genen

‘Wat lijkt ze toch op je man!’ Leuk om te horen en een eer, want Giorgio is absoluut niet lelijk. Maar stiekem wilde ik toch heel graag horen dat Sarah op mij lijkt. Niet dat ik zo knap ben dat ik mijzelf wil voortzetten, maar stiekem wil ik toch graag dat mensen zien dat Sarah een nakomeling van mij is. Of ja…hoe leg je dat uit? Ik heb altijd al een mini-me willen hebben omdat het mij zo leuk leek om mijzelf er in te herkennen. Nou ja in ieder geval…steeds vaker hoor ik dat Sarah zo op mij gaat lijken. Zelfde ogen, lach en neus van de zijkant. En hopelijk ook nog een beetje karakter. En daar ben ik eigenlijk maar wat blij mee, al moet ze natuurlijk ook een mengeling blijven en vooral op zichzelf lijken.

Waar is mijn knuffelkont?

Tot en met een jaar zitten (de meeste) kindjes nog graag op schoot. Knuffelen, klauteren en aan je hangen. Je kijkt dan uit naar het moment dat ze heerlijk zelf kunnen spelen zodat jij je handen vrij hebt. Alleen…wie had gezegd dat ze dan helemaal niet meer op schoot kunnen zitten? Sarah heeft een tijdje gehad dat ze echt geen zin had in een knuffel of een kus. Dat is prima, maar ik miste het stiekem wel. Nu komt ze steeds vaker even een knuffel halen of komt ze naar me toe met open armen om even heerlijk te knuffelen. Gelukkiger kun je mij op dat moment niet hebben.

Wat een braaf kind!

In de winkel heb ik ogen en handen tekort. Vooral wanneer ze een eigen winkelwagentje heeft weten te bemachtigen, kan ik Sarah absoluut niet langs de schappen van het Kruidvat laten rijden. Laatst rende ze met volle vaart af op een schap met wasverzachter en ik kon haar nog net op tijd tegenhouden. Of ze rent de winkel weer uit op het moment dat ik nog moet afrekenen. Nou luistert ze prima hoor, maar ik moet haar wel goed in de gaten houden. Toch valt dit nog alles behalve mee wanneer ik soms kinderen horizontaal zie spartelen op de grond of ondersteboven in een winkelwagen zie schoppen en slaan. Om vervolgens een paar honderd decibel aan geluid te produceren. Mijn geneugte op dat moment: een vrolijk en gezellig kind dat alleen maar enthousiast is in plaats van onhandelbaar. Kicken! En succes moeders…

Het aller belangrijkste….

En het aller belangrijkste….aan het eind van de dag beseffen dat je kindje een heerlijke dag heeft gehad, veel heeft kunnen lachen, genoeg liefde heeft gekregen en als een tevreden mensje in bed ligt te dromen over de fijne dag. Veilig met een dak boven zijn of haar hoofd. Want daar gaat het om en dat maakt een mama volmaakt gelukkig. Daar is een perfecte keutel, een schoon huis, veel vrije tijd en een handelbaar kind niets bij. En nu we het over dat slapen hebben….hoe perfect is je slapende kindje?

Wat vind jij echt een geneugte wat betreft het moederschap?

Volg je mij al op Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin?